به گزارش راسخون به نقل از بلومبرگ؛ در مقاله‌ای که در Science Advances منتشر شده است محققان دانشگاه کالیفرنیا میزان ضایعات پلاستیکی از سال 1950 تا کنون تولید شده‌اند و نه سوزانده یا بازیافت شده‌اند را 4.9 میلیارد تُن برآورد کردند. این مقدار ضایعات را می‌توان در زمینی به عمق 70 متر و به مساحت 57 کیلومتر دفن کرد؛ که تقریباً این اندازه برابر است با شهر منهتن در نیویورک آمریکا.  

متاسفانه بسیاری از پلاستیک‌های جهان در به اقیانوس ختم می‌شوند؛ جایی که این مواد در آن پراکنده می‌شوند و متاسفانه دسترسی به آنها سخت می‌شود. و وضع زمانی بدتر می‌شود که این ضایعات در آب‌ها به میکروپلاستیک تبدیل شوند که آن زمان دسترسی به آنها تقریباامکان پذیر نخواهد بود. مدل‌های کامپیوتری نشان می‌دهد دریاها از 51 تریلیون میکروپلاستیک در دریاها انباشته شده‌اند. برخی از این میکروپلاستیک‌ها مربوط به تکه تکه شدن قطعات بزرگتر هستند و برخی دیگر مربوط به چیزهایی مثل خمیردندان یا اسکراب صورت و از این دست مواد هستند.

حتی اگر سالانه از ورود 10 میلیون تن ضایعات پلاستیکی به دریاها و اقیانوس‌ها ممانعت شود، باز هم مقادیر بسیار زیادی از این مواد در آب‌ها باقی خوهد ماند. اما این طور که به نظر می‌رسد انسان‌ها هنوز تصمیمی برای نریختن زباله به آب‌ها ندارند.


بیشتر زباله‌های پلاستیکی که به اقیانوس می‌رسد، مربوط به آسیاست

متاسفانه پلاستیک‌ها موجود در دریاها، امروزه نه فقط از اروپا و یا آمریکا، بلکه بیشتراز آُسیا و از کشورهای در حال توسعه به دریاها وارد می‌شود؛ کشورهایی که بعضاً ممکن است دارای سیستم جمع‌آوری زباله نیستند.

طبق تحقیقات صورت گرفته، پژوهشگران آلمانی دریافتند 10 رودخانه – دو رودخانه در آفریفا و بقیه در آسیا -  عامل انباشت زباله‌های پلاستیکی دریایی هستند. تنها رود یانگ تسه (طولانی‌ترین رودخانه آسیا و سومین رودخانه طولانی جهان) 1.5 میلیون تن در سال ضایعات پلاستیکی را در خود حمل می‌کند.