کارگردان : Russell Crowe نویسندگان : Andrew Knight, Andrew Anastasios بازیگران : Russell Crowe, Olga Kurylenko, Jai Courtney خلاصه داستان : يک مرد استراليایی بعد از نبرد گاليپولی برای يافتن سه پسر گمشده­اش به ترکيه می­رود.در ترکيه، کانر با عايشه، بيوه‌ای که از استراليایی‌ها متنفر است و پسری دارد که به قلب اين مرد بداخلاق راه پيدا کرده، آشنا می‌شود. اين جنبه از داستان خيلی ناشيانه ارائه می‌شود و اصلاً موثق نيست. اگرچه اين‌که کانر به‌دنبال فرد جديدی است که بعد از از دست دادن همه‌ی نزديکانش به او ابراز محبت کند، از نظر عاطفی رضايت‌بخش است، اما هيچ‌چيز قانع کننده ای درباره‌ی رومانس در فيلم ديده نمی‌شود. این نکته در مورد سفر غيرمحتمل کانر هم‌راه با يک سرگرد ترک (ييلماز اردوغان)، که تصميم به شرکت در جنگ بر ضد يونانی‌های متخاصم گرفته، نيز صدق می‌کند. در حالی که نيمه‌ی نخست «آب‌ياب» خيلی مطمئن و موثق پيش می‌رود، نيمه‌ی دوم پر است از مايه‌های مصنوعی و غيرواقعی. بحث‌های زيادی روی فيلم سايه انداخته‌اند. ترک‌ها، هم‌زمان با شکست استراليایی‌ها در گاليپولی، مشغول اقدام وحشيانه‌ای، که امروز به «کشتار ارامنه» معروف شده، بودند. در فيلم به اين اتفاق اشاره‌ای نمی‌شود؛ بستر فيلم اجازه‌ی طرح چنين چيزی را نمی‌دهد. با اين حال، «آب‌ياب» به چوبی دوسَرنجس تبديل شده و بسياری از نقدهای مخالف آن از جانب کسانی مطرح می‌شود که فيلم را نديده‌اند. [این درست که] نسل‌کشی ارامنه بدترين تراژدی ممکن است، اما موضوع موردنظر «آب‌ياب» نیست و کرو نبايد بابت نپرداختن به آن محکوم شود (برای افراد علاقه‌مند، فيلم «آرارات / Ararat» اتوم اگويان محصول ۲۰۰۲ خيلی جدی به اين موضوع پرداخته است.). «آب‌ياب» در واقع به غوغای حول سقوط امپراتوری عثمانی نمی‌پردازد، گرچه خيلی جزئی اشاره‌ای به آن می‌کند تا صحنه‌‌ی خود را بيارايد. فيلم درباره‌ی مردی است که بر درد غيرقابل‌تصور از دست دادن عزيزانش غلبه می‌کند و همواره با اين احساس گناه دست‌به‌گريبان است که چرا مانع از رفتن پسرانش به آغوش مرگ نشده است. اين فيلم درباره‌ی پدران و پسران (مُرده و زنده) است. تصويربرداری فيلم فوق‌العاده است و صحنه‌های نبرد تأثيرگذار هستند، اما حيف که کرو اجازه‌ی تنفس به شخصيت‌ها و شرايطشان نداده است؛ اگر اين‌گونه می‌شد، بهتر می‌توانستيم با اين داستان حماسی هم‌قدم شويم. منبع : نقد فارسی /987/