کارگردان : Elizabeth Banks نویسنده : Kay Cannon بازیگران : Anna Kendrick, Rebel Wilson, Hailee Steinfeld خلاصه داستان : گروه باردن بلاز بعد از يک اجرای تحقير کننده در لينکلن سنتر، برای اين که بتواند جايگاهش و حق اجرای دوباره را به دست بياورد وارد يک رقابت بين المللی میشود که تاکنون هيچ گروه آمريکایی موفق به بردن آن نشده است. اليزابت بنکسِ تهيه کننده اين بار پشت دوربين آمده تا دنباله فيلم «چرخش کامل»(Pitch Perfect)، محصول سال ۲۰۱۲، که عمداً با پيش بينی بيشتری در مقايسه با سلف خود به روی پرده میآيد، را بسازد. با حداکثر بهره برداری از ميل و رغبتِ استوديوهای فيلمسازی و مخاطبان بعد از اکران «ساقدوش ها»(Bridesmaids) در سال ۲۰۱۱ برای تماشای فيلم های کمدی با نقش اول زن، فيلم اول اين مجموعه به فروشی باور نکردنی (دومين فيلم پرفروش کمدی موزيکال تمام دوران ها) دست يافت و توانست آنا کندريک و ريبل ويلسون را به درجه ستارگی برسند. فيلم جديد ماجرای بکا (کندريک)، رهبر گروه باردن بلاز، را که تلاش می‌کند تا با برنده شدن در تورنمنت جهانی کاپلا اعتبار از دست رفته اش، بعد از تعليق شدن از يک رقابت داخلی، را مجدداً به دست بياورد. بنکس هوشمندانه به چيزی که جواب میدهد چسبيده است: يعني شوخی های طعنه آميز، چندتایی کمدی بزن و بکوب و آهنگ های خوب. بزرگترين ضعف اين فيلم، مانند بسياری از دنباله های کمدي ديگر، می تواند اين باشد که همه میدانند که ماموريت «چرخش کامل ۲»(Pitch Perfect 2) برگرداندن گروهی از شخصيت های همه پسند است و نه بردن آنها به يک جای جديد. بذله گویی خشک و منولوگ های مضحک همگی حاکی از اين هستند که با يک فيلم بترکون مواجه نيستيم، گرچه بازيگران از صحنه ای که مقابلشان قرار دارد حداکثر استفاده را میکنند، اما از همان ابتدای فيلم کاملاً معلوم است که اين فيلم به جای اين که درباره مقصد باشد بيشتر درباره سفر است. هنوز رگه هایی از انرژی و ديالوگ های هوشمندانه در آن ديده میشوند، اما بدون حرکت به سوی مقبول واقع شدن که ستون فقرات فيلم قبلی را تشکيل میداد، برخی انحرافات داستانی خاص (مانند عقب نشينی بلاها يا پشت پرده نبرد کاپلا) بيشتر رنگ و بوی معطل کردن میدهند تا جلو بردن ماجرای اصلی. در حالی که تماشای اين فيلم تجربه ای لذتبخش را برای کسانی که فيلم اول را ديده اند رقم خواهد زد، اما در عين حال باعث میشود که آنها دلشان برای برخی موارد تنگ شود- نقش اول های اين داستان، يک گروه کاپلای آلمانی، کليشه هایی هستند که در واقع تاثيری روی داستان آن طور که بايد نمی‌گذارند. بزرگترين نقطه قوت فيلم در خود بلاها نهفته است. آنها که اين بار با اعتماد به نفس بيشتری نقش خود را بازی میکنند، به خصوص آنا کندريک که نقشش را از يک خارجی زودرنج به فردی مشنگ تر و به نوعی دوست داشتنی تر تبديل میکند. لحظاتی مانند همکاری غيرعمدی اش به رهبر گروه آلمانی يا برخوردهايش با کيگان مايکل کی (که نقش رئيس خشمگين جديد بکا را بازی میکند) بر مهارت بازی کمدی او تاکيد می‌کنند. همچنين، ويلسون در نقش ايمی چاق، نوعی بازی جديد را وارد سينما کرده که استوديوها می‌توانند از آن حداکثر بهره را ببرند. همچنين، شخصيت های که به صورت غيرجدی وارد میشوند اغلب بيشترين طنز را ايجاد میکنند. به خصوص بنکس و جان ميچل هيگينز به عنوان گزارشگران تورنمنت هر صحنه ای که در آن حضور دارند را با بداهه هایی که خاص کمدی های کريستوفر گست است از آن خود می کنند. پايان ناگهانی و غافلگير کننده فيلم بر ماهيت سرراست «چرخش کامل ۲»، فيلمي که چيزی غير از دور هم جمع کردن دوباره گروه هدفی ندارد، تاکيد میکند. حتی اگر فيلم به فروش فوق العاده ای دست نيابد و حتی اگر کندريک و يارانش به توفيق فيلم قبلی نرسند، خوشبختانه، اين گروه بازهم استعداد کافی برای سرگرم کردن بيننده برای مدت دو ساعت را دارد. منبع : نقد فارسی /987/