همیشه از خودمان پرسیده‌ایم چرا وقتی خداوند خود را حامی و پشتیبان مسلمانان و سرکوب کننده کفار و مشرکان دانسته باز هم مسلمانان در برخی جنگ‌ها و مبارزات مادی و معنوی شکست می‌خورند و به عقب رانده می‌شوند؟ یا وقتی خداوند کافران و منافقان را ضعیف و ناتوان دانسته پس چرا قدرت آنان گاهی بیشتر از مسلمانان شده و می‌شود؟ به‌طور مثال خداوند در آیه‌ای می‌فرماید: «ذلِکُمْ وَ أَنَّ اللهَ‌ مُوهِنُ کَیْدِ الْکافِرینَ؛ سرنوشت (مؤمنان و کافران)، همان بود (که دیدید) و خداوند سست‌کننده‌ توطئه‌ کافران است.»(انفال/۱۸) علیّ‌بن‌ابراهیم می‌گوید: «وَ أَنَّ اللهَ مُوهِنُ کَیْدِ الْکَافِرِینَ؛ یعنی تضعیف‌کننده‌ توطئه و حیله و فریب آنان است.»(تفسیر اهل بیت، ج۵، ص۵۱۰) در حالی‌که در گاهی جریانات روز این تضعیف را نمی‌بینیم. دلیل این عدم تضعیف فقط یک چیز است. آن‌که تنها جایی که کافران قدرت پیدا می‌کنند آنجایی بوده که مسلمانان با تمام وجود و توان پای کار خدا و دینش نبودند. وقتی خداوند عدم صداقت را می‌بیند کمک خود را دریغ می‌کند، آن‌هم برای رشد و تربیت مسلمانان نه برای تضعیف‌شان. اگر جواب این سوال را می‌خواهیم کافیست به آیه19 سوره انفال توجه کنیم.
 
خداوند در این آیه می‌فرماید: «اگر شما فتح و پیروزى مى‌خواهید، پیروزى به سراغ شما آمد و اگر (از مخالفت پیامبر) خوددارى کنید، براى شما بهتر است و اگر (به مخالفت) بازگردید، ما هم باز خواهیم گشت و (بدانید) جمعیّت شما هرچند زیاد باشد، شما را (از یارى خدا) بى‌نیاز نخواهد کرد و خداوند با مؤمنان است.» حالا فهم آیه قبل آسان شد. قدرت مسلمانان به ایمانشان و عهدشان با خدا برمی گردد. باید تابع دستورات خداوند باشیم تا خداوند ما را در شکست شیطان و دشمنان دین کمک کند. در مقابل اگر پاپس بکشیم خداوند هم ما را یاری نمی کند و در نتیجه ضعیف و ضعیفتر می شویم. به طور مثال آیت الله فاطمی‌نیا می‌گوید: «شیطان را باید شناخت. شعار می‌دهند، می‌گویند شیطان قوی است. نه شیطان قوی نیست. ما شیطان را رو می‌دهیم. ما بچه بودیم در محلات و خانه‌های پر درخت تبریز بازی می‌کردیم. دیدیم ناله یکی از بچه‌ها بلند شد. دیدیم یک بچه عقرب پیدا شد از مورچه کمی بزرگ‌تر. این بچه داشت سیاه می‌شد طفلک. بچه عقرب از بند انگشت هم کوچک‌تر بود. عقرب فقط یک لنگه کفش می‌خواهد. شما الان نمی‌توانید بگویید عقرب قوی است ولی موذی است. رو بدهی می‌آید در آستین آدم. شیطان هم ضعیف است. نگویید قوی است. این طور بگویید روبه‌روی خدا ایستاده‌اید. شیطان قوی نیست، موذی است.» خداوند در قرآن می‌فرماید: «بر بنده من کسی تسلط ندارد. تسلط شیطان بر کسانی است که دنبالش می‌روند.» جوانان عزیز! اخلاقتان را زیباتر بکنید، نمازها را مرتب بخوانید، مساله والدین را رعایت کنید و عمل به وظیفه بکنید. مطمئن باشید شیطان می‌رود.
 
