کارگردان : Alister Grierson بازیگران : Richard Roxburgh ... Frank Ioan Gruffudd ... Carl Rhys Wakefield ... Josh Alice Parkinson ... Victoria خلوتگاه از آن دسته فیلمهایی است که فیلمنامه بسیار ضعیفی دارد، بازی ها بد است ، روند داستان منطق چندانی ندارد اما یک ویژگیمهم دارد که تمام این ضعف ها را تحت شعاع قرار می دهد و آن هم فناوری 3 بعدی است. فناوری 3 بعدی بکار رفته در فیلم خلوتگاه همانی است که جیمز کامرون در سال 2009 با آن فیلم آواتار را ساخت و کلی سر و صدا کرد. شاید با خودتان بگویید : خب الان تقریبا همه فیلمها سه بعدی هستند که! اما باید خدمتتان عرض کنم که این فیلم برخلاف اغلب فیلمهای دیگر که به صورت 2 بعدی فیلمبرداری می شوند و سپس به 3 بعدی تبدیل می شوند ( به جز آواتار ) ، مستقیما با فناوری سه بعدی ساخته شده است. غارهای مخوف و ناشناخته کشور گینه که به نام Esa-ala شناخته می شوند ، یکی از بکر ترین مناطق برای ساخت یک فیلم به حساب می آید. اندرو ویت ، کسی است که داستان این فیلم بر پایه خاطرات او در هنگام گشت زنی در این غار و اتفاقات پیش آمده برای او نوشته شده است. اما زیاد جدی نگیرید! این فیلم یکجورایی فیلم کامرون است. گروهی از پژوهش گران دریایی شامل رهبر گروه ،فرانک ( ریچارد روکسبورگ ) ، پسر 17 ساله اش جاش ( ریس ویکفیلد ) ، دوست و همراه قدیمی فرانک به نام جورج ( دن ویلی )، یک ملیاردر به نام کارل هورلی ( ایوان گرافود ) و خانمی که دوست فرانک است به نام ویکتوریا ( آلیس پارکینسون ) در یک سفر زیر آبی به درون یکی از بزرگترین و ناشناخته ترین غارهای آبی که در جنوب اقیانوس آرام قرار دارد به تحقیق مشغول هستند آنها چند ماهی را به جستجو و بررسی غار می پردازند،اما در آخرین گشت ، در درون غار آنها دچار مشکل می شوند و راه خروج را گم می کنند.اکنون در حالی که منابع آنها در حال اتمام است باید راهی برای نجات خود پیدا کنند و... مانطور که گفتم ، فیلم براساس خاطرات آقای ویت نوشته شده اما مساله ای که واضح است اینکه فیلم به شدت فرمولاتیک! است. شخصیت ها در این فیلم بیشتر از تیپ پیش نمی روند و همگی آنها از ابتدا به راحتی قابل کالبد شکافی هستند. رابطه فرانک و پسرش مانند تمام روابط پدر و پسری در فیلمها، پر از فراز و نشیب است؛ کارل یک پولدار مغرور اما کاملا بی خاصیت است که فقط جلوی دست و پای گروه است؛ دوست دختر فرانک هم برای خودش داستانهای نیمه احساسی دارد و... بسیاری از فرمول های رایج که شما می توانید همه آنها را در هزاران فیلم دیگر ببینید، در این فیلم یکجا جمع شده است. جالب اینجاست که فیلم هیچ تلاشی برای خارج شدن شخصیت های داستانش از این کلیشه ها انجام نداده و در تمام مدت زمان فیلم همگی شخصیت ها دو بعدی باقی می مانند و صبر اینجانب برای مشاهده تغییر رفتار یا غافل گیر شدن این افراد کاملا بیهوده بود . اما هر چقدر که خلوتگاه از لحاظ سینمایی ، چیز جدیدی برای ارائه ندارد اما از لحاظ زیباهای بصری کم نظیر است. رفتن به عمق غارهای زیبا و شگفت انگیز Esa-ala آن هم با استفاده از دوربین های پیشرفته ای که توسط شخص کامرون تهیه شده است، باعث شده تا تماشاگر به هنگام دیدن فیلم کاری به بازیگران و دیالوگ های مسخره آنها نداشته باشد و تنها از جذابیت های طبیعی محیط که در نوع خودش بی نظیر است ، لذت ببرند. از لحاظ بازیگری نیز خلوتگاه مجموعه ای از بازی های خوب و بد است. ریچارد روکسبورگ تنها بازیگری است که در فیلم قابل باور است. روکسبورگ به واسطه تجربیاتی که پیش از این فیلم در غاری گردی! داشته است ، توانسته تصویری به مراتب قوی تر از دیگران از خود نشان دهد. اما متاسفانه دیگر بازیگران فیلم از جمله دوست فرانک و پسر 17 ساله فرانک ، بازیهای بسیار ضعیفی ارائه داده اند و تمام ترس و داد و بیداد های آنان و ... که در فیلم انجام می دهند به شدت مضحک است!. شما به راحتی می توانید طیف گسترده ای از بازی های خوب و بد را در این فیلم ببینید. خلوتگاه اگر بصورت مستند تهیه می شد ارزشی به مراتب بیشتر از یک فیلم کسب می کرد. تصویربرداری فیلم عالی است و جلوه های سه بعدی آن بسیار چشم نواز؛ اما داستان فیلم به شدت آزار دهنده است و اتفاقاتی که در طول مدت زمان فیلم رخ می دهد، هیچ هیجان یا نگرانی خاصی را در تماشاگر ایجاد نمی کند چون اصولا تماشاگر در لحظه های مذبور اصلا حواسش به شخصیت ها نیست و در حال لذت بردن از جلوه های بصری است!. خلوتگاه برای آن دسته از تماشاگرانی ساخته شده که هنگام غروب یا شب به سینما بروند ، یک عینک از باجه دریافت کنند و نزدیک به دو ساعت از دیدن فیلم لذت ببرند. اما ما ایرانیها 2 راه پیش رو داریم ، یکی آنکه یک سیستم که فناوری سه بعدی را بصورت کامل پوشش دهد به همراه عینک مخصوص آن تهیه کنیم ( به دلیل اینکه اکثر سینماهای ما هنوز به صدای دالبی مجهز نیست چه برسد به سه بعدی! یا اگر هم بود ... بگذریم ) یا اینکه به زبان ساده، از دیدن فیلم منصرف شویم زیرا این فیلم بدون مجهز بودن تماشاگر به عینک سه بعدی فقط اتلاف وقت است. منبع: مووی مگ