ملیت :  ایرانی   -  قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد سوم)
فرزند احمد مهدوى و نوه‏ى رئیس‏التجار خراسانى است. تولد او در سنه 1301 ش در مشهد اتفاق افتاد. تحصیلات مرتبى انجام نداد و به كار تجارت و ملكدارى پرداخت. تا سن چهل سالگى به هیچ وجه در كارهایش موفق نبود و غالبا در امور بازرگانى صدمه مى‏دید. چندى عضو انجمن شهر مشهد شد از آن هم آب و نانى به دست نیامد. كاندیداى وكالت مجلس شد و در دوره بیستم از شهرستان شیروان كه املاك مزروعى در آنجا داشتند به وكالت رسید. از بخت بد آن مجلس دو ماه بیشتر دوام نداشت. دوباره بدون كار گردید تا اینكه به فكر تجارت بزرگ افتاد. ابتدا مقادیرى از زمین‏هاى مزروعى خود را در شیروان مجانا به شهردارى و سازمان‏هاى دولتى بخشید و آنها در آن زمین‏ها تأسیساتى بنیان كردند و طبعا بقیه زمین‏هاى مزروعى او قیمت پیدا كرد و قسمتى را فروخت و به تأسیس كارخانه قند در شیروان مبادرت نمود. از كشورهاى آلمان و لهستان و بلژیك سه واحد قندسازى به ظرفیت چهار هزار تن در روز به اقساط خریدارى كرد و آنرا در چهارده كیلومترى شیروان به سمت بجنورد نصب نمود و قریب به پنج هزار هكتار از زمین‏هاى اطراف شهرهاى بین راه را كه متعلق به آستانقدس رضوى بود اجاره كرد و با سیستم جدید كشاورزى آن زمین‏هاى بایر را دائر كرد و به كشت چغندر پرداخت بطوریكه محصولات چغندر او در سال از صد هزار تن تجاوز مى‏كرد. تولید سالیانه كارخانه اعم از قند و شكر متجاوز از پنجاه هزار تن شد. این بار كارش فوق‏العاده اقتصادى و با صرفه بود و بانكها همه نوع به او وام دادند. كشت و صنعت مجهزى دائر كرد و كارخانه را روز بروز توسعه داد. واقعا در سیاست اقتصادى منطقه بسیار مؤثر واقع گشت، استفاده برد و قروض خود را پرداخت و به فكر تأسیس كارخانه دیگرى افتاد. تأسیسات شیروان و كشت و صنعت را فروخت و در منطقه جوین سبزوار كارخانه‏ى قند جدیدى با ظرفیت دو هزار تن در روز و كشت و صنعت وسیعى دائر كرد كه بسیار خوب و سودبخش بود. همزمان با كارهاى تولید قند و شكر در تهران چند شركت ساختمانى استوار نمود و شروع به ساختمان كرد از این رهگذر نیز كیسه او پرتر شد و موفقیتى بزرگ یافت. در 1354 به عنوان سناتور انتصابى یعنى مبعوث از طرف شاه از خراسان به مجلس سنا راه یافت. دیگر همه چیز براى بزرگى مهیا شده بود. ثروت زیادى مقام سیاسى او را در ردیف چند شخصیت ممتاز ایران قرار داد. بعضى معتقد بودند كه سناتورى او مدیون دوستى امیر هوشنگ دولو است و برخى چیزهاى دیگرى مى‏گفتند. در هر حال نسبت به سایر سناتورها و مقامات آن روز اگر از همه بهتر نبود بدتر هم نبود. به مردم تا حد توانائى كمك مى‏كرد. آنچه به دست مى‏آورد به دیگران هم سهمى مى‏داد و زیاد حریص نبود. وقتى ثروت او به حد معینى رسید از فعالیتهاى تجاریش كاست.
فعالیت ها : : مشاهیر / سیاست