ویرایش عکس خرداد 99

مسؤول حوزه علمیه حضرت عبدالعظیم گفت: با توجه به سخنان مقام معظم رهبری که فرمودند«ری قبله تهران است» شایسته است آستان حضرت عبدالعظیم الحسنی(ع) به قطب فرهنگی تهران شناخته شود.
به گزارش راسخون حجت الاسلام محمد تقدیری، مسؤول حوزه علمیه حضرت عبدالعظیم(ع)، در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری رسا که ‌به مناسبت فرار رسیدن سالروز وفات حضرت عبدالعظیم الحسنی(ع) انجام شد،‌ با اشاره به جایگاه آستان حضرت عبدالعظیم(ع) در تهران تصریح کرد: با توجه به آثار هجرت حضرت عبدالعظیم(ع) به ری که همان ارشاد و هدایت شیعیان بوده است، بایستی نام و یاد و فرهنگ ایشان در تهران و ری که بخش‌های مهمی از منطقه مرکزی ایران هستند، ترویج داده شود.
وی در ادامه افزود: همان‌گونه که مقام معظم رهبری فرمودند«ری قبله تهران است»،‌ منظور ایشان از قبله، مورد توجه بودن و الگو گرفتن از آن است و بایستی آستان حضرت عبدالعظیم الحسنی(ع) قطب فرهنگی تهران شود و آستان مقدس هم با تنظیم برنامه‌ریزی صحیح و ترویج برنامه‌های غنی علمی و فرهنگی به این نیاز پاسخ دهد.
معاون امور روحانیان آستان حضرت عبدالعظیم(ع) با اشاره به برخی فعالیت‌ها و بخش‌های مهم این آستان خاطرنشان کرد: الحمدلله به برکت وجود آستان حضرت عبدالعظیم(ع) و تأسیس بخش‌های علمی مختلفی مانند حوزه‌های علمیه برادران و خواهران، مؤسسه دارالحدیث، دارالقرآن،‌ نشر کتاب‌های حدیثی،‌کتابخانه، موزه، مرکز نجوم و علم، درمانگاه دارالشفا و برگزاری مراسم‌های مختلف مذهبی با جمع کثیری از زائران، این آستان توانسته است تا حدودی به برخی از نیازهای فرهنگی منطقه و تهران پاسخگو باشد.
حجت الاسلام تقدیری در ادامه با اشاره به دلایل محبوبیت و  عظمت شخصیتی حضرت عبدالعظیم الحسنی(ع) ابراز داشت: یکی از دلایل عظمت شخصیتی حضرت عبدالعظیم(ع)،‌ طهارت نسل و شرافت نسب ایشان است که با چهار واسطه به امام حسن مجتبی(ع) می‌رسد و کنیه او مانند کنیه رسول خدا(ص)، ابوالقاسم می‌باشد و امام جواد(ع) و امام هادی(ع) وی را با این کنیه می‌نامیدند.
وی در ادامه افزود: جدّ اول ایشان،‌ زید بن الحسن المجتبی(ع)، با لبابه همسر حضرت ابوالفضل(ع) ازدواج کرد و در دوران بنی امیه، مردم به سبب شرافت و نسب به زید توجه می‌کردند.
 مسؤول حوزه علمیه حضرت عبدالعظیم(ع) هم عصری و شاگردی ائمه اطهار(ع) را یکی دیگر از دلایل عظمت شخصیتی این امامزاده بزرگوار برشمرد و در ادامه افزود: ایشان در زمان امام موسی کاظم(ع) به دنیا آمدند و تا زمان امام حسن عسگری(ع) نیز حیات داشته‌اند،‌ اما آنچه در احادیث آمده، از رابطه و شاگردی ایشان با ائمه نقل شده است و محضر امام رضا(ع)،‌ امام جواد(ع) و امام هادی(ع) را درک کرده‌اند.
حجت الاسلام تقدیری با اشاره به لقب محدّث برای حضرت عبدالعظیم(ع) اظهار داشت: به علت کثرت نقل از احادیث از امام هادی(ع)،‌ از وی به عنوان محدّث یاد می‌شود و علمای علم رجال نام ایشان را مؤلف دو کتاب «خطب الامیرالمؤمنین(ع)» و «یوم و لیلة» ذکر کرده‌اند.
معاون امور روحانیان آستان حضرت عبدالعظیم(ع) در ادامه برشمردن دلایل عظمت شخصیتی آن امامزاده بزرگوار تصریح کرد: با توجه به اعتماد ائمه(ع) به حضرت عبدالعظیم(ع) و معرفی ایشان به عنوان نماینده و رابط خودشان با شیعیان، ارجاع شیعیان به وی برای رفع اشکال در دین و حدیث امام هادی(ع) در مورد ایشان که فرمودند: «انت ولینا حقاً»،‌ نشانگر شخصیت والا و با عظمت حضرت عبدالعظیم(ع) نزد ائمه اطهار(ع) بوده است.
حجت الاسلام تقدیری با اشاره به نقل حدیث توسط حضرت عبدالعظیم(ع) از مشایخ بزرگ و نقل حدیث از ایشان توسط بزرگان ابراز داشت: حضرت عبدالعظیم(ع)، مشایخ و استادان زیادی داشته‌اند و هر یک از آنها دارای شأن و مکانی بزرگ بوده‌اند که علی بن جعفر،‌ فرزند امام صادق(ع) و هشام بن حکم از متکلمان و محدثان بزرگ شیعه از استادان ایشان بوده‌اند و بزرگانی نظیر محمد بن خالد برقی، منهل بن زیاد رازی و حمزه بن قاسم از ایشان نقل حدیث می‌کردند.
مسؤول حوزه علمیه حضرت عبدالعظیم(ع) با اشاره به آثار با برکت حضرت عبدالعظیم(ع) در ری خاطرنشان کرد: از بارزترین آثار ایشان،‌ حضور علمی،‌ معنوی و ارشاد و هدایت در ری بوده است گه به دلیل ارتباط زیاد با ائمه(ع)،‌ سوء ظن متوکل را برانگیخت و او را به سامرا منتقل کرد و در آنجا تحت نظر حکومت ظلم بود که به دستور امام هادی(ع) به ری مهاجرت کرد و مخفیانه در ری بود تا از سوی مردم شیعه به عنوان ولی خدا،‌ شناخته شد و مورد سؤال و پاسخ و مراجعه دینی مردم قرار گرفت.
وی در ادامه افزود: آثار با برکت حضرت عبدالعظیم(ع) حتی بعد از فوت ایشان هم ادامه داشت، به گونه‌ای که با توصیه ائمه(ع) زیارت ایشان، معادل زیارت امام حسین(ع) و جوب بهشت برای آن ذکر شده است.
حجت الاسلام تقدیری در پایان،‌ با اشاره به درس‌های عملی زندگی حضرت عبدالعظیم(ع) به شیعیان تأکید کرد: با توجه به کهولت سن و بزرگ‌تر بودن از ائمه اطهار(ع) و شرافت نسبی خود به امام حسن(ع)، ولایت و امامت ائمه زمان خود را با جان و دل می‌پذیرفت و زانوی آموزش در محضرشان به زمین می‌زد و به خاطر آنان مهاجرت می‌فرمود./7432