مرتجی در گفتگو با راسخون: فدراسیون راه خود را گم کرده است/تیم ملی هندبال می توانست ناپلئونی به مسابقات جهانی برسد

شهداد مرتجی در گفتگو با خبرنگار ورزشی راسخون، با اشاره به ناکامی تیم ملی هندبال ایران در رسیدن به مسابقات جهانی اظهار داشت: ابتدا جا دارد از کادر فنی تیم ملی و بازیکنان که بدون هیچ چشم داشتی زحمت کشیدند و آنچه در توان داشتند گذاشتند تا هندبال ایران به قهرمانی جهانی برسد، تشکر می کنم. اما متاسفانه این اتفاق امسال نیفتاد. اگر بخواهیم واقع بینانه نگاه کنیم، سطح هندبال آسیا نسبت به 5، 6 سال قبل افت زیادی داشته است. از قطر آمدیم غولی ساختیم که نائب قهرمان جهان است در حالی که واقعا این طور نبود و تنها یک بازیکن از آن دوره در ترکیب داشت. قطر ضعیف شده است. 30 سال است در این هندبال هستم اما در این مدت کره ی جنوبی را این قدر ضعیف تر ندیده بودم. کویت هم همین طور.
 
وی افزود: برای موفقیت یک تیم 4 مسئله ضروری است. ابتدا انتخاب سرمربی است که انتخاب حبیبی درست بود. به نظرم سرمربی ما در قیاس با مربیان 4، 5 هزاردلاری خارجی خیلی بهتر است. از لحاظ دانش، مدیریت و فنی بین مربیان ایرانی خیلی خوب بود. بازیکنان ما در این تورنمنت همدل، هماهنگ و پشت هم بودند که این نشان از مدیریت کادر فنی دارد. اگر می خواهیم جهشی در هندبال ایران ایجاد کنیم باید مثل ژاپن و قطر مربیانی بیاوریم که حداقل 15 هزار تا 20 هزار دلار قیمت دارند. اگر فدراسیون و وزارت ورزش ما دنبال جهش در هندبال است یا باید هزینه کند یا اینکه با مربیان داخلی برای رسیدن به مسابقات جهانی به اما و اگر برمی خوریم. الان چون بازیکنان هندبال ما در لیگ های خوب اروپایی بازی می کنند، اگر می خواهیم جهش داشته باشیم باید مربیان درجه ی اول بیاوریم.
 
کارشناس هندبال ایران ادامه داد: ژاپن از سرمربی تیم ملی هندبال آلمان استفاده می کند و قطری ها از سرمربی تیم ملی هندبال اسپانیا. خوب مشخص است که به راحتی می توانند به مسابقات جهانی بروند. نمی دانم بودجه ی وزارت ورزش و فدراسیون هندبال اجازه ی آوردن مربی بزرگ را می دهد یا نه ولی اگر بخواهیم با همین روند جلو برویم، نتایج ما ناپلئونی می شود. ممکن است شانس داشته باشیم و برویم. ممکن است مثل بازی با کره ی جنوبی ثانیه های آخر مساوی کنیم و نرویم. کار ما به اما و اگر می رسد. ژاپن 5، 6 سال پیش با اختلاف چند گل به ما می باخت اما 3 سال است هزینه می کند و به مسابقات جهانی می رود.
 
شهداد مرتجی گفت: دومین مسئله داتن تدارکات و امکانات خوب است که باید در اختیار تیم ملی قرار بگیرد. در بحث باشگاهی و ملی اگر تیمی بخواهد موفق شود حداقل نیاز به یک برنامه ی 3 ساله دارد تا تیم بتواند حداقل 60 دیدار رسمی و تدارکاتی انجام دهد. این مسائل تیم را به بلوغ تاکتیکی می رساند. حبیبی در این مدت چکار می توانست کند؟ یکی دو دیدار تدارکاتی در ترکیه و قطر داشته است. نباید با این تدارک انتظار داشته باشیم که تیم ملی روند روبه رشد داشته باشد.
 
وی خاطرنشان کرد: آیا ما برای بازیکنانی که از اروپا آمدند، انگیزه ای ایجاد کردیم که بتوانند برای تیم ملی کارایی داشته باشند؟ بحث فقط انگیزه ی مالی نیست. البته معتقدم که بازیکنان با همه ی این مسائل، بهترین تلاش خود را کردند و بدشانس هم بودیم. بحث چهارم داشتن لیگ قدرتمند و پویا است. ما اگر چنین لیگی داشته باشیم، می توانیم از خروجی آن در تیم ملی سود ببریم. به نظرم واقعا لیگ ما آن طور نیست که بتواند تیم ملی را تامین کند. بازیکنانی که در لیگ بازی می کنند، حتی از لحاظ مالی تامین نیستند تا تمرکز روی هندبال خود بگذارند. آیا ما برای مربیان داخلی کلاس دانش افزایی بین المللی گذاشتیم که بخواهند خود را به روز کنند؟ ما نمی توانیم خود را گول بزنیم. لیگ ما در حدی نیست که بتواند تیم ملی را تقویت کند. این 4 مقوله نیاز به کنکاش و واکاوی دارد. اگر این مسائل رفع شود قطعا تیم ملی ما روند روبه رشدی به خود می گیرد.

مربی و کارشناس هندبال ایران با بیان اینکه عملکرد تیم ملی در مسابقات قهرمانی آسیا می توانست بهتر باشد، افزود: اگر کمی تمرکز و توجه می کردیم، نتایج ما می توانست بهتر باشد و از دور گروهی صعود کنیم. از مدت ها قبل باید بازیکنان دور هم جمع می شدند. با این حال ناپلئونی حذف شدیم و اگر خوش شانس بودیم، صعود می کردیم. نمی توانیم بگوئیم کره از ما قوی تر بود و صعود کرد. آنها 60 دقیقه از ما عقب بودند و ثانیه های آخر با ما مساوی کردند و به مسابقات جهانی رفتند. در این تورنمنت با کیفیتی که تیم هایی مثل کویت، کره و حتی قطر داشتند، می توانستیم با تدارک بهتر، صعود کنیم. ما نمی توانیم خود را جای رئیس فدراسیون و مربی و بازیکنان بگذاریم. آنها حتما مشکلاتی داشتند. باید نشست و آسیب شناسی کرد. باید فدراسیون از بزرگان و خبره های هندبال در امر تصمیم گیری و برنامه ریزی استفاده کند تا این اتفاقات نیفتد. اگر می خواهیم کره را ببریم باید طوری کار کنیم که قبل از مسابقات مطمئن باشیم که با 7، 8 اختلاف برنده می شویم.
 
شهداد مرتجی گفت: ما مقابل کره می توانستیم با تایم گرفتن و مدیریت بازی، حریف را کنترل کنیم اما این اتفاقات باید در بازی های تدرکاتی بیافتد تا تیم در این شرایط بتواند کار را پیش ببرد. توپ دست ما بود و می توانستیم 50 ثانیه حفظ توپ کنیم اما یک لحظه اشتباه یکی از بازیکنان باعث شد کره صاحب توپ شود و با زدن گل مساوی به مسابقات جهانی برود. جمع کردن چنین تیمی در سال های آینده به نظر من سخت است. این تیم بهترین تیم تاریخ هندبال بود که بازیکنان لژیونر زیادی داشت اما سوخت. باید با یک برنامه ریزی خوب دوباره هندبال را از پایه بسازیم. دهه ی 80 روی این بازیکنان سرمایه گذاری و کار شد و این نسل طلایی بوجود آمد. برنامه ریزی فدراسیون برای تیم های پایه واقعا اشتباه است. هندبال این قدر استعداد دارد که خیلی می توانیم موفق تر از والیبال و بسکتبال باشیم. اما برنامه ریزی هندبال اشتباه است. اردوهای تیم های نوجوانان و جوانان الان ببینید کجاست؟ آیا این شرایط مثل دهه ی 80 است که در اردوهای تیم های پایه داشتیم؟ فدراسیون هندبال یک بار این راه موفقیت را رفته اما نمی دانم چرا این راه را کنار گذاشته و از فدراسیون بسکتبال و والیبال برنامه کپی می کند. بروید ببینید که در دهه ی 80 در هندبال چه کاری انجام شد که نسل طلایی این رشته رو شد. هندبال راه خود را گم کرده و به سمت و سوی دیگری رفته است.
 
وی در پاسخ به این سوال که با وجود داشتن بالاترین مدرک بین المللی در بین مربیان ایرانی چرا بیکار است؟ اظهار داشت: سوالم از فدراسیون این است که چرا باید مربیان به روز این رشته خانه نشین باشند و به هندبال کمک نکنند؟ من اسفند سال گذشته بین 43 نفر شرکت کننده در کلاس مربیگری درجه A جهانی که بالاترین درجه ی هندبال است، آخرین نفر در ایران من بودم. این کلاس دومرحله بود. مرحله ی اول 2 سال قبل در ژاپن بود و مرحله ی دوم اسفند سال گذشته در کره ی جنوبی. بین 43 نفر، 8 نفر پایانی انتخاب شدند که من جزو آنها بودم. نمی توانم درک کنم که چه خبر است. آیا با این مدرک نمی توانم در بحث تیم های ملی پایه به فدراسیون کمک کنم؟