چرا فوتبال ناپاک را رها نمی کنید؟

راسخون: از آن جایی که این ویژه نامه ارتباط مستقیم با ناپاکی های فوتبال دارد، بی مناسبن ندیدیم تا متن کامل یادداشت دادرس را بیاوریم.
شروع این متن را باید با اتهام فوتبال ناپاک شروع کنیم. اتهامی که بیش از همه به اعضای درونی خود آن فوتبال بازخورد دارد و نمی‌دانم به کدامین دلیل آن را ناپاک می‌نامند در حالی که خود عضوی از این مجموعه هستند؟
به عنوان مدیری که سالها در این فوتبال بوده‌ام باید بگویم که جامعه فوتبال نیز چون دیگر جوامع صددرصد پاک نیست اما ناپاکی‌اش باید بدون هیاهو پالایش شود که البته درصد آن هم این نیست که برخی از دوستان می‌گویند! و از آن بالاتر اینکه نمی‌دانم چرا پول این فوتبال ناپاک برای برخی از ما شیرین است در حالی که به لحاظ اعتقادی و تاریخی پدران ما از ناپاکی‌ها دوری می‌گزیدند، آیا این مهم نشان از بازی با الفاظ نیست؟ اگر این فوتبال ناپاک است چرا از آن بیرون نمی‌رویم و در درون آن محکم ایستاده‌ایم و برای ماندن بیشتر تلاش می‌کنیم؟
مهمترین مظهر ناپاکی بداخلاقی است. تعدد شکایتها را دیده‌اید؟ تعدد بیانیه‌ها را لمس کرده‌اید؟ پای شلاق و دادگاه و تهمت و در برخی مواقع متلک‌ به میان آمده که این نشان می‌دهد که تعاملها در جامعه فوتبال پایین آمده است. نازک نارنجی شده‌ایم و فضای فوتبال را با فضای جنگی اشتباه گرفته‌ایم در حالی که در ورزش باید اوج گذشت و جوان مردی را شاهد باشیم.
همه صحبت از مولا علی (ع)، تختی و پوریای ولی می‌کنیم اما برخی از همین ما انگار هیچ شناختی از آنها نداریم چون رفتارمان شباهتی به آنها ندارد!  البته من شخصا فوتبال را مقصر نمی‌دانم بلکه جامعه را مقصر می‌دانم. چشم‌ها را بسته‌ایم. دهان‌ها را باز کرده‌ایم و عقلها را بعضا تعطیل کرده‌ایم و حداقل حرمت ورزش را هم حفظ نمی‌کنیم!
به جای تعلیم و تربیت جوانها و درست زندگی کردن در حال باد دادن به آنها برای بهتر جنگیدن هستیم!
توگویی مسابقه ناپاکی و بداخلاقی می‌دهیم! یکی می‌گوید من بهتر متلک می‌گویم، آن یکی می‌گوید من بهتر بددهنی می‌کنم و باز سومی می‌گوید من بهتر شکایت می‌کنم!
این کار روی شاخه نشستن و بریدن همان شاخه از "بن" است. خودمان سقوط می‌کنیم در این ورطه بی‌تقوایی و بدون آرامش و جنگ اما بهانه‌هایی هم هست که می‌توان به آن استناد کرد و ناراحتی‌ها را کم کرد که یکی از آنها عید نوروز است. شاید به این بهانه بعضی از آقایان بتوانند خودشان را راضی کنند و دلشان را شاد کنند و بی‌کینه از یکدیگر گذشت کنند!
                                                     ***
خیلی‌ها می‌گویند ورود سیاسیون به جامعه فوتبال این ورزش را ملتهب کرده، با آن مخالف نیستم البته اما جامعه ملتهب را عاملی اساسی‌تر می‌بینیم.
اول باید جامعه را درست کرد، باید فرهنگ را تصحیح کرد و چشم بر منافع مادی بست.
فرهنگ اصلی ایرانی و گذشت و رأفت اسلامی را فراموش کرده‌ایم و به خاطر مادیان و پستها به این روز افتاده‌ایم.
کار یک روز و 2 روز هم نیست. طی سالها به این روزها افتاده‌ایم و سالها به درازا می‌کشد که به اصل بازگردیم. در این میان اما از برخی دوستان که صحبت از ارزشها می‌کنند و رنگ و لعاب مذهبی دارند توقع بیشتری می‌رود. آنها باید برای حفظ ظاهر هم که شده بیشتر مراقب کردارشان باشند و مراقب باشند که مارک مسلمانی و هیأتی و مولادوست و حسین دوست را دارند که این مارک‌ها باارزش بار این آدمها را سنگین‌تر می‌کند.
امیدوارم زین پس بیشتر مراقب چنین موضوع‌هایی باشیم.
به قلم مهدی دادرس
/1029

 /1002