علی دایی در کسوت مربیگری بیش از این که توانسته باشد، تیم های خود را به موفقیت برساند، در عرصه درگیری و جار و جنجال با اهالی فوتبال اما رکوردار است که می تواند چهره ای منفی از آقای گل جهان به جا بگذارد.
 
به گزارش راسخون، بی شک اگر از کسی بخواهیم که یکی از بازیکنان شاخص، گلزن و چهارچوب شناس تاریخ فوتبال ایران را نام ببرد، نام علی دایی را خواهد گفت. او در زمین فوتبال می جنگید، تلاش می کرد و با همت و پشت کار مثال زدنی خود به موفقیت های چشم گیری رسید. از بهترین بازیکن سال آسیا گرفته تا کسب عنوان آقای گلی جهان. در این که دایی یکی از نوابغ فوتبال ایران بوده، کسی شکی ندارد اما عملکرد وی در عرصه مربیگری کمی متفاوت است و بعضی از حرکاتش جای سوال دارد.
 
*آقای گل جهان و سرمربی کنونی سایپا اما در کسوت مربیگری رفتاری دیگر در پیش گرفته است. به جای اینکه تمرکز خود را روی مسائل فنی بگذارد و تیم خود را رهبری کند تا به نتیجه برسد، بیشتر به حواشی دامن می زند و کنار زمین آرامش ندارد. او روی کوچکترین صحنه ها به داوران معترض می شود. بطری پرت می کند و داور چهارم را تحت فشار قرار می دهد و درگیری ایجاد می کند. با مربیان و بازیکنان حریف دهان به دهان می شود و گاهی هم کار به کتک کاری می رسد.
 
*موفقیت سرمربی فعلی سایپا در کار مربیگری، تنها گرفتن 3 جام(یک لیگ برتر با نارنجی پوشان و 2 حذفی با پرسپولیس) بوده است که می توانست بیشتر باشد. اگر شهریار فوتبال ایران روی کار فنی خود تمرکز و کمی با تجربه تر و خونسردتر رفتار می کرد، چه بسا در عرصه مربیگری هم به مراتب پیشرفت بیشتری داشت.
 
*علی دایی انگار عادت کرده در همه عرصه ها پیش قدم باشد. او وقتی مشکلی برای مردم پیش می آید – سیل و زلزله و غیره- در زمره اولین افرادی است که به کمک و مدد آنها می شتابد. در عرصه ی آقای گلی هم از همه پیشی گرفت و در صدر گلزنان جهان در رده ملی قرار دارد اما شهریار فوتبال ایران باید بداند که در هر عرصه ای پیشتاز بودن خوب نیست. در درگیری و جاروجنجال و حاشیه نیاز نیست پیش قدم باشد. او اسطوره و الگوی جوانهاست. خیلی ها به خاطر منش و مردم داری عاشق او هستند. خیلی ها به خاطر خاطرات خوشی که در عرصه بازیگری از او دارند، پیگیر فوتبال و نتایج تیم های اویند.
 
*آقای دایی شما یک برند بین المللی برای فوتبال ما محسوب می شوید و هرجا که نامی از فوتبال ایران می آید، نام شما هم کنار آن قرار می گیرد. حال چه شده که چنین رفتارهایی را از خود بروز می دهید که دهان همگان از تعجب باز می ماند؟
 
*آیا برد و باخت فوتبال آن قدر ارزش دارد که وجهه و اعتبار خود را به چوب حراج می زنید؟ هر چه باشد، شما الگوی جامعه هستید و رفتار و منش و کردار شما از سوی مردم به خصوص جوان ها رصد می شود. درگیری با هواداران و رادوشوویچ دروازه بان پرسپولیس و دست آخر سیلی زدن به خبرنگار بعد از بازی روز گذشته با سرخپوشان اصلا نمی تواند توجیهی داشته باشد حتی اگر شروع کننده این درگیری ها شما نبودید آقای دایی!
 
*این هواداران پرسپولیس بودند که همین دو هفته قبل، به شما در سایت "ای اف سی" رای دادند تا با 59 درصد آرا به عنوان بهترین مهاجم تاریخ جام ملت های آسیا انتخاب شوید. همین هواداران فوتبال هستند که به شما و امثال شما هویت و اعتبار بخشیدند. پس روا نیست، چشم خود را به گذشته ببندید و با آنها درگیر شوید.
 
*شهریار فوتبال ایران در ایجاد درگیری و تنش و دعوا با اهالی فوتبال اصلا کارنامه خوبی ندارد. از درگیری با مایلی کهن، علی کریمی، کاشانی و رویانیان گرفته تا درگیری با بازیکنان و هواداران تیم های مختلف که آخرین آن مربوط به بازی روز گذشته با پرسپولیس بود.
 
*آقای دایی برای موفقیت در عرصه مربیگری، به جار و جنجال، حواشی، درگیری و زد و خورد نیاز ندارید. لازمه ی موفقیت در کار فنی، داشتن تمرکز، دانش افزایی، آرامش و به روز بودن است. چشم بازیکنان به مربیشان است. اگر آرامش داشته باشید، آن به تیم و بازیکنانتان منتقل می شود و اگر هم عصبانی و پرخاشگر لب خط بایستید و مدام اعتراض کنید، این اعتراض ها به داخل زمین کشیده می شود و نتیجه، آن می شود که در پایان بازی سایپا با پرسپولیس افتاد.
 
*اگر دلتان برای خودتان نمی سوزد، برای هواداران و جامعه ای بسوزد که شما را دنبال می کنند و الگویشان هستید. دست از لجبازی، عصبانیت و غر و لند بردارید و قبول کنید که شما هم در ایجاد این تنش های بی نتیجه مقصرید. قبول کنید که همه نمی توانند بد باشند و فقط شما بی عیب و نقص. پس بیایید تا دیر نشده، روی رفتارهای خود فکر و تجدید نظر کنید. خویشتنداری و صبوری در عرصه مربیگری لازمه ی کار است و اگر تغییر رفتار ندهید، شاید در سال های نه چندان دور هم محبوبیت خود را از کف بدهید و هم شغلتان را. این فوتبال به اندازه کافی مربی حاشیه ساز و جنجالی به خود دیده است. پس لطفا همانی باشید که همه از بزرگان فوتبال انتظار دارند. متین، آرام، با وقار و جنتلمن. به امید دیدن روزی که شهریار فوتبال ایران در عرصه مربیگری هم مثل دوران بازیگری خود تنها با همت و اراده و پشتکار و دانش خود پیش برود و دست از هرگونه تنش و درگیری بردارد.
 
به قلم: سید مجتبی سیدی