کارگردان : Andrew Stanton نویسنده : Andrew Stanton صداپیشگان: Ben Burtt, Elissa Knight ,Jeff Garlin جوایز : برنده اسکار: بهترین انیمیشن نامزد اسکار: بهترین فیلمنامه اورژینال سال، بهترین موسیقی اورژینال سال، بهترین تدوین (میکس) صدا، بهترین صداگذاری، بهترین ترانه اورژینال خلاصه داستان : در سال 2700 به دلیل زباله‌های فراوانی که انسان تولید کرده است عملا زندگی روی کره زمین غیر‌ممکن شده و زمین از حضور حیات خالی شده است. وال‌-‌ای روباتی است که برای جمع‌آوری زباله‌ها و بسته‌بندی آنها طراحی شده و بیشتر از زمان برنامه‌ریزی شده قبلی عمرکرده و روی زمین تنها مانده است و به نظر می‌رسد فراموش کرده‌اند او را با خو ببرند. یک روز وال‌-‌ای سفینه‌ایی را می‌بیند که روی زمین فرود‌آمده و روباتی به نام ایوا از آن خارج می‌شود. وال‌-‌ای دلبسته ایوا شده و ماجرای جدیدی آغاز می گردد. یك روز٬ روزمرگی همیشگی وال-ای در هم شكسته می شود. چیز جدیدی در دنیایش ظاهر می شود٬ كه در غیر این صورت دنیایش فقط شامل چیزهای قدیمی و متروك می شد. به چشم ما این یك سفینه ی براق است. به چشم وال-ای چه كسی می داند؟ سفینه٬ وال-ای را بر می دارد و او به همراه آخرین كشف گران بهایش- یك گیاه سبز و عالی و كوچك كه در یك خرابه پیدایش كرد و آن را در یك كفش كهنه كاشت- به سفینه ی اكسیوم كه در حال چرخش است بازگردانده می شود. اینجاست كه در فیلم اولین صداهای مربوط به حرف زدن شنیده می شود٬ اگرچه وال-ای به تنهایی فهرست یا دایره ای از جیغ٬ تق تق٬ و خرخر قطعات الكترونیك و یك جفت چشم چرخان كه به هنگام دیدن پایین٬ او را شبیه انسان جلوه می دهد دارد. با یك خانواده ی Hoverchair ملاقات می كنیم و این نامگذاری به این دلیل است كه فضاپیما آن ها را كه بر روی صندلی های راحتی لمیده اند و هیچ تلاشی نمی كنند نزدیك زمین به این طرف و آن طرف می برد. همه ی آن ها به اندازه عمه ی سوزی چاق هستند. البته همه ی گناه از جانب آن ها نیست.از زمانی که اكسیوم٬ انسان ها را در دنیایی سبکتر و با کششی کمتر به این سو و آن سو می برد، از آن ها موجوداتی ساخته است شبیه به آن چه خود او با دست های خودش می سازد و در مغازه های لوازم الکتریکی به فروش می رساند. حالا ذهنیتی از وال-ای٬ فرمانده ی سفینه٬ عده ای از مردم كه در اطراف زمین می پلكند و سرنوشت موجود زنده ی سبز داریم و چند قدم پیش تر كه موجب ضربان قلب سر آرتور كلارك٬ همراه با لذت می شود: بازگشت مجدد انسان غارتگر به خانه. /987/