به گزارش راسخون، راشاتودی نوشت: جان بولتون، مشاور امنیت ملی ترامپ، به جلسات کلیدی دعوت نمی‌شود و از تمام تصمیم‌ها به دور است.

با نگاهی به تاریخ، جنگ‌طلبان (warmonger)، کسانی که جنگ و درگیری را قلۀ هر معنا و هدفی می‌بینند، جایگاه‌های کلیدی در ارتباط با تشکیلات سیاسی و نظامی آمریکا داشته‌اند.

برای مثال، هفتمین رئیس‌جمهور آمریکا، اندرو جکسون را  در نظر بگیرید. مردی که در حین خدمت در ارتش آمریکا، راه وحشی‌گری را در پیش گرفت تا جایی که نام‌هایی مانند «قاتل سرخ‌پوستان» و «چاقو تیز» را به او نسبت دادند.

بسیاری می‌دانستند او یکی از ستایش‌کنندگان مارتین لوتر بود. کسی که می‌گفت: «کسی نباید فکر کند جهان بدون خون می‌تواند اداره شود. شمشیر مدنیّت باید قرمز و خونین باشد.»

سرخ‌پوستان آمریکایی کسانی هستند که می‌توانند شهادت دهند جکسون، سخن لوتر را به معنای واقعی کلمه عملی کرد. جکسون در سال 1830 و در دوره ریاست جمهوری‌اش، قانون جابه‌جا کردن سرخ‌پوستان را تصویب کرد. اقدامی که موجب شد بیش ازز 100 هزار مرد، زن و فرزند از خانه‌های‌شان بیرون رانده شدند و به غرب (آمریکا) فرستاده شدند تا جا برای سفییدپوستان مهیا شود. در نتیجه این اقدام بیش از 15 هزار جان خود را از دست دادند.

در اواخر قرن نوزدوهم و اوایل قرن بیستم، هیچ‌کس به اندازه تئودور روزولت، بیست‌وششمین رئیس‌جمهور آمریکا که سال‌های 1901 تا 1909 اداره آمریکا بر عهده بود، روح امپریالیستی این کشور را به اثبات نرساند.

روزولت شهرت خود را به خاطر نقش مهمی که جنگ اسپانیا و آمریکا در سال 1898 در کوبا داشت، به دست آورد. او در سخنی فاشیستی گفته بود: «اگر من مجبور باشم میان سیاست خون و آهن و سیاست شیر و آب، یکی را انتخاب کنم، بلاشک من سیاست خون و آهن را انتخاب خواهم کرد، چراکه این نه تنها برای ملّتم، برای در دراز مدت برای جهانیان بهتر است.»

در اوایل «جنگ کُره» که در بین سال‌های 1950 تا1953 روی داد، ژنرال آمریکایی داگلاس مک آرتور که فرماندهی نیروهای سازمان ملل را بر عهده داشت، خواستار استفاده از سلاح‌های هسته‌ای شده بود!

رئیس جمهور ترومن، سی‌وسومین رئیس جمهور آمریکا که به ما فهماند تنها جای یک بیمار روانی در تیمارستان نیست! این فرد برای پایان دادن به جنگ ایالات متحده آمریکا و ژاپ،  دستور پرتاب بمب‌های اتم به هیروشیما و ناکازاکی را صادر کرد.

جان اف کندی، در مزان بحران موشکی کوبا در سال 1962، بیشتر از اینکه درگیر نیکیتا خروشچف (رهبر شوروی بعد از استالین) باشد با گروه‌های جنگ‌طلب در ستاد مشترک ارتش آمریکا مشکل داشته است. در داخل ستاد مشکر، یکی از فرماندهان نیروی هاوایی آمریکا به نام کورتیس لو می، جزو افراد به شدت جنگ‌طلب بود که جان اف کندی را به حمله هسته ای به کوبا ترغیب کرد. بدون اینکه توجه‌ای داشته باشد که این کار موجب پاسخ شوروی و آغاز جنگ جهانی دوم می‌شود. 

در ذهن مرموز جان بولتون، جهان به دو گروه از کشورها تقسیم می‌شوند؛ کشورهایی بمباران می‌کنند و کشورهایی که بمباران می‌شوند. او اگر راه به جایی داشت، عراق در سال 2003 مقدمه‌ای می‌شد برای جنگ‌های بعدی. آمریکا را درگیر جنگ با ایران، کره شمالی، کوبا، ونزوئلا و دیگر کشورهایی که فکر می‌کردند جهان و هر چیز در آن است به واشنگتن متعلق نیست، بودند.

بر اساس گزارش‌های مختلف که در رسانه‌های اصلی آمریکا آمده است، نفوذ بولتون در دولت ترامپ کاهش یافته است و این موضوع در مذاکرات آمریکا و طالبان مشهود است.

راشاتودی در انتها می‌نویسد: در هر صورت بولتون و سایر افراد مثل او، اکنون از مؤسسان حزب نئومحافظه‌کاران و لیبرال‌های مداخله‌گرای واشنگتن هستند که به عنوان دشمنان اصلی مردم آمریکا محسوب می‌شوند. بودجه بسیار زیاد نظامی که صرف جنگ و درگیری بی‌پایان می‌شود، می‌تواند برای سرمایه‌گذاری، بهبود زیرساخت‌ها، مدارس، خدمات درمانی و اشتغال هزینه شود.