محمد تقی فهیم:
یوسف پیامبر شخصیت محوری و مناسبی ندارد
داستان های تاریخی و قرآنی باید چراغ راه آینده باشند وبرای به تصویر کشیدن قصه های تاریخی باید به مسایل روز و پدیده های خاص روزگا حاضر توجه داشت.
هنرمندی که به ساخت داستان های تاریخی رو می آورد باید با بهره گیری از نصایح و اندرزهای تاریخی آیندگان را بیمه کند. در مجموعه تلویزیونی حضرت یوسف (ع) این مفاهیم  صدق نمی کند و این داستان را می توان از زوایای موضوع و محتوای ساخت و عوامل فنی در روایت داستان مورد بررسی قرار داد.
این اثر تلویزیونی از نظر موضوع محتوا تا حدی قابل قبول است، محتوای این داستان طبعا به استناد آنچه در قرآن آمده روایت می شود و استفاده از قصه های فرعی  مختلف از دیگر منابع چون اسراییلیات و مقوله های ذهنی که به اصل داستان افزوده شده که در برخی موارد ایجاد شبه می کند.
 

کارگردان این اثر با توجه به مسایل روز می توانست از ایجاد ابهاماتی در ذهن مخاطب پیشگیری کند به عنوان مثال پرداختن به ازدواج حضرت یعقوب با دو خواهر که همسران دایمی او هم هستند ضرورتی ندارد چرا که طرح مسایل تاریخی باید با هدف بهبود مسایل روز جامعه و راهنمایی مخاطب باشد و به آیندگان الگو دهی کند.
وی همچنین در ارتباط با بررسی این اثر از زاویه مسایل فنی گفت: جلوه های ویژه سهم به سزایی در بهبود کیفیت و ساختار یک اثر تاریخی دارد در حالیکه در این مجموعه تلویزیونی نمایش معجزات یک پیامبر بسیار ضعیف صورت گرفته است و بیان آن در قالب رویا ابتدایی است.
این اثر با تولیدات عظیم تاریخی چون محمد رسول الله، مختار، و ده فرمان، قابل مقایسه نیست. عدم پرداخت مناسب شخصیت ها و به خصوص شخصیت های محوری در این داستان از مهمترین عوامل ضعف این اثر تلویزیونی است سریال یوسف پیامبر شخصیت محوری و مناسبی ندارد تا مخاطب با آن ارتباط برقرار کند و با احساس علاقه مندی به او در طول داستان با نقش مورد علاقه خود همراه شود و همدردی کند و این مشکل بیشتر در هیبت و عظمت شخصیت حضرت یعقوب دیده می شود که به دلیل عدم ویژگی های دراماتیک، قدرت همراه کردن مخاطب را با خود ندارد در حالیکه شخصیت حضرت حمزه سید الشهدا، در سریال محمد رسول الله، ساخته محمد عقاد ، به قدری مناسب پرداخته شده است که از ابتدا تا انتهای فیلم مخاطب را با خود همراه می کند.
ما در این فیلم در منطق روایی داستان با دو گانگی روبرو هستیم. تفاوت های فاحشی که حضرت یعقوب بین فرزندان خود قایل می شود و عدم رعایت عدالت بین فرزندان منطقی نیست. البته این اثر تلویزیونی در مقایسه با آثار سطحی و به اصطلاح آپارتمانی کار بهتری است اما در مقایسه با آثار تاریخی عظیمی که تاکنون ساخته شده است، قابل مقایسه نیست.
و باید توجه داشت که اهتمام بیشتر مسوولان و کارشناسان و درک نیازهای مخاطبان توسط سازندگان و تولید کنندگان موجب ارتقای سطح تولیدات چنین آثاری خواهد شد.