صاحبه

ملیت :  ایرانی   -  قرن : 13 منبع : مشاهیر زنان ایرانی و پارسی گوی

قرن سیزدهم هجرى، از شاعران و خوشنویسان، وى همسر یكى از فرزندان فتحعلى شاه قاجار (1250 -1212 ق) بود. او را به حیا و عفت و صفات خوب ستوده‏اند. خط را نیز زیبا مى‏نوشته است. تخلص او را صاحب هم نوشته‏اند. از اشعار اوست: غم نیست كه از حسرت بسیار تو مردم لطفت نشود كم ز تو مقصود من این بود زلف در روى تو هر كس كه ببیند گوید آتشى هست كه با دود در آمیخته‏اند[1] (س سیزدهم ق)، خطاط و شاعر، متخلص به صاحبه یا صاحب. وى همسر یكى از فرزندان فتحعلى شاه قاجار (1250 -1212 ق) بود. او را به حیا، عفت و صفات خوب ستوده‏اند. از اشعار اوست: غم نیست كه از حسرت بسیار تو مردم لطفت نشود كم ز تو مقصود من این بود[2]