گزارشی از همایش تخصصی «جنگ جهانی جمعیت»:
مهدکودک‌هایمان با این روند خانه سالمندان خواهد شد!
همایش تخصصی «جنگ جهانی جمعیت» هفته گذشته در تالار سوره حوزه هنری با حضور جمعی از فرهیختگان، نویسندگان و پژوهشگران حوزه اجتماعی برگزار شد. آنچه در ادامه می‌خوانید، گزارشی گزیده از مباحث بیان شده توسط استاد رحیم‌پور ازغدی در این همایش است.
به گزارش راسخون به نقل از جوان آنلاین؛ همایش تخصصی «جنگ جهانی جمعیت» هفته گذشته در تالار سوره حوزه هنری با حضور جمعی از فرهیختگان، نویسندگان و پژوهشگران حوزه اجتماعی برگزار شد. آنچه در ادامه می‌خوانید، گزارشی گزیده از مباحث بیان شده توسط استاد رحیم‌پور ازغدی در این همایش است.
سیاست‌های ابلاغی رهبری را چه کسی اجرا می‌کند؟
در بسیاری از مسائل مهم اعمال حاکمیت نمی‌شود؛ در حاکمیتی که هزینه زیادی برایش داده شده و راهبرد‌های بسیار خوبی در سیاست‌های مختلف در آن بیان شده، کسی به کسی پاسخگو نیست؛ سیاست‌های مختلفی از سوی رهبری ابلاغ می‌شود، اما معلوم نیست که کی به کیست! این مشکل بزرگ ماست! در واقع ما داریم دائماً اعلام حکومت می‌کنیم. اما اعمال حکومت نمی‌کنیم. این سیاست‌ها را باید چه کسی اجرا کند؟
حوزه علمیه، صد‌ها درس خارج فقه به انقلاب و امت بدهکار است، اما حتی یک درس قوی ندارد! دانشگاه از حوزه هم مسئولیت بیشتری دارد؛ این همه دکتر و حجت‌الاسلام و آیت‌الله در جامعه ریخته، اما بلد نیستند مسائل جامعه را حل کنند. این بد است که بعد از ۴۰ سال مرجعی بگوید نظام بانکی ربوی است و مرجع دیگر بگوید ربوی نیست. سر قضیه سکه و ارز شاید اگر هیچ فرد دانشگاهی هم نبود، وضعیت همین می‌شد که الان هست و حتی گاهی شاید بهتر هم می‌شد؛ در واقع نظام دانشگاهی ما پاسخگوی هیچ مشکل کنونی ما نیست.
در رابطه با مسئله جمعیت هم هنوز حتی یک مقاله درست فقهی هم نداریم که آیات به نفع کنترل جمعیت یا علیه کنترل جمعیت در آن آمده باشد.
حوزه علمیه، صد‌ها درس خارج فقه به انقلاب و امت بدهکار است، اما حتی یک درس قوی ندارد! دانشگاه از حوزه هم مسئولیت بیشتری دارد؛ این همه دکتر و حجت‌الاسلام و آیت‌الله در جامعه ریخته، اما بلد نیستند مسائل جامعه را حل کنند. این بد است که بعد از ۴۰ سال مرجعی بگوید نظام بانکی ربوی است و مرجع دیگر بگوید ربوی نیست. سر قضیه سکه و ارز شاید اگر هیچ فرد دانشگاهی هم نبود، وضعیت همین می‌شد که الان هست و حتی گاهی شاید بهتر هم می‌شد؛ در واقع نظام دانشگاهی ما پاسخگوی هیچ مشکل کنونی ما نیست.
در رابطه با مسئله جمعیت هم هنوز حتی یک مقاله درست فقهی هم نداریم که آیات به نفع کنترل جمعیت یا علیه کنترل جمعیت در آن آمده باشد.
نگاه دین به فرزندآوری ویژه است
یکی از مسائل ما جمعیت است. رهبری می‌گویند زمانی کارشناسان به ما گفتند جمعیتمان در حال افزایش است و دچار مشکل خواهیم شد و دیدم اسلام هم اجازه کنترل جمعیت می‌دهد، اما نفهمیدیم تا کی باید به این روند ادامه دهیم.
خانواده، محل توزیع عشق است و قرآن از دادن فرزند به انسان نیز به عنوان موهبت یاد می‌کند، اما موضوع خانواده و جمعیت اصلاً رصد نشده است. نگاهی که در دین به فرزندآوری و سختی کشیدن برای بزرگ کردن فرزند وجود دارد، در هیچ جای دیگر نیست. کسی که فرزند ندارد، از لحاظ کمالات ناقص از این عالم می‌رود زیرا کمالاتی وجود دارد که به واسطه رزق رساندن به فرزند و پدر و مادر شدن به دست می‌آید. البته کسی که نمی‌تواند ازدواج کند یا فرزند بیاورد، بحثش جداست.
خانواده، محل توزیع عشق است و قرآن از دادن فرزند به انسان نیز به عنوان موهبت یاد می‌کند، اما موضوع خانواده و جمعیت اصلاً رصد نشده است. نگاهی که در دین به فرزندآوری و سختی کشیدن برای بزرگ کردن فرزند وجود دارد، در هیچ جای دیگر نیست. کسی که فرزند ندارد، از لحاظ کمالات ناقص از این عالم می‌رود زیرا کمالاتی وجود دارد که به واسطه رزق رساندن به فرزند و پدر و مادر شدن به دست می‌آید. البته کسی که نمی‌تواند ازدواج کند یا فرزند بیاورد، بحثش جداست.
کنترل جمعیت غربی اعمال می‌کنیم، اما سیاست تشویقی‌شان را نمی‌بینیم!
گویا برای سیاستگزاران کشور هر اتفاقی در کشور یا جهان بیفتد مهم نیست. این مشکل بزرگ جمهوری اسلامی است. دو روز گذشته دیدم در ایتالیا اعلام شد اگر کسی بچه سوم بیاورد، به او بهترین زمین‌ها را می‌دهیم. یا در لهستان شعارشان این است که مثل خرگوش بچه بیاوریم. در کشور‌هایی مثل دانمارک، بلژیک و... و نیز این‌گونه تلاش‌ها را می‌بینیم.
جالب اینجاست کاری که ما در طول حدود ۲۰ سال درباره کاهش جمعیتمان انجام دادیم، اروپا در ۲۰۰ سال انجام داد. در غرب ۱۴۰ سال طول کشید تا آمار طلاق به این حد رسید. صدا و سیما، حوزه علمیه و... در این مسائل دچار مشکل‌اند. در دروس خارج فقه به مسائل اساسی پرداخته نمی‌شود. در نتیجه از غرب برای ما سیاست جمعیتی می‌نویسند. ۳۰۰ هزار شهید می‌دهیم و انقلاب می‌کنیم، بعد به غرب می‌گوییم حالا کار‌هایی را که می‌خواستید برای ما انجام دهید خودمان انجام می‌دهیم.
با این روندی که در پیش گرفته‌ایم، به انقلاب خیانت کرده‌ایم. با پول بیت‌المال سیاست کنترل جمعیتی ابلاغ می‌کنیم؛ سیاستی که پشت آن یونسکو و... است. در آینده مهدکودک‌هایمان تبدیل به خانه سالمندان می‌شود. کاش این سیاست‌ها را حداقل بررسی علمی کنیم.
عیناً کنوانسیون حقوق کودک را از غرب می‌گیریم و ترجمه می‌کنیم؛ حال آنکه آن‌ها اصلاً خانواده ندارند و بین ۳۰ تا ۷۰ درصدشان تا آخر عمر نمی‌دانند پدرشان چه کسی است. قوانین آن‌ها به درد ما نمی‌خورد و نمی‌تواند مشکلات ما را حل کند. در غرب زمانی می‌گفتند بچه نیاورید. اگر هم آوردید، بدهید به دست دولت، اما امروز می‌گویند مثل خرگوش بچه بیاورید. نگاه غیردینی به فرزند این است که ببینیم از چه کاری خوشمان می‌آید، همان کار را بکنیم. اما در نگاه دینی چنین چیزی موجه نیست.
نکته اینجاست که دشمنان ما برای تمام عرصه‌ها در حال طرح‌دادن هستند و توجیه شبه‌علمی نیز برای آن می‌دهند. دانشگاه‌های ما باید اعتراف کنند که عقب مانده‌اند و اصلاً در مشکلات اجتماعی پاسخگو نیستند. همین ابلاغ اخیر رهبری که درباره پیشرفت در ۵۰ سال آینده دادند، ادامه همان سند چشم‌انداز ۲۰ ساله بود. نهاد‌های ما باید نسبت خودشان را با این اسناد تعریف کنند که در بازه‌های زمانی مختلف کجا خواهند بود. در غیر این صورت این اسناد می‌شود انشا. حوزه و دانشگاه و خروجی‌های آنان و همچنین حاکمیت باید این‌ها را تحقق ببخشند. حلقه وصل حرف‌های خوب با واقعیت‌های مشکل‌دار کجاست؟
هر انسان به تنهایی هدف خلقت است. اگر یک بچه بیاوریم و خوب تربیت کنیم گویی همه بشریت را تربیت کرده‌ایم. همین بچه آوردن باعث افزایش رزق و روزی می‌شود. اینکه بگوییم خودمان را نمی‌توانیم جمع کنیم پس بچه نمی‌آوریم غلط است. قرآن می‌گوید خود تو را خداوند دارد جمع می‌کند. نباید تصور کنیم که خداوند یک انسان را خلق می‌کند، اما روزی نمی‌دهد. یعنی خدایی داریم که خالق است، اما رازق نیست. درست است که باید کار کنیم برای کسب روزی، در این شکی نیست، اما به مسئله تولید انسان نباید مثل تولید کالا نگاه کرد. این مسائل و تفهیم آن در عرصه عمومی نیاز به نظریه‌پردازی و سپس هژمونی رسانه‌ای دارد، اما متأسفانه به چنین چیز‌هایی اهمیت نمی‌دهیم.
جالب اینجاست کاری که ما در طول حدود ۲۰ سال درباره کاهش جمعیتمان انجام دادیم، اروپا در ۲۰۰ سال انجام داد. در غرب ۱۴۰ سال طول کشید تا آمار طلاق به این حد رسید. صدا و سیما، حوزه علمیه و... در این مسائل دچار مشکل‌اند. در دروس خارج فقه به مسائل اساسی پرداخته نمی‌شود. در نتیجه از غرب برای ما سیاست جمعیتی می‌نویسند. ۳۰۰ هزار شهید می‌دهیم و انقلاب می‌کنیم، بعد به غرب می‌گوییم حالا کار‌هایی را که می‌خواستید برای ما انجام دهید خودمان انجام می‌دهیم.
با این روندی که در پیش گرفته‌ایم، به انقلاب خیانت کرده‌ایم. با پول بیت‌المال سیاست کنترل جمعیتی ابلاغ می‌کنیم؛ سیاستی که پشت آن یونسکو و... است. در آینده مهدکودک‌هایمان تبدیل به خانه سالمندان می‌شود. کاش این سیاست‌ها را حداقل بررسی علمی کنیم.
عیناً کنوانسیون حقوق کودک را از غرب می‌گیریم و ترجمه می‌کنیم؛ حال آنکه آن‌ها اصلاً خانواده ندارند و بین ۳۰ تا ۷۰ درصدشان تا آخر عمر نمی‌دانند پدرشان چه کسی است. قوانین آن‌ها به درد ما نمی‌خورد و نمی‌تواند مشکلات ما را حل کند. در غرب زمانی می‌گفتند بچه نیاورید. اگر هم آوردید، بدهید به دست دولت، اما امروز می‌گویند مثل خرگوش بچه بیاورید. نگاه غیردینی به فرزند این است که ببینیم از چه کاری خوشمان می‌آید، همان کار را بکنیم. اما در نگاه دینی چنین چیزی موجه نیست.
نکته اینجاست که دشمنان ما برای تمام عرصه‌ها در حال طرح‌دادن هستند و توجیه شبه‌علمی نیز برای آن می‌دهند. دانشگاه‌های ما باید اعتراف کنند که عقب مانده‌اند و اصلاً در مشکلات اجتماعی پاسخگو نیستند. همین ابلاغ اخیر رهبری که درباره پیشرفت در ۵۰ سال آینده دادند، ادامه همان سند چشم‌انداز ۲۰ ساله بود. نهاد‌های ما باید نسبت خودشان را با این اسناد تعریف کنند که در بازه‌های زمانی مختلف کجا خواهند بود. در غیر این صورت این اسناد می‌شود انشا. حوزه و دانشگاه و خروجی‌های آنان و همچنین حاکمیت باید این‌ها را تحقق ببخشند. حلقه وصل حرف‌های خوب با واقعیت‌های مشکل‌دار کجاست؟
هر انسان به تنهایی هدف خلقت است. اگر یک بچه بیاوریم و خوب تربیت کنیم گویی همه بشریت را تربیت کرده‌ایم. همین بچه آوردن باعث افزایش رزق و روزی می‌شود. اینکه بگوییم خودمان را نمی‌توانیم جمع کنیم پس بچه نمی‌آوریم غلط است. قرآن می‌گوید خود تو را خداوند دارد جمع می‌کند. نباید تصور کنیم که خداوند یک انسان را خلق می‌کند، اما روزی نمی‌دهد. یعنی خدایی داریم که خالق است، اما رازق نیست. درست است که باید کار کنیم برای کسب روزی، در این شکی نیست، اما به مسئله تولید انسان نباید مثل تولید کالا نگاه کرد. این مسائل و تفهیم آن در عرصه عمومی نیاز به نظریه‌پردازی و سپس هژمونی رسانه‌ای دارد، اما متأسفانه به چنین چیز‌هایی اهمیت نمی‌دهیم.
مطالب مرتبط
دردهاو رنج‌های مهشید ضیایی بانوی بهایی که به اسلام پناه آورد
انتقاد صریح آیت‌الله مصباح به شبهه‌افکنی برخی مسئولان/ طرح پذیرش اسلام و ولایت فقیه با رفراندوم؟!
ارتباط با نامحرم چه تاثیری بر انسان می‌گذارد؟ + صوت
اخبار مرتبط
تازه های اخبار
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}