کارگردان : Jonathan Levine بازیگران : Joseph Gordon-Levitt...Adam Seth Rogen...Kyle Anna Kendrick...Katherine Bryce Dallas Howard...Rachael و.......... چند سالی هست که ساخت فیلمهای کمدی با محوریت بیماری " سرطان " در هالیوود افزایش پیدا کرده. 2 سال پیش در هالیوود فیلمی کمدیی به نام « Funny People » با بازی آدام سندلر ساخته شد که اگرچه داستانی تلخ را دنبال می کرد اما توانست رضایت مخاطبینش را به همراه داشته باشد. « Funny People » درباره یک کمدین موفق به نام جورج ( با بازی آدام سندلر ) بود که بعد از اینکه متوجه می شد به بیماری سرطان مبتلا شده و فرصت چندانی برای زندگی ندارد، تصمیم می گرفت تا دست دستیار همیشه در حاشیه اش را بگیرد و او را تبدیل به چهره ایی موفق کند. سال گذشته هم فیلمی کمدی با نام « Love and other Drugs » با بازی آن هاتاوی و جک جلینهال ساخته شد که محوریت آن ، مبتلا بودن دختر به یک بیماری سخت بود. نقطه قوت مشترک تمامی این آثار تا به امروز این بوده که هیچکدام از آنها اثر نازلی نبودند و اتفاقاً از آنها به عنوان یکی از بهترین کمدی ها در سالِ ساختشان نام می برند. « 50/50 » نیز در ادامه روند ساخت این نوع فیلمها، نگاهی کمدی به مقوله سرطان داشته و می توانم بگویم که تا به امروز بهترین فیلم کمدی ساخته شده در این موضوع بوده است. دام ( جوزف گوردن - لویت ) جوانی 27 ساله است که در رادیو سیاتل مشغول به کار است. آدام پسری آرام و به شدت با وجدان است که برای بهترین بودن در شغلش، همه کاری انجام می دهد. اما مدتی است که او، دردی در ناحیه ستون فقراتش احساس می کند؛ به حدی که در مواقعی ، این درد زندگی را برای او مختل می کند. آدام پس از مراجعه به پزشک و انجام آزمایشات پزشکی با این حقیقت روبرو می شود که مبتلا به سرطانی بسیار نادر در ستون فقراتش شده و این حقیقت بدان معناست که او با روزهای سختی را در زندگی شخصی اش روبرو خواهد شد. آدام بعد از آگاهی از این موضوع نزد دوستانش بر می گردد و این مسئله را با آنها در میان می گذارد. دوست آدام به نام ریچل ( بریس دالاس هاوارد ) به محض شنیدن این خبر به آدام می گوید که به او کمک خواهد کرد تا بر این بیماری غلبه کند، دوست صمیمی آدام به نام کایل ( ست روگن ) نیز سعی می کند تا با بردن آدام به مکانهای مختلف روحیه او را بالا ببرد اما همه این خوش رفتاری ها در ادامه تغییر می کند و... ساختن فیلمی کمدی که در آن شخصیت اصلی داستان سرطان داشته و به زودی فوت خواهد کرد، به خودی خود ریسک بزرگی به حساب می آید ، چراکه که تماشاگر می داند که شخصیت اصلی داستان علی رغم اینکه شاید بتواند او را تا انتهای فیلم هم بخنداند، اما باز هم پایانی تلخ در انتظارش است. بنابراین مهمترین وظیفه کارگردان در مرحله اول ، دور کردن ذهن تماشاگر از مشکل اصلی است که جاناتان لوین این کار را به خوبی انجام داده است. صمیمیت بین شخصیت های « 50/50 » به قدری ظریف و زیبا پرداخته شده که باعث می شود تا تماشاگر کلاً موضوع سرطان را در حین تماشای فیلم فراموش کند. کاراکترهایی که در « 50/50 » حضور دارند، همگی کپی بسیار ساده ایی از آنچه که در این چند سال گذشته در فیلمهایی نظیر « Funny People » دیده ایم ، هستند. حتی اتفاقاتی که برای آنها رخ می دهد نیز کلیشه ایی و کهنه هستند؛ نظیر آشنا شدن آدام با یک پزشک ناشی و علاقه مند شدن به آن. اما همین سادگی و صداقت به شدت جذاب است که با پرداخت ظریفش سبب شده تا « 50/50 » به شدت دیدنی شود. صحنه های مشترک مربوط به آدام و پزشک تازه کار که کاترین