ملیت :  ایرانی   -  قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد اول)
از افسران ژاندارمرى قدیم، در حدود 1256 متولد شد پس از انجام تحصیلات مقدماتى وارد مدرسه‏ى افسران ژاندارمرى شد و درجه‏ى افسرى گرفت و چندى در واحدهاى مختلف به فرماندهى دسته و گروهان امرار وقت مى‏كرد. در جنگ بین‏الملل اول كه موضوع مهاجرت پیش آمد و دولت موقتى ایران در كرمانشاه به ریاست نظام‏السلطنه مافى تشكیل شد، عده‏ى زیادى از افسران ژاندارمرى با واحدهاى تحت فرماندهى خود به مهاجرین پیوستند، از جمله سلطان ابوالحسن خان با گردان خود به قم رفت و چون اطلاع پیدا كرد قواى روسیه به سمت قم در حركت است، با واحد خود از قم حركت كرده در شورآباد مستقر گردیده، با نیروى قزاق روس به جنگ پرداخت و حركت روس‏ها را براى چند روز به قم به تعلیق انداخت تا مهاجرین از قم خارج شوند. در این نبرد، از طرف سلطان ابوالحسن خان رشادت زیادى بروز كرد و تلفات سنگینى به روس‏ها وارد نمود و با قواى خود به سمت كرمانشاه حركت كرد. در كنگاور یكبار دیگر با قواى روسیه مواجه شد و جنگ سختى بین آن دو صورت گرفت. در این نبرد ابوالحسن خان به سختى مجروح شد و براى مداوا به آلمان اعزام گردید و پس از چند عمل جراحى، سلامت خود را بازیافت و یك پاى او كوتاهتر از پاى دیگر شد و تا آخر عمر این نقیصه در او وجود داشت. در 1300 پس از انحلال ژاندارمرى و ادغام آن در ارتش، با درجه‏ى سرهنگى وارد قشون شد و در جنگ با سمیتقو و فتح قلعه‏ى چهریق او فرمانده واحد نظامى در شرفخانه بود و حمله از جناح راست را او شروع كرد. ابوالحسن پورزند در 1302 درجه‏ى سرتیپى گرفت و فرمانده تیپ لرستان شد. در سال 1303 در سفر جنگى سردارسپه به خوزستان، وى با تیپ خود براى فعالیت از الحاق احتمالى والى پشتكوه به شیخ خزعل، به آن سامان اعزام شد. در 1307 در ابتداى شروع شورش عشایر فارس، فرمانده تیپ مستقل فارس گردید و در چند مرحله با عشایر به جنگ پرداخت ولى به طور ناگهانى تغییر كرد و سرتیپ شاه‏بختى جاى او را گرفت. آنگاه فرماندار نظامى لارستان و خمسه شد. در این مأموریت هم دیرى نپائید تا اینكه در 1311 حكمران لرستان شد، تا سال 1320 مأموریت‏هاى نظامى او بیشتر در غرب كشور بود. در 1320 فرمانده لشكر آذربایجان گردید، سپس ریاست دادرسى ارتش، ریاست قورخانه و ریاست اداره اصلاح نژاد اسب را برعهده گرفت. در 1322 درجه‏ى سرلشكرى گرفت و در شهریور همان سال از طرف متفقین به جرم طرفدارى از آلمان‏ها دستگیر در اراك زندانى گردید. مدت یك سال در زندان بود و هرگز حاضر نشد به افسران متفقین بازجوئى پس بدهد. در سال 1324 پس از تسلیم لشكر آذربایجان به پیشه‏ورى و توقیف سرتیپ درخشانى، وى فرمانده لشكر آذربایجان شد و با چند واحد به سمت تبریز حركت كرد. در شریف‏آباد قزوین قواى نظامى روسیه از حركت لشكر به سمت آذربایجان جلوگیرى و آنها را متوقف ساخت. سرلشكر پورزند ستاد لشكر را در قزوین تأسیس نمود و از طریق دیپلماسى مشغول مذاكره با شوروى‏ها شد ولى توفیقى نیافت و به تهران بازگشت و جاى خود را به سرتیپ شعرى داد. وفات او در سال 1326 اتفاق افتاد. پورزند هنگام مرگ از مال دنیا چیزى نداشت.
فعالیت ها : : مشاهیر / سیاست