کارگردان : Edward Zwick نویسنده : Charles Randolph, Edward Zwick بازیگران : Judy Greer,Hank Azaria,Josh Gad,Oliver Platt,Anne Hathaway,Jake Gyllenhaal خلاصه داستان : در فیلم "عشق و دیگر مرهم ها" خانم "آنه هاتاوی" در نقش مگی ظاهر می شود، یک دختر جالب که به روش خاص خودش زندگی می کند و اجازه نمی دهد هیچ کسی یا هیچ چیزی به زندگی اش وارد شود و روند زندگی اش را دچار تغییر کند. مگی روزی با مردی به اسم جمی (با بازی جک جلینهال) آشنا می شود . روزی روزگاری، در یک سرزمین نه چندان دور، یک شرکت تولید کننده دارو به اسم فیزر را به دنیا معرفی می کند. همین اتفاق باعث می شود که این شرکت به قطب اول صنعت تولید دارو در جهان تبدیل شود. کمی قبل از این اتفاق، شخصی به نام جمی راندل (با بازی جک جلینهال)، فردی باهوش خدادادی در زمینه سیاست های فروش در پی یافتن شغلی مناسب برای خود بود. اگر چه او استعدادی سرشار در امر فروش داشت، ولی هیچ انگیزه ای جهت شکوفا کردن این استعداد خدا دادی نداشت. بعد از دست و پنجه نرم کردن های زیاد با شغل اش در یک لوازم الکتریکی، روزی شانس اش را جهت کار به عنوان نماینده فروش برای شرکت داروسازی فیزر را امتحان می کند. او موفق به گرفتن این شغل می شود و از این پس زندگی کاملا جدید و منحصر به فردی را به لطف شغل اش شروع می کند. اگر از من بپرسید آیا با یک فیلم خنده دار طرف هستیم باید بگویم بله. شاید چند صحنه در فیلم باشند که شما را مجبور می کند که با صدای بلند بخندید.اگر برایتان سوال باشد که آیا اصطلاحا کاراکتر های زن و مرد فیلم به هم می آیند؟ من می گویم بله. البته که به هم می آیند. به نظر من این دو کاراکتر زوج بدی را با هم تشکیل نمیدهند. اگر سوال دارید که آیا صحنه های ناراحت کننده که دل ما را هم به درد بیاورد در فیلم وجود دارد؟! من می گویم بله. چند صحنه به اندازه کافی گریه دار هم در فیلم وجود دارد. اگر باز بپرسید خب. کیفیت بازیگری و کار آنان چطور است؟ باید بگویم کیفیت بازی آنان هم در حد این فیلم به اندازه کافی خوب است. آنا هاتاوی شاید یکی از بهترین بازی هابش را ارائه داده و جک جلینهال هم یک بازی معمولی و نسبتا راضی کننده انجام داده. و اما سوال پایانی، آیا فیلم و کلا داستان آن به شکلی است که بعد از دیدن آن در خاطرتان بماند و کلا تحت تاثیرتان قرار دهد؟ در جواب باید بگویم نه. این فیلم شاید ظاهرا شبیه به فیلم Notbook (دفتر یادداشت) باشد ولی تاثیر و گیرایی آن را ندارد. منبع : نقد فارسی /987/