کارگردان: جوئل شوماخر
نویسنده فیلمنامه: لری کوهن
موسیقی متن: هری گرگسون ــ ویلیامز
مدیر فیلمبرداری: متیو لیباتیک
تدوین: مارک استیونس
بازیگران: کالین فارل (ستوارت شپرد)، کیفر ساترلند (تلفنکننده)، فارست ویتاکر (کاپیتان اد ریمی)، رادا میچل (کلی شپرد)، کتی هولمز (پم).
محصول 2002، امریکا، 81 دقیقه.
ژانر: تریلر، درام
ستوارت شپرد مدیر تبلیغاتی اهل نیویورک در کار خود بسیار موفق است. ستو متاهل، پس از سامان دادن چند برنامه کاری و قول و قرارهایش، طبق روال هر روز برای تماس با دوست خود، پم از باجه تلفن استفاده میکند.
پس از اتمام مکالمه ستو و پم، تلفن درون باجه زنگ میزند و ستو گوشی را برمیدارد و صدای مردی ناشناس شنیده میشود که از همه جریانات زندگی ستو باخبر است. او به ستو میگوید اگر تلفن را قطع کند، کشته خواهد شد و برای اثبات این موضوع، مردی را که به ستو برای اشغال باجه اعتراض میکند، میکشد و با کشته شدن آن مرد، پلیس و بالاخره همسر و دوست ستو از راه میرسند. مرد ناشناس به ستو اصرار میکند تا به همه گناهان خود در مقابل چشمان دیگران اعتراف کند.
همزمان با اصابت تیر به ستو، پلیس، مقتولی را به عنوان متهم پیدا میکند و به ماجرا خاتمه میدهد، ولی آن مرد ناشناس هنوز زنده است و پلیس مقتول را به اشتباه متهم شناخته است.
پس از ساخته شدن ((مرثیهای برای یک رویا)) (درن آرونوسکی)، انقلابی در میان کارگردانان صاحب سبک امریکا، که سالها در مدل خود کلیشه شده بودند، رخ داد. اسپایک لی ((ساعت 25)) را میسازد و جوئل شوماخر، ((باجه تلفن)) را. هر دوی این فیلمسازان، آگاهانه یا ناآگاهانه، از ((مرثیهای برای یک رویا)) نمونهبرداری میکنند. اگرچه موفق میشوند نظر تماشاگران و منتقدان را جلب نمایند، ولی نمیتوانند جاپای آرونوسکی جوان و کمتجربهتر بگذارند. زوم کردن روی این دو فیلمساز قدیمیتر، به دلیل رویکرد جدیدشان به فرم بیان سینمایی است و این به نوبه خود اهمیت فراوانی دارد. حال ((باجه تلفن)) بدون مقایسه با فیلم سرگروه خود (مرثیهای برای یک رویا) ارزش دیدن چندین باره را دارد. حرکتهای دوربین روی دست فوقالعاده فیلم، ((زوم یک)) و ((زوم این))های شکارکننده که به فیلمهای مستند خبری / گزارشی نزدیک میشود، بازیهای ساده و قابل باور بدون اغراق، دیالوگهای روان و کاملا نیویورکی (داستان در نیویورک رخ میدهد.) و مهمترین نکته فیلم، تقسیم کادر فیلم به چند قسمت است. اتفاقاتی که بهطور موازی در داستان رخ میدهد، هر کدام با زاویه متناسب همزمان نشان داده میشوند. مثلا ستو با پم صحبت میکند و تصویر هر دو را بر یک تصویر همزمان میبینیم و عکسالعملهای شخصیتها به رویکرد دیگری دیدنی است. نمونههای زیاد ــ ولی کمی اضافه ــ در فیلم دیده میشود و این نوع دکوپاژ کل فرم ساختاری فیلم را بنا نموده است.
منبع:iricap.com
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}