پلیس راهنمایی و رانندگی

پلیس انتظامی اجازه برخورد با متخلفین رانندگی را ندارد و پلیس راهنمایی اجازه برخورد با متخلفین سارق و قاچاقچی . این می ­شود که لندکروزی از دست پلیس فرار می­ کند ، در تعقیب و گریز چپ می­ کند و ماشینش صدمه می­ بیند ، پلیس هم در این حادثه کتک می ­خورد ، تا بار دیگر نقص های قانون راهنمایی و رانندگی و همچنین عدم فرهنگ سازی مناسب گریبان این زحمت کشان جامعه را بگیرد... 

راسخون : شاید بارها شنیده باشید که در جاده های ایران پلیس راهنمایی و رانندگی با اقشار مختلف مردم گلاویز و کارشان به زد و خورد منجر شد. این رفتار خشونت آمیز چگونه و کِی حل خواهد شد!؟
اشکال کار کجاست که مردم دستورات پلیس را بر نمی­ تابند و به آن جامه عمل نمی­ پوشانند.
برای رسیدن به راه حلّ ، رفتار پلیس و مردم کشور کانادا را در قبال تخلّف های رانندگی بررسی کردیم تا شاید به نقص های این نهاد زحمتکش پی ببریم.

این مسئله را از دوستی که در کشور کانادا ساکن و در حال تحصیل است پرسیدم. ایشان گقتند:
مطلب اول اینکه در کشور کانادا وقتی پلیس به ماشین متخلف فرمان ایست داد، باید ماشین را به سمت راست جاده هدایت و متوقف کنی . وقتی ماشین را خاموش و متوقف کردی ، نباید از ماشینت پیاده شوی و طبق قانون رانندگی کانادا پیاده شدن از ماشین ممنوع است . در ادامه باید دست های خودت را بر روی فرمان ماشین قرار بدهی و پلیس هم ببیند . کوچکترین حرکت و تکان اضافی هم ممنوع است ، چون اجازه شلّیک دارند. سابقه پلیس کانادا هم ثابت کرده که شلیک می­ کنند. قانون این است که راننده متخلّف در ماشینش بنشیند و افسر به سمت راننده حرکت کند.
افسر که به راننده رسید، می­ گوید گواهینامه را بدهید؛ تو نمی ­توانی گواهینامه را بدهی ، چرا قبل از هر حرکتی باید بگویی : من الآن دارم گواهینامه را از ‌جیبم یا داشبورد ماشینم در ‌میاورم و به شما نشان می دهم، چنانچه بی­ هوا دست در جیب بگذاری و بخواهی گواهینامه را در بیاوری شلیک می­ کنند؛ چون می­ گویند: شاید شما می ­خواستی اسلحه در بیاوری و لذا این حرکتت تهدیدی برای پلیس به حساب می­ آمد.

مطلب دوم اینکه در کانادا به هیچ وجه پلیس اهل رشوه نیست و مردم برای همین به پلیس خیلی اعتماد دارند و واقعا دستورات را اجرا می‌کنند. یعنی هرچه پلیس بگوید، آنها اطاعت می­ کنند.
مطلب سوم هم اینکه در کانادا پلیس راهنمایی و رانندگی و پلیس انتظامی از یکدیگر جدا نیستند. یعنی شما وقتی پلیس می ­شوی، هم می ­توانی به ماشین­ های متخلف رانندگی فرمان ایست بدهی و هم سارقین و خلاف­کاران را تحت تعقیب قرار بدهی.
 
برگردیم به ایران
جایی که تمرّد از فرمان پلیس نوعی افتخار محسوب می­ شود. جایی که نداشتن گواهینامه نوعی شاخ بودن را می­ رساند. جایی که فرار و تعقیب و گریز، رزومه خوبی برای رانندگان و قصّه مناسبی برای تعریف کردن در جمع های خانوادگی به حساب می ­آید.
جایی که پلیس از ماشینش پیاده نمی ­شود تا درخواست گواهینامه و مدارک ماشین کند، بلکه تو باید به سمتش بروی.
جایی که پلیس با عجز و ناله ی راننده متخلف، به جای جریمه سبقت ممنوع ؛ جریمه نبستن کمربند ایمنی را می ­نویسد.
جایی که التماس جواب می ­دهد. جایی که با فرمان ایست پلیس ، پنج نفر از ماشین پیاده می­ شوند؛ بلکه یک آشنایی در اداره راهنمایی و رانندگی پیدا کنند تا جریمه نشوند یا حداقل جریمه به حسابشان منظور شود.

اینجا بعضی از افسران پلیس به راحتی محل پست خود را خرید و فروش می­ کنند.
اینجا پلیس با جای­گیری مناسب در سر پیچ­ ها یا پشت خاکریز و دامنه کوه، مچ راننده را می­ گیرد و باعث بهم ریختن اعصاب راننده می­ شود.
خلاصه اینجا به پلیس اعتماد آنچنانی ندارند.
 
پلیس انتظامی اجازه برخورد با متخلفین رانندگی را ندارد و پلیس راهنمایی اجازه برخورد با متخلفین سارق و قاچاقچی.
این می ­شود که لندکروزی از دست پلیس فرار می­ کند، در تعقیب و گریز چپ می­ کند و ماشینش صدمه می­ بیند، پلیس هم در این حادثه کتک می ­خورد، تا بار دیگر نقص های قانون راهنمایی و رانندگی و همچنین عدم فرهنگ سازی مناسب گریبان این زحمت کشان جامعه را بگیرد.
 
به قلم : سیدصادق موسوی