اَسماء بنت عُمَیس

اسماء معروف به اسماء خثعمی، دختر عیس بن معد بن حارث، اهل خُثعم و از سابقین اسلام و از اصحاب پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم است. مادرش هند، دختر عوف بن رهیر بن حارث کنانه است. اسماء همراه همسرش جعفر طیار به حبشه مهاجرت کرد و پس از شهادت جعفر در جنگ مؤته (8-ق.ق) با ابوبکر ازدواج کرد و از این وصلت محمد بن ابی بکر به دنیا آمد که بعدها از یاران علی بن ابی طالب علیه السلام شد. اسماء پس از درگذشت ابوبکر با امام علی علیه السلام ازدواج کرد و از حضرت صاحب دو فرزند به نام های یحیی و عون شد.

اسماء از زنان عالی مقام روزگار خویش بود که در عالم تشیع و ولای اهل بیت علیهم السلام می درخشید. وی از سبقت جویان در ایمان به اسلام است و پیش از اینکه رسول خدا صلی الله علیه و‌ آله و سلم در مکه داخل «دار-ارقم» شود، با آن حضرت بیعت کرد.

شیخ طوسی در کتاب رجال، بنت عمیس را از اصحاب و راویان حدیث رسول خدا صلی الله علیه و‌ آله و سلم معرفی می کند. هنگامی که اسماء به مدینه آمد، روز و شب برای فاطمه علیها السلام چون مادری مهربان بود، چنانکه آن حضرت وصایایش را به او می فرمود و اسماء به خواسته آن حضرت تابوتی ساخت که حجم بدن مبارکش پیدا نباشد. و به وصیت حضرت فاطمه علیها السلام در غسل دادن بدن مطهر آن حضرت، به علی علیه السلام کمک کرد.