نام دارد ( با بازی آنا کندریک ) بهترین صحنه های فیلم را شامل می شود. جانات لوین کارگردان این فیلم ، با تسلط کامل توانسته فضای صمیمی و احساسات خالصی که می تواند بین 2 جنس مخالف ایجاد شود را در قالب آدام و کاترین به تصویر بکشد. در کل می توانم بگویم که بارِ درام فیلم بر دوش آنا کندریک بوده که کاملاً هم از پس آن برآمده است. انجام صحنه های کمدی فیلم را هم که احتمالاً خودتان می توانید حدس بزنید، بر عهده ست روگن است. روگن که اتفاقاً در فیلم « Funny People » هم حضور داشت، در اینجا نقش شخصیتی را ایفا می کند که به قول معروف می خواهد آدام را سرزنده نگه دارد. نکته ی جالب درباره ست روگن در فیلم « 50/50 » این است که برخلاف کمدی های بزرگسالانه ایی که پیش از این در فیلمهای گوناگون ایفا کرده ، جنس کمدی هایش در اینجا به تلخی می گروید. کایل پر انرژی است اما در نهایت شوخی های او با آگاهی از اینکه آدام فرصت چندانی در اختیار ندارد، رنگ و بویی تلخ به خود می گیرد. به همین دلیل شاید تماشاگران کمتر بتوانند در جریان تماشای « 50/50 » از ته دل به موقعیت های کمدی فیلم بخندند. « 50/50 » بازیهای فوق العاده ایی دارد. جوزف گوردن - لویت ، که چهره ی خونسرد و خشک او به شدت کمک کرده تا شخصیت آدام باور پذیر شود، بهترین بازیگر فیلم است. کاملاً مشهود است که گوردن - لویت برای بازی در این فیلم زحمات زیادی کشیده. به نظرم وی برای حضور در نقش آدام در این فیلم مقدار زیادی از وزن خود را کاهش داده تا فیزیک بدنی اش نزدیکه به بیمارانی باشد که مراحل شیمی درمانی را آغاز کرده اند. البته این تغییرات درباره او چندان فاحش نیست و کماکان کسی نتوانسته مانند کریستین بیل، مدام وزنش را بالا و پائین کند! . نکته ی جالب دیگر درباره گوردن - لویت این است که برخلاف دیگر بازیگران که علاقه ایی به تراشیدن موی سرشان برای حضور در یک فیلم ندارند ، وی تصمیم گرفت تا تیغی به سر بیندازد و کل موهایش را از ته تراش دهد!، نتیجه تمام این کارها این شده که گوردن - لویت را در یکی از بهترین نقش آفرینی های دوران بازیگری اش می بینیم. ست روگن هم به مانند همیشه در اجرای کمدی موفق است. باید اعتراف کنم که تماشای ست روگن ، در هنگامی که شوخی های به اصطلاح بزرگسالانه انجام می دهد، بسیار لذت بخش است!؛ من عاشق صدای کلفت و خشن روگن هستم!. آنا کندریک هم بازی در خور توجهی از خود ارائه داده است. کندریک که نوجوان ها وی را با بازی در سری فیلمهای « گرگ و میش » به خاطر می آورند و بزرگسالان هم او را با بازی تحسین برانگیزش در فیلم « پا در هوا » به یادها سپرده اند، در این فیلم به همراه گوردن - لویت ، یک زوج بسیار مناسب را تشکیل داده اند و شما نباید فرصت تماشای این 2 را در فیلم « 50/50 » از دست بدهید!. « 50/50 » کمدی ایی تلخ است اما در پس مضمون سیاه اش، حرف های بسیاری برای گفتن دارد. حرف کلی فیلم این است که در مواجه با مشکلات هرگز سر تسلیم فرود نیاورید و مهمتر از همه اینکه قبل از به مشکل افتادن، ارزش دوستانتان را درک کنید و به آنها پاسخ دهید. « 50/50 » سرشار از حرف های زیبا و آموزنده است اما نکته ایی را هم باید اضافه کنم و آن اینکه کمتر پیش می آید که کسی در موقعیت آدام ، تا بدین حد متفکر باشد!. من خودم افراد سرطانی زیادی را دیدم که اتفاقاً سعی می کردند تا با خوشحال بودن بر شدت مبارزه با بیماریشان بیفزایند اما این ترس لعنتی از مرگ!، بدجوری آنها را خراب می کرد. خدا نصیب هیچکس نکند. « 50/50 » را از دست ندهید. منتقد : میثم کریمی منبع: MovieMag.IR