خداوند همچنین در آیات بعد موضوع را فاش‌تر بیان می‌فرماید و می‌گوید: «اى کسانى‌ که ایمان آورده‌اید! خدا و پیامبرش را اطاعت کنید و از فرمان او سرپیچى ننمایید درحالى‌که [سخنان او را] مى‌شنوید و همانند کسانى نباشید که مى‌گفتند: شنیدیم ولى در حقیقت نمى‌شنیدند.»(انفال20و21) مسلمانان در تمام دورانی که رسول خدا(ص) کنار آنان بود مستقیما مورد فضل و رحمت و یاری خداوند بودند، حتی خداوند عذاب را از مشرکان به احترام پیامبر اسلام دور کرد تا توبه کنند و ایمان بیاورند. «تا تو در میان آنان هستى خدا بر آن نیست که ایشان را عذاب کند»(انفال33) اما باز هم از خداوند و پیامبر(ص) روی گرداندند و سخنان ایشان را نشنیده گرفتند.در آیه26 سوره انفال خداوند به مسلمانان متذکر می‌شود که فقط کمک‌های خداست که به آنها قدرت داده است. در این آیه آمده: «وَاذْکُرُوا إِذْ أَنْتُمْ قَلِیلٌ مُسْتَضْعَفُونَ فِی الْأَرْضِ تَخَافُونَ أَنْ یَتَخَطَّفَکُمُ النَّاسُ فَآوَاکُمْ وَأَیَّدَکُمْ بِنَصْرِهِ وَرَزَقَکُمْ مِنَ الطَّیِّبَاتِ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ؛ و به یاد آورید هنگامى را که شما در زمین گروهى اندک و مستضعف بودید مى‌ترسیدید مردم شما را بربایند پس [خدا] به شما پناه داد و شما را به یارى خود نیرومند گردانید و از چیزهاى پاک به شما روزى داد. باشد که سپاس‌گزارى کنید.»
 
خداوند ابایی ندارد از اینکه مستقیم و آشکار به بندگان خود کمک کند اما وقتی از خدا روی‌گردان باشند، خداوند هم کمک و یاری خود را دریغ می‌کند. در قرآن تعدادی از این کمک‌رسانی‌ها ذکر شده است. شکست دشمن با طوفان‌ها و باران‌هایی که خداوند ایجاد ‌کرد، فرشتگانی که در جنگ بدر به کمک مسلمانان فرستاد، قدرت دادن به علی(ع) در جنگ خیبر، در ماجرای صلح حدیبیه و حضور موریانه، حفظ و حراست از پیامبر(ص) و مسلمانان و بسیاری موارد دیگر که اتفاق افتاد. در مقابل وقتی برخی مسلمانان در جنگ احد برای جمع‌آوری غنیمت جنگ را رها کردند خداوند کمکش را دریغ کرد که اگر این‌کار را انجام نمی‌داد، عبرت و پشیمانی بعد از جنگ و تصمیم برای اصلاح رفتار صورت نمی‌گرفت. خداوند با کسی عقد اخوت نخوانده که در هر حال کمک حال او باشد و مدام منت او را بکشد. محبتی که خداوند به بندگانش دارد در بهترین مسیر است زیرا مهر او به قصد تربیت است و قهر او نیز به قصد تربیت.
 
خداوند در آیه 38 و 39 هم از استغفار و پشیمانی بندگان خود استقبال می‌کند و آنان را می‌بخشد و آن‌را امتیازی برای بندگان خود می‌داند. قُلْ لِلَّذِینَ کَفَرُوا إِنْ یَنْتَهُوا یُغْفَرْ لَهُمْ مَا قَدْ سَلَفَ وَإِنْ یَعُودُوا فَقَدْ مَضَتْ سُنَّتُ الْأَوَّلِینَ؛ به کسانى که کفر ورزیده‌‌اند بگو اگر بازایستند آنچه گذشته است برایشان آمرزیده مى‌‏شود و اگر بازگردند به یقین سنت [خدا در مورد] پیشینیان گذشت و با آنان بجنگید تا فتنه‏ اى بر جاى نماند و دین یکسره از آن خدا گردد پس اگر [از کفر] بازایستند قطعا خدا به آنچه انجام مى‏ دهند بیناست.» نتیجه آنکه برای قدرت‌مند شدن در برابر شیطان، کفار و دشمنان دین و انسانیت باید فقط به خداوند اتکا و اعتماد کرد.