یکی از مشکلات پیش پای صنعت در ایران را باید چالش های حوزه خودروسازی دانست؛ مشکلاتی که وابستگی زیادی به خارح از کشور داشته و حتی موضوعاتی نظیر برجام نیز نتوانست باری از دوش آنها بردارد.

از آنجا که قطعات های‌تک به گلوگاه صنعت خودروسازی تبدیل شده‌اند و سازندگان خارجی بویژه شرکت های اروپایی نمی‌توانند -و یا نمی خواهند- طبق روال قبل، آنها را به ما تحویل دهند، بنا بر برخی آمار، فقط در دو مجموعه سایپا و ایران‌خودرو، 160 هزار خودرو در پارکینگ وجود دارند که هنوز تجاری‌سازی نشده و به همین دلیل مردم نمی‌توانند سوئیچ این خودروها را تحویل بگیرند.

البته این تعداد در برخی آمارهای دیگر، تا عدد 300 هزار دستگاه را نیز در بر می‌گیرد.

پیش از این، انجمن خودروسازان اعلام کرده بود بخش اعظمی از خودروها که کامل نشده به خاطر عدم ارائه قطعه از سوی یک شرکت قطعه ساز است و اگر این شرکت به صورت انحصاری کار نمی‌کرد، اکنون خودروسازان با کمبود قطعه مواجه نشده بودند.

در میان قطعات مهم و پیشرفته مورد نیاز خودروهای ساخته شده، ECU یا همان قلب خودرو از اهمیت و جایگاه مهمی برخوردار است.

ECUیا واحد کنترل الکترونیک در حقیقت کامپیوتر خودرو است که وظایف مهمی از قبیل کنترل نسبت سوخت به هوا،کنترل دمای موتور و زمان جرقه زنی شمع ها، جلوگیری از ناقص سوزی یا ناک موتور و... را برعهده دارد.

به عنوان مثال در شرایطی که دمای هوا و دمای موتور بالا می‌رود و شرایط برای بروز پدیده ناک فراهم می‌شود، ECU به کمک سنسور های مرتبط تشخیص داده و درصد سوخت به هوا را افزایش می‌دهد و جرقه زنی را به تاخیر می اندازد تا از پدیده ناک جلوگیری کند.

در شرایطی که موتور سوخت را بصورت ناقص می‌سوزاند، ECU با دریافت داده های سنسور اکسیژن ناقص سوزی را تشخیص داده و نسبت سوخت به هوا را کاهش می‌دهد.

در حال حاظر تعداد کشورهای سازنده این قطعه حساس  کمتر از تعداد انگشتان دو دست هستند به دلیل آن که ECU یک قطعه الکترونیکی پیچیده است که از چندین ریز پردازنده استفاده کرده و همزمان از ده ها سنسور مختلف در خودرو داده می گیرد تا به چندین عملگر دیگر برای کنترل پایدار خودرو دستور بدهد.

همه اینها باید در یک برد مدار چاپی جمع شده و در یک بدنه مستحکم و ضد آب قرار بگیرد و از نظر دوام هم بتواند برای دها هزار ساعت بدون مشکل کار کند.

لذا توسعه ECU در کشوری ممکن است که دارای توان صنعتی بالایی بخصوص در صنع الکترونیک داشته باشد.

بنا بر اعلام وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح، این وزارتخانه با هدف کمک به صنعت خودروسازی، قراردادی بالغ بر 1500 میلیارد تومان با خودروسازان در جهت «تأمین اقلام حساس که قابل تولید نبوده» امضا کرده و این قطعات در حال تحویل به خودروسازان است.

ازجمله مهمترین این قطعات، همان ECU است که با محوریت شرکت صنایع الکترونیک ایران (صاایران) ساخته می‌شود.

به گفته وزیر دفاع تاکنون دهها هزار ECU تولید و در اختیار شرکت های خودوروساز قرار گرفته است.

امیر حاتمی در این خصوص با بیان اینکه کشور می تواند همه نیازهای خود را از طریق ظرفیت‌های موجود در کشور تامین کند، گفته است: تمرکز ما برای تامین نیازمندی ها باید به داخل کشور باشد از این طریق ما می‌توانیم از تحریم‌ها که حتما این بار مدت زمان آن کوتاه تر می شود عبور کنیم.

این در حالیست که پیش از این، وزارت دفاع با بومی سازی انواع سامانه های الکترونیکی پیچیده راداری و جنگ الکترونیک و الکترو اپتیک توانایی بالا خود را در صنعت الکترونیک و اپتوالکترونیک نشان داده است.

ورود وزارت دفاع به حوزه صنعت خودروسازی و و تامین برخی قطعات مهم مورد نیاز از جمله ECU این نوید را می‌دهد که وزارت دفاع بتواند همانند صنایع الکترونیک خود که محصولاتش در میدان عمل، کارکرد خود را با موضوعاتی نظیر شکار پرنده ای پیشرفته آمریکایی ثابت کرده اند، در صنعت خودرو نیز انحصار و تحریم کشور های دیگر را بشکند و آرزوی صنعت خودرو سازی کشور را برای ساخت ECUبومی به واقعیت تبدیل کند.