سیده نفیسه
(145- 208 ق)
نفیسه دختر حسن بن زید بن امام حسن مجتبی علیه السلام همسر اسحاق بن جعفر است. وی در 145 ه.ق در مکه معظمه زاده شد و در 208 ه.ق در مصر درگذشت.
زینب دختر یحیی بن حسن زید، برادرزاده نفیسه نقل می کند: «چهل سال در خدمت عمه ام بوده ام و در این مدت هرگز ندیدم که سیده نفیسه شبی را بخوابد یا روزی افطار کند و پیوسته شب ها عبادت می کرد و روزها، روزه می گرفت».
نفیسه زنی ثروتمند بود، چنان که ثروت خود را در راه خدا به بیماران و مستمندان و درماندگان انفاق می کرد. وی سی مرتبه با پای پیاده به زیارت خانه خدا رفت. نفیسه با همسرش از مدینه برای زیارت قبر حضرت ابراهیم علیه السلام به فلسطین عزیمت کرد و از آنجا به مصر رفت و در آنجا رحل اقامت افکند. روایت می کنند که محمد بن ادریس شافعی یکی از پیشوایان اهل تسنن در مصر، نزد نفیسه حاضر می شد و از او کسب علم و دانش می کرد و چون از دنیا رفت جنازه اش را به خانه نفیسه آوردند و آن بانوی بزرگوار بر او نماز گزارد.
گویند در مصر دختری یهودی در همسایگی نفیسه زندگی می کرد، وی از دو چشم نابینا بود و بر اثر آب وضوی ایشان بینا شد و به همین سبب بسیاری از یهودیان مسلمان شدند. وی در منزل خود قبری کنده بود و پیوسته در درون آن به نماز و تلاوت قرآن می پرداخت و 6000 بار قرآن را در آن قبر ختم کرد. نفیسه به هنگام مرگ نیز روزه دار بود گویند وقتی که سوره انعام را تلاوت می کرد، چون به آیه «لهم دارالسلام عند ربهم» رسید روحش به ملکوت اعلی پرواز کرد.
جمعیت کثیری در تشیع جنازه وی شرکت کردند. وی را در همان قبری که خود ساخته بود دفن نمودند. اهالی مصر اعتقاد خاصی به او دارند. مشهور است که دعا در نزد قبرش مستجاب می شود. و کراماتی هم از او نقل می کنند و نیز کتابی به نام ماثر النفیسه درباره اش نوشته اند. نقل شده است همسرش قصد انتقال جنازه نفیسه به مدینه را داشت، لکن بر اثر خوابی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم به او فرمود:«با اهل مصر در مورد نفیسه مخالفت مکن که خدا برکت او رحمت را بر مردم مصر نازل می فرماید».
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}