ملیت :  ایرانی   -  قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد سوم)
متولد 1260 ش است. پدرش مرحوم ملك‏المتكلمین خطیب و واعظ معروف دوره مشروطیت است كه به دست محمد على میرزا در باغشاه مقتول شد. ملك‏زاده تحصیلات خود را در رشته پزشكى در بیروت به اتمام رسانید و همزمان با انقلاب مشروطیت وارد ایران شد. روح آزادیخواهى پدرش در وى مؤثر افتاد و او نیز در زمره مشروطه‏خواهان درآمد و مدتها در حبس و تبعید به سر مى‏برد. بعد از استبداد صغیر به كار طبابت پرداخت و ضمنا در مدرسه طب نیز تدریس مى‏نمود. چندى هم در یكى از كابینه‏هاى مستوفى‏الممالك معاون نخست‏وزیر شد. در دوره هفتم قانونگزارى از طرف مردم بم به وكالت مجلس رسید و مجموعا هفت دوره نماینده مجلس بود. بعد از شهریور 20 در چند دوره براى وزارت بهدارى دعوت شد ولى نپذیرفت، تا اینكه در 1328 در اولین دوره مجلس سنا از اصفهان به سناتورى رسید و نایب رئیس سنا هم شد. در دوره دوم نیز سناتور بود. دكتر مهدى ملك‏زاده تحت عنوان انقلاب مشروطیت ایران خاطرات خود را در مورد مشروطیت ایران در هشت مجلد تحریر و انتشار داده است كه حاوى نكات مهمى از اوضاع سیاسى ایران است. همچنین كتابى درباره‏ى زندگى پدر شهیدش تحت عنوان شرح زندگى ملك‏المتكلمین تألیف نموده است. وفات او در 1334 ش اتفاق افتاد. وى با هزینه شخصى آرامگاهى براى پدرش و مدیر صوراسرافیل و چند تن دیگر كه در واقعه باغشاه مقتول شدند بنا نهاد و با تلاش وى مجسمه پدرش را در میدان حسن‏آباد نصب كردند، ولى پس از مرگ او مجسمه را از میدان برداشتند. پس از مرگ سناتور ملك‏زاده دامادش دكتر خانبابا بیانى به مقام سناتورى رسید. دكتر ملك‏زاده در جوانى با دختر سلیمان‏خان میكده ازدواج كرد و صاحب دو دختر شد: یكى به حباله نكاح محمد دادور فرزند وثوق‏السلطنه درآمد و دیگرى همسر خانبابا بیانى شد. این زن مقام استادى گرفت و در دانشگاه تهران در رشته باستانشناسى تدریس مى‏كرد. (1334 -1260 ش)، نویسنده. پس از تكمیل تحصیلات مقدماتى به تحصیل حكمت الهى پرداخت و «شرح منظومه» را نزد جهانگیر خان قشقایى و زبان انگلیسى را نزد آوانس، از ارامنه‏ى جلفا، فراگرفت. در هفده سالگى به تهران آمد و وارد دارالفنون شد و به تحصیل علوم جدید و طب پرداخت. جهت ادامه‏ى تحصیل به فرانسه عزیمت نمود، ولى در استانبول شمس‏الدین بیگ، سفیر كبیر عثمانى در ایران، كه با ملك المتكلمین دوستى داشت او را از رفتن به فرانسه منصرف كرد و به بیروت فرستاد. ملك‏زاده پس از خاتمه‏ى دوره‏ى طب و اخذ درجه‏ى دكترا و كسب دیپلم (اتا) و نشان برگ خرما، براى تكمیل تحصیلات، به پاریس رفت. وى در 1327 ق به ایران بازگشت و از طرف صنیع‏الدوله به سمت استادى دانشكده‏ى طب انتخاب شد و چندین دوره نمایندگى مجلس شوراى ملى و دو دوره نمایندگى مجلس مؤسسان و سالها ریاست بهدارى ارتش را عهده‏دار بود. او در تهران درگذشت. از آثارش: «تاریخ انقلاب مشروطیت ایران»، در هفت مجلد؛ «زندگانى ملك المتكلمین».[1]
فعالیت ها : : مشاهیر / نویسندگی مشاهیر / سیاست