ملیت : عراق   -  قرن : منبع : کتاب زنان نامدار شیعه به اهتمام احمد عیسی فر
دختر عبد همسر عبدالله بن عمیر کلبی است. نام وی قمری و یا قمر مشهور به ام وهب. زنی بی باک و بلندهمت و از یاران امام حسین علیه السلام است. ام وهب وقتی فهمید که شوهرش عازم کربلا است از او خواست که وی را همراه خود ببرد. آنان در کربلا به خیمه گاه سیدالشهدا علیه السلام ملحق شدند.
در روز عاشورا عبدالله کلبی به میدان مبارزه گذاشت. گویند غلام زیاد و غلام عبیدالله را به قتل رسانند. ام وهب عمود خیمه را به دست گرفت و به همسر خود پیوست و فریاد زد: «پدر و مادرم فدایت باد! از ذریه پاک محمد صلی الله علیه و آله و سلم دفاع کن». کلبی به سوی همسر خویش آمد تا او را از میدان بازگرداند. اما ام وهب پیراهن شوهر را چسبید و فریاد می زد که «تو را رها نخواهم کرد تا در کنار تو بمیرم». بنابراین از امام علیه السلام یاری خواست.
امام حسین علیه السلام به ام وهب فرمود: «جزیتم من اهل بیت خیراً، ارجعی رحمک الله الی النساء، فاجلس معهنّ فانّه لیس علی النساء قتال». ام وهب از سیدالشهداء اطاعت کرد و به خیمه گاه زنان برگشت.
همسرش، پس از جنگی دلیرانه و شرافتمندانه به شهادت رسید. می گویند ام وهب بر سر بالین شوهر حاضر شد و در کنار سر وی نشست و درحالی که خاک های سر و صورت شوهرش را پاک می کرد، می گفت:‌«هنیا لک الجنه».
شمر به غلام خود رستم دستور داد که با عمود بر سر وی بکوبد و او چنین کرد. ام وهب که بر اثر ضربه عمود سرش شکافته شد، به درجه شهادت رسید. ام وهب اولین و تنها زن شهید در روز عاشورا بود. می گویند او و شوهرش عبدالله را در یک قبر در حرم شریف امام حسین علیه السلام و پایین پای آن حضرت دفن کرده اند.