کارگردان : Steve Pink نویسنده : Josh Heald بازیگران : Rob Corddry, Craig Robinson, Clark Duke خلاصه داستان : وقتی که لو دچار دردسر می­ شود، نيک و جيکوب جکوزی ماشين زمان را برای برگشتن به گذشته روشن می­کنند. اما برعکس سر از آينده­ای که آدام جونيور در آن زندگی می­کند در می­آورند. حال بايد آينده را تغيير دهند تا بتوانند گذشته، که در واقع اکنون است، را نجات دهند. جان کيوزاک، نقش اول نسخه اول، با رد بازی در اين نسخه تصميم خوبی گرفته است. راب کوردری در اين نسخه بازيگر محوری ما است . کوردری در نقش لو دورچن تا دلتان بخواهد دست و پا چلفتی است و فکر میکند هنوز میشود صرفاً با انجام کارهای کليشه ای مانند يک وری راه رفتن يا باد ول کردن بيننده را خنداند. بازی او در اين فيلم ثابت میکند که برای تبديل شدن به رادنی دنگرفيلد و دنی مک برايد واقعاً بايد نابغه بود. بازيگران ديگر (کلارک دوک و آدام اسکات در نقش فرزند جان کيوزاک در آينده) به اندازه کافی خوب هستند، اما حتی کريگ رابينسون فوق العاده، که هر حرکتش حداقل نيمچه لبخندی به لب میآورد، نمی توانند فيلم را نجات دهند. در واقع چيزی برای نجات دادن وجود ندارد. سناريو در واقع عبارتست از تلاش براي پيدا کردن قاتلی در آينده که به گذشته برمیگردد و با شات گان به لو شليک میکند. لو با خوش شانسی دانش پيشرفته خود را به گذشته میآورد (تاسيس شرکت لوگل) اما موفقيت او را ديوانه کرده است. اگر در اين فيلم فقط يک سکانس وجود داشت که میتوانست با فيلم اصلی برابری کند حداقل میشد گفت که يک جاهایی از فيلم را میشود تحمل کرد، اما در واقع چيزی غير از استفاده تکراری از حرفهای رکيک به جای بذله گویی در فيلم ديده نمیشود. از همه آزاردهنده تر يادآوری صحنه های فيلم قبلی است. کمدی های موقعيت فيلم نيز چنگی به دل نمیزنند. منبع : نقد فارسی /987/