اکبرفلاح در گفتگو با خبرنگار ورزشی راسخون، با اشاره به عملکرد تیم های ملی کشتی آزاد و فرنگی در مسابقات جهانی نروژ اظهار داشت: عملکرد تیم های ملی کم سابقه بود. این نتایج فوق العاده باعث ایجاد شور و شعفی دوباره در جامعه ی ما شد و باعث شد تا مردم باکشتی آشتی کنند. در کشتی آزاد تیم ملی ما سوم جهان شد اما فراموش نکنید که 7 مدال کسب کرد. درحالی که ما در مسابقات جهانی تهران با یک طلا و جمعه 6 مدال قهرمان شدیم. می خواهم بگویم که این عملکرد درخشان ما در مسابقات جهانی نروژ واقعا بی نظیر بود و بچه ها شایسته ی قهرمانی بودند. مردم باید به این دید به کشتی گیران فرنگی و آزاد ما نگاه کنند که قهرمان شده اند. باید این عملکرد بی نظیر را به فدراسیون کشتی، کادر فنی و مدیریتی، کشتی گیران پرافتخار، مردم ایران و به خصوص مربیان استانی که برای بچه ها زحمات زیادی کشیدند، تبریک بگویم. واقعا حیف شد که تیم های آزاد و فرنگی ما قهرمان نشدند. این قهرمانان شایسته ی بهترین ها هستند. مواقعی بوده که تیم ملی ما با امتیازات خیلی کمتری قهرمانی آورده است. این هم از بدشانسی بچه ها بود که به این درخشش بی نظیرشان نتوانستند روی سکوی قهرمانی باشند. واقعا چیزی از ارزش های قهرمانان ما کم نمی کند. استان های شیراز و مازندران جور کشتی ما را کشیدند که باید به این استان ها بیشتر از قبل توجه شود چون مربیان سازنده دارند برای کشتی زحمت می کشند.
 
عملکرد برخی کشتی گیران ما فراتر از انتظار بود
وی افزود: اگر امتیازات روسیه و آمریکا از ما بیشتر بوده دلیل بر این نیست که آنها فوق العاده بودند. عملکرد کشتی گیران ما فوق العاده بوده است نه تیم های دیگر. به این دلیل آنها در آزاد از ما امتیاز بیشتری گرفتند که اکثر نفرات آنها امتیازهای خوبی جمع کردند. مثلا ما در کشتی فرنگی اگر حتی یک نفر را به عنوان پنجمی داشتیم، بدون شک قهرمان می شدیم. ما در کشتی آزاد هم در وزن های پائین بدشانسی آوردیم. مثلا اگر سبک وزن های ما مثل عموزاد و امامی در روزهای دوم روی تشک می رفتند، بدون شک می توانستند مدال بیاورند. بخاطر اینکه هنوز آن طور که باید عادت نکرده بودند و اگر روز دوم کشتی می گرفتند، با توجه به مدال آوری سنگین وزن ها، این شور و انگیزه شان بیشتر می شد و بدون شک می توانستند موفق تر ظاهر شوند. شاید ما از امامی و عموزاد بیشتر انتظار مدال داشتیم اما کشتی گیرانی مدال گرفتند که شاید کمترین انتظار از آنها می رفت. با این وجود این عملکرد فراتر از انتظار بود و بابت این نتایج همه ی مردم خوشحال شدند و ساعت ها پای تلویزیون نشستند تا موفقیت کشتی گیران ما را ببینند.
 
کشتی با فقر فن روبروست
قهرمان سابق کشتی آزاد با بیان اینکه دنیای کشتی با "فقر فن" روبروست، تاکید کرد: اگر بخواهیم فنی ترین کشتی گیر را در بین آزادکاران ایران نام ببریم، به نظرم کامران قاسم پور خیلی فراتر از بقیه ظاهر شد و حریف قدرتمند آمریکایی اش"کاکس" را با قدرت فنی اش شکست داد. اما اگر واقعا بخواهیم کارشناسی دقیقی داشته باشیم، فقر فن نتنها در کشتی ایران که در کل دنیا دیده می شود. به خصوص اینکه برای هل دادن به بیرون تشک، امتیاز در نظر گرفته اند. واقعا در مسابقات جهانی نروژ فن هایی که باید اجرا می شد، خیلی کم بود. این یک ایراد بزرگ برای فدراسیون جهانی است که با قانون هایی که وضع کرده، کشتی به سمتی رفته که برخی از کشتی گیران بدون فن می توانند بر پایه ی قدرت بدنی خود با هل دادن پیش بروند و امتیاز بگیرند. وقتی کشتی گیری فنی باشد حتی با قدرت بدنی پائین تر هم می تواند برحریفش پیروز شود. اجرای فن است که کشتی را زیبا می کند و اگر فدراسیون جهانی کشتی فکری به حال این رشته نکند، واقعا در آینده کیفیت ها خیلی پائین تر می رود.
 
حسن یزدانی با ریکاوری بهتر مقابل تیلور برنده شد
اکبر فلاح با اشاره به جدال چهارم حسن یزدانی و تیلورآمریکائی گفت: حسن یزدانی وقتی از المپیک می آید و این طور کشتی می گیرد، نشان می دهد که ریکاوی بهتری نسبت به حریفش کرده است. او شاداب تر و خیلی باانگیزه تر و سرحال تر از المپیک ظاهر شد. اما دیدید که حریف گرجستانی، ترکیه ای و تیلور آن شادابی بازی های المپیک را نداشتند. آنها نتوانسته بودند خوب ریکاوری کنند اما حسن یزدانی و کادر فنی با برنامه ی بهتری آمدند و مدال طلا هم گرفتند. البته باید به این نکته دقت کنیم که خیلی از کشورها بعد از المپیک معمولا کشتی گیران و نفرات اصلی خودشان را نمی آورند و در مسابقات جهانی نروژ هم این را دیدیم. مثلا بعضی کشورها برای اینکه در المپیک به نتیجه برسند و مدال های بیشتری بگیرند، 3 سال قبل از المپیک پرفشار کار می کنند و وقتی به هدف رسیدند، بعد از المپیک دیگر بدن ورزشکارانش کشش ندارد و کم می آورد. به همین دلیل به آنها استراحت می دهند و نفرات دوم را می فرستند. حسن یزدانی اما می خواست باخت المپیک را جبران کند. زمانی که ما در المپیک کشتی گرفتیم دیگر بلافاصله مسابقه ای نبود که بتوانیم جبران کنیم. اما الان فرصت جبران وجود دارد. در خیلی از اوزان مثل 74 کیلو دو فینالیست المپیک اصلا به مسابقات جهانی نیامدند. چون برنامه ریزی کشورها با هم متفاوت است.
 
زارع می تواند حتی رکورد حسن یزدانی را هم بشکند
وی در پاسخ به این سوال که آیا سطح مسابقات جهانی نروژ به دلیل عدم حضور برخی از قدرت های اوزان های مختلف پائین بود؟ ادامه داد: هر مسابقاتی برای خودش و در سطح خودش مهم است. شما هیچ رقابتی را نمی توانید با مسابقات المپیک مقایسه کنید چون آنجا برای همه ی کشورها اهمیت بالایی دارد. درست است که نفرات اصلی و قدرت های برخی اوزان نبودند اما نباید از عملکرد کشتی گیران به راحتی بگذریم. مثلا در سنگین وزن آزاد امیرحسین زارع خیلی خوب درخشید. جسورانه و بدون ترس کشتی گرفت. طوری کشتی گرفت که رقبای خودش را از لحاظ بدنی دچار مشکل کرد. این جوان واقعا نشان داد حرف های زیادی برای گفتن دارد و روی او می شود حساب ویژه ای باز کرد. معتقدم حسن یزدانی توانایی کسب 10 مدال جهانی و المپیک را دارد و می تواند رکورددار شود. اما زارع این قدر توانایی دارد که می تواند حتی رکورد حسن یزدانی را هم بزند. این کشتی هایی که ما از زارع دیدیم واقعا کشتی گیری نیست که مدال طلایش را به رقیب دیگری پس بدهد. حتی اگر رقیب امریکایی اش هم بود، می توانست او را شکست دهد. این طور سرمایه ها نیاز به حمایت بیشتری دارند. اگر زارع بتواند با همین کیفیت و انگیزه پیش برود بدون شک مدال های بعدی اش را یکی پس از دیگری درو خواهد کرد.
 
انتخابی تیم ملی برای پشتوانه سازی لازم است
قهرمان سابق کشتی آزاد جهان در خصوص اینکه آیا کشتی ما پشتوانه ی خوبی دارد؟ گفت: موقعی مشخص می شود ما پشتوانه ی خوبی برای کشتی داریم که برای تعیین ملی پوشان، انتخابی تیم ملی بگذاریم. مثلا برای هر وزن اجازه بدهیم 10، 15 کشتی گیر باهم رقابت کنند و بدانیم مثلا نفر بیستم وزن حسن یزدانی چه کسی است. نه اینکه بین دو نفر مسابقه بگذاریم و بعد یک نفر را انتخاب کنیم. اگر این اتفاق بیافتد و برای هر وزن نخبه های آن باهم روبرو شوند، می توانیم هم نفرات کامل و پشتوانه ها را بشناسیم و هم برای مسابقات مختلف، می توانیم از نفرات دوم، سوم، چهارم و حتی پائین تر استفاده کنیم تا رقابت و انگیزه بین بچه ها کم نشود. وگرنه از کجا بدانیم که پشتوانه داریم یا نه. اگر انتخابی برای هر وزن این طور باشد، حس رقابت و انگیزه در نفرات اول هم بیدار می شود و می دانند که اگر تلاش نکنند جایگاه خودشان را از دست خواهند داد.