کارگردان: Ric Roman Waugh نویسنده : Justin Haythe, Ric Roman Waugh بازیگران: Dwayne Johnson, Susan Sarandon, Jon Bernthal خلاصه داستان : پدری پس از اینکه برای پسرش پاپوش دوخته شده که در یک معامله مواد مخدر دست داشته و به زندان می افتد، حاضر می شود برای رهایی پسرش به عنوان یک مامور مخفی با سازمان مبارزه با مواد مخدر همکاری کند... منتقد: مایکل اُ سالیوان (واشنگتن پست) پیش از آنکه یادداشت من بر فیلم «خبرچین/ Snitch» را بخوانید، چیزی هست که باید با شما مطرح کنم. از زمانی که پسرم به دنیا آمد، به یک عدم تعادل هورمونی خفیف دچار شده ام که اجازه نمی دهد با فیلم های درامی که موضوع اصلی آنها عشق یک پدر نسبت به فرزندش (و یا برعکس) را نشان می دهد، با بی طرفی کامل برخورد کنم. این وضعیت ابتدا سال 2000 در من تشخیص داده شده، هنگامی که تریلر علمی تخیلی «فرکانس/ Frequency» را دیدم. این فیلم درباره ی پسری بود که به وسیله ی یک سیستم رادیویی غیرحرفه ای با پدر درگذشته اش صحبت می کرد. از دیدگاه عملی، معنی این صحبت آن است که احتمالاً بهتر است شما حداقل یک نصف ستاره از امتیازی که به این فیلم داده ام کم کنید تا ناتوانی ام را جبران کنید. از دیدگاه زیبایی شناختی، معنی این حرف این است که «خبرچین» از آن فیلم های همیشگی «دواین جانسون/ Dwayne Johnson » نیست. این فیلم یک کمدی مناسب خانواده نیز نیست، ژانری که این کشتی گیر بازیگر شده مدت هاست ناگزیر به آن تن داده، همچنین یک فیلم اکشن بی مایه هم نیست. «خبرچین» از بازیگران خود، به جز مقداری تمرکز دائمی چیزی لازم ندارد. جانسون بیش از حد حواس اش را جمع کرده و این کار را با دقت و مهارت انجام می دهد. او در نقش جان متیوز بازی می کند، مردی که داوطلبانه مأمور مخفی سازمان مبارزه با مواد مخدر می شود تا حکمی را که برای پسرش تعیین شده، کاهش دهد. پسر 20 ساله ی او (رفی گورون/ Rafi Gavron) مجرم تازه کاری است که هنگام خرید مواد مخدر دستگیر شده و به دلیل قوانین سفت و سخت به مجازات 10 سال حبس محکوم شده است. با وجود اینکه کاری که جان بر عهده گرفته خطر بالایی دارد، نمیتوان او را یک قهرمان مبارز تلقی کرد. بیشتر مأموریتی که به او داده شده راندن وسیله ای مملو از پول نقد یا کوکائین است. هنگامی که توسط بازپرس بخش قضایی لاغر اندام (سوزان سارندون/ Susan Sarandon) و رئیس گروه قاچاقچی مکزیکی (بنجامین برت/ Benjamin Bratt) که بازپرس در پی اوست، از دو طرف فشار را بر او زیاد کرده و او را عمیق تر از آنکه خواسته بود داخل ماجرا می کنند، بالأخره کمی رندی از خود نشان می دهد و به سختی بتوان این صحنه ها را در حد صحنه های قهرمانی و اکشنی که قبلاً از جانسون دیده ایم، قرار داد. اگر تریلر فیلم را دیده باشید، به چشم دیده اید که او در تعقیب و گریز با آدمکش ها به شکلی ناشیانه و مسخره از پنجره ی یک کامیون 18 چرخ با شات گان شلیک می کند و نگاهی حاکی از ترسی فرومایه وار در چهره اش وجود دارد. فیلم تا جایی که صحنه های تعقیب و گریز جریان دارند به اندازه ی کافی هیجان انگیز هست، البته به پای کارهای شوارزنگر نمی رسد. کار سختی که پیش روی جانسون است مربوط به صحنه هایی است که او از پشت شیشه ی اتاقک ملاقات زندان با پسرش ارتباط حسی برقرار می کند. دلیل این موضوع این است که شخصیت جان در اصل مانند یک ماهی بزرگ است که طعمه را به دهان می گیرد. بعد از اینکه ناظر او در سازمان مبارزه با مواد مخدر (بری پپر/ Barry Pepper) تصمیم می گیرد که تا دستگیر کردن مالیک (مایکل کی. ویلیامز/ Michael K. Williams) پیش برود، جان کمکم شک می کند که مورد سؤاستفاده قرار گرفته است. علاوه بر این او به این نکته نیز مشکوک می شود که از بین بردن او کار سختی نیست و اگر حواس خود را جمع کند به زودی جنازه اش در سطلی از اسید پیدا خواهد شد. چیزی است که پپر در نقش مأمور کوپر به او می گوید. مانند همیشه بازی پپر تماشایی است، آنهم پشت محاسنی که واقعاً پیچ و فر خورده هستند. و «جون برنتال/Jon Bernthal» هم در نقش دنیل خوب بازی می کند. دنیل مجرم سابقی است که کاملاً اصلاح نشده و جان را با زندگی در دنیای زیرزمینی آشنا می کند. در این فیلم شخصیت دنیل بیش از هر کس دیگر به یک قهرمان اکشن شبیه است، زیرا که جانسون تمام آنچه در توانش هست انجام می دهد تا شبیه به یک مرد خانه و خانواده ی ساده به نظر بیاید که تا به حال اسلحه هم به دست نگرفته است. گرچه به غیر از این جابجایی نقش کوچک، چیز خاص دیگری وجود ندارد که پیش از این ندیده باشیم ( به عنوان مثال در فیلم «قاچاق/ Contraband»). «خبرچین» در بهترین شکل خود فیلمسازی با پروتئین و نشاسته را ارائه می دهد. یک فیلم شکم پر کن. جانسون در نقش استیک عمل می کند و برنتال، صدای جلز و ولز را در می آورد. داستان درام پدر و پسری مانند سس روی این غذای سبک سرو می شود. اما تا جایی که گوشت بیش از حد نسوخته باشد، چه کسی به دنبال یک غذای درجه یک می گردد؟ منبع: سایت نقد فارسی