اگر حزب "اسرائیل خانه ما" به استعفای لیبرمن هم اکتفا نکند و بخواهد از دولت خارج شود که احتمال آن خیلی زیاد است، باز ائتلاف حاکم ۶۱ کرسی از مجموع ۱۲۰ کرسی کنست را دارد و هر چند ائتلافی شکننده است، اما می‌تواند با همین مقدار هم ادامه دهد.

به گزارش راسخون به نقل از خبرگزاری تسنیم، ناکامی عملیات کوماندویی یکشنبه شب نیروهای اسرائیلی در نوار غزه و متعاقب آن حملات موشکی و راکتی فلسطینی‌ها و برقراری مجدد آتش بس هم به استعفای آویگدور لیبرمن منجر شد و هم ائتلاف حاکم را در دشواری خطرناکی قرار داده است.

اگر حزب "اسرائیل خانه ما" به استعفای لیبرمن هم اکتفا نکند و بخواهد از دولت خارج شود که احتمال آن خیلی زیاد است، باز ائتلاف حاکم 61 کرسی از مجموع 120 کرسی کنست را دارد و هر چند ائتلافی شکننده است، اما می‌تواند با همین مقدار هم ادامه دهد.

بنیامین نتانیاهو به مدت یک سال پس از پیروزی حزب لیکود در انتخابات مارس 2015 با همین اکثریت پارلمانی ضعیف کابینه را تا ماه می 2015 هدایت کرد؛ تا این که حزب لیبرمن با 6 کرسی به آن ملحق شد.

نتانیاهو که هم اکنون پست وزیر خارجه را نیز بر عهده دارد، می‌خواهد وزارت برجای مانده لیبرمن را نیز تصدی‌گری کند. البته این در صورتی است که این وزارتخانه را به نفتالی بنت رهبر حزب دست‌راستی تندرو ”خانه یهودی" واگذار نکند. گویا این حزب ماندن در ائتلاف دولتی را مشروط به تصدی این وزارتخانه کرده است.

انتخابات زودهنگام به نفع حزب لیکود نیست. اگر در چنین شرایطی نتانیاهو بخواهد به این گزینه روی آورد، مورد بهره‌برداری انتخاباتی اپوزیسیون قرار خواهد گرفت که آن را پیروزی بزرگی برای حماس خواهند دانست و از این طریق در تبلیغات انتخاباتی، لیکود را به شدت زیر سوال خواهند برد که از یک گروه فلسطینی شکست خورده و در برابر آن ناتوان ظاهر شده است.

نتانیاهو سعی می‌کند از طریق اهرم‌های فشاری چون احتمال تصویب قانون خدمت سربازی یهودیان مذهبی (حریدیم) کج دار و مریز تا نوامبر 2019 دوام آورد و این دستاورد را نصیب خود کند که هفتمین حکومتی در تاریخ اسرائیل است که توانسته تا پایان دوره خود دوام بیاورد. تاکنون در طول هفتاد سال گذشته فقط 6 دوره از 20 دوره کنست تا پایان چهار سال دوره قانونی خود دوام آورده و منحل نشده است.

اگر هم در این مسیر شکست بخورد که باید قانون انحلال کنست در خود کنست تصویب شود و سه ماه بعد از آن انتخابات زودهنگام برگزار شود. در این صورت به احتمال زیاد انتخابات زودهنگام بیست و یکمین دوره کنست در مارس 2019 برگزار خواهد شد.

اما در خصوص تاثیر این تحولات بر نوار غزه هم باید گفت که کنار رفتن لیبرمن به معنای باز شدن دست نتانیاهو و پیش رفتن روند تفاهمات اخیر نیست. بلکه دست‌های او بسته‌تر هم خواهد شد. به نظر می‌رسد که نتانیاهو مثل روزهای قبل قادر نخواهد بود "تفاهمات به وجود آمده" با نوار غزه را که با میانجیگری مصر، سازمان ملل و طرف‌های دیگر حاصل شد، پیش ببرد. چون اگر ائتلاف پایدار بماند، ادامه این مسیر به شدت مورد اعتراض حزب خانه یهودی قرار خواهد گرفت و اختلافات داخلی کابینه را عمیق‌تر خواهد کرد و اگر هم ائتلاف فروپاشد و کار به انتخابات زودهنگام بکشد، باز به ساماندهی اوضاع داخلی مشغول خواهد شد و از بیم تاثیر منفی این تفاهمات بر سبد رای لیکود گامی جدی بر نخواهد داشت.

از این رو، این احتمال وجود دارد که فشارهای اقتصادی بر نوار غزه همچنان تداوم یابد تا سرنوشت انتخابات آتی کنست چه زودهنگام، چه در موعد نهایی مشخص شود. در کنار آن هم بعید نیست که بنیامین نتانیاهو بخواهد تا قبل از روز برگزاری انتخابات آتی برگ برنده‌ای برای خود دست و پا کند و به بهانه‌های مختلفی، حملاتی نه چندان فراگیر اما سخت علیه نوار غزه انجام دهد؛ البته به نحوی که به جنگی گسترده منجر نشود.

در هر صورت شانس حزب لیکود در انتخابات آتی کنست بیشتر از دیگر احزاب است؛ اما مشکل این است که اگر کرسی‌های کمتری کسب کند مجبور است با احزاب بیشتری برای تشکیل دولت ائتلافی وارد بده بستان شود و همین خود موجب امتیازگیری هر چه بیشتر احزاب کوچک می‌شود.

نویسنده: صابر گلعنبری کارشناس مسائل فلسطین


 

مطالب مرتبط
دلیل کینه شخصی محمد‌بن‌سلمان از حاج قاسم سلیمانی چیست؟
آقای ظریف متوجه هستید که....؟!
پشت‌پرده معافیت ۸ کشور از تحریم نفتی ایران جنگ منافع اروپا و آمریکا است