همچنان بی‌حاشیه و منضبط به زندگی‌اش ادامه می‌دهد. حتی این روزها که چند ماهی می‌شود از فوتبال خداحافظی کرده و رو به دنیای مربی‌گری آورده است. می گوید می‌خواهد مربی‌گری را با هدایت یک تیم در لیگ 5 آلمان آغاز کند. "هلیکوپتر" از مسوولان پرسپولیس گلایه دارد که چرا حتی یادی از او نمی‌کنند.

 

به گزارش راسخون، وحید هاشمیان که در آلمان به سر می‌برد در گفت‌وگوی با ایسنا، درباره پیروزی تیم ملی مقابل کره جنوبی، شرایط این روزهای پرسپولیس، ماجرای اختلاف مانول ژوزه با علی کریمی، وضعیت خود در آلمان و حضورش در جشن 125 سالگی‌ هامبورگ صحبت کرد. گفت‌وگوی ایسنا با هاشمیان را در ادامه می‌خوانید.

 

 

خیر. متاسفانه نتوانستم بازی را ببینم. همان روز یک قرار کاری داشتم و نتوانستم از تلویزیون بازی را ببینم. با این حال از طریق دوستانم نتیجه‌ بازی را پیگیری می‌کردم و پس از آن گزارش بازی را خواندم. با توجه به باختی که مقابل لبنان داشتیم و همچنین تساوی برابر قطر در تهران و این که ازبکستان را طوری بردیم که باید بازی مساوی می‌شد یا حتی می‌باختیم، این پیروزی باعث شد که در کورس صعود به جام جهانی باقی بمانیم. با توجه به فاصله‌ای که میان بازیکنان تیم ملی با مردم و مطبوعات افتاده بود، خوشبختانه این برد همه را به هم نزدیک می‌کند.

 

 

البته من اطلاع کافی از این موضوع ندارم. هر ایرانی ازموفقیت ورزشکاران هم وطنش در رقابت‌های بین‌المللی خوشحال می‌شود. همین طور ورزشکاران از موفقیت فوتبالی‌ها خوشحال می‌شوند. من فکر می‌کنم موضوع به خاطر طعنه‌هایی بوده که برخی رسانه‌ها به فوتبالیست‌ها زده بودند. اما خوشحالم که الان این مساله رفع شده است.

 

 

دقیقا همین طور است. اگر ازبکستان را ببریم 10 امتیازی می شویم و شرایط خیلی بهتر می‌شود، اما نباید فراموش کنیم که ازبکستان تیم بسیار خوبی است و در بازی رفت که یک بر صفر این تیم را بردیم، با وجود این که این تیم چند بازیکن اصلی خود را در اختیار نداشت خیلی ما را تحت فشار گذاشت. با این حال من طور دیگری فکر می‌کنم. به نظر من اگر هدف ما صعود به جام جهانی است، باید در این بازی‌هایی که پیش‌رو داریم با قدرت بیشتری ظاهر شویم و با نتایج بهتری حریفان را شکست دهیم، چرا که در جام جهانی همه تیم‌ها قدرتمند هستند و نباید زنگ تفریحی برای حریفان باشیم. ضمن این که ما در مقایسه با گروه B در گروه آسان تری قرار داریم. با توجه به حذف تیم‌هایی مثل عربستان، چین و کره شمالی این بار راه