درام
[«...من دل ام سخت گرفته است از اين ميهمانخانه ي ميهمان کش روزش تاريک..» نيما يوشيح]
کارگردان: لي دانيلز. بازيگران:گابوري سيديب(پرشس)، مونيک(مري)، پائولا پاتون(خانم رين)، ماريا کري(خانم ويس).109 دقيقه. درجه ي نمايش:R.
پرشس آميزه اي غريب و نادري است از سرگرمي سازي خالص و واقع گرايي تلخ اجتماعي. اين الماس برش نخورده ي سينمايي داستان يک دختر نوجوان سياهپوست ساکن محله ي هارلم را روايت مي کند؛ داستاني که بي هيچ ترديد براي هميشه در ذهن تماشاگر باقي مي ماند. قهرمان قصه، دختر بدقيافه و فوق العاده چاقي به اسم کليريس پرشس جونر(گابوري سيديب) است که بارها مورد تعرض پدرش قرارگرفته است. اين دختر که در زندگي سخت و دشوار خود چيزي جز تعرض، بي احترامي، ناسزا و نفرت را تجربه نکرده، صاحب فرزندي است که نام وي را به خاطر بيماري مونگوليسم اش «مونوگول کوچولو» گذاشته.پرشس که شانزده سال بيشتر ندارد، حتي نمي تواند روي مادر خود که زني به شدت فحاش و نامهربان است، حساب کند. پرشس در واکنش به سختي هاي زندگي، به دنياي تخيل پناهنده مي شود؛ دنياي ويدئوکليپ هاي موسيقي و فيلم هاي سينمايي. او در اين دنياي مجازي در محور و کانون توجه قرار دارد و از طعم احترام و مهرباني برخوردار مي شود. در ادامه ي ماجرا، بلورين(پائولا پاتون)، معلم مدرسه ي پرشس، پي به مشکلات پرشس مي برد و وي را دعوت به شرکت در کلاس هاي آموزشي فوق برنامه مي کند. پرشس با شرکت در اين کلاس ها و نوشتن احساسات و درونيات خويش بر روي کاغذ بارقه اي از اميد را شناسايي مي کند و...
پرشس براساس رمانPush نوشته ي شاعر و نقاشي به اسم سافير (منتشر شده درسال 1996) ساخته شده است. لي دانيلز، کارگردان پرشس، که به ساختن فيلم هاي چالش برانگيز براساس سوژه هاي چالش برانگيز -مجلس رقص هيولا وWoodsman- شهرت دارد، با افزودن برصحنه هاي مربوط به بخش غير واقع گراي فيلم سعي کرده از تلخي و غم موضوع فيلم اش کم کند. و بايد اذعان کرد که حتي به رغم اين تمهيد تماشاي فيلم پرشس کار چندان راحتي نيست. تصويري که فيلم از هارلم و فرودستان آمريکايي و وضع زندگي آنها ارايه کرده، بسيار دلخراش و نارحت کننده است. خوشبختانه، قهرمان قصه داراي تخيلي بسيار پربار و متنوع است و همين باعث شده که فيلم در درياي تلخي و سياهي غرق نشود. شخصيت پردازي هاي قوي به اضافه ي بازي هاي خوب، دو ويژگي مهمي است که تماشاي فيلم را قابل تحمل مي کند.
با اين وجود تماشاي تصاوير ناتوراليستي فيلم براي بسياري از تماشاگران دلخراش، اشمئزازآور و افسرده کننده است اما در بين اين صحنه هاي ويرانگر، بارقه هاي اميد پرشس نيز خودنمايي مي کند؛ بارقه هايي که بعضا با شعر ناب پهلو مي زند؛ و ترکيب اين دو قطب متضاد است که فيلم را به اثر يگانه و بي بديل مبدل کرده است؛ ترکيب نادري از درام تلخ شهري با اپيرودهايي از رئاليسم جادويي، فيلمساز با نماياندن تضاد مذکور- تضاد بين واقعيت و تخيل- تلخي زندگي دخترکي را برجسته مي سازد که عاقبت با اتکا به معصوميت ذاتي خويش و زنده نگه داشتن اميد، راه برون رفت از اين «ميهمانخانه ي ميهمان کش روزش تاريک»را پيدا مي کند. و اما چند نکته ي ديگر درباره ي فيلم. يکي از تهيه کنندگان پرشس، خانم اپرا وينفري است که حمايت مالي و معنوي اش از اين پروژه ي سينمايي امر چندان عجيبي نيست. زيرا وينفري در برنامه هاي تلويزيوني پرتماشاگر خود همواره حامي اقشار پائيني سياهان آمريکايي و قدرت گيري آنها بوده است. نکته ي ديگر، بازي ماريا کري، خواننده ي مشهور آمريکايي، در نقش يک مددکار در فيلم است؛ هرچند که چهره ي وي در زير يک گريم بسيار سنگين حتي براي طرفداران اش تقريبا غير قابل شناسايي است.
تماشاي فيلم پرشس را به همه ي دوستداران جدي سينما توصيه مي کنم.
منبع: منبع: دنياي تصوير- ش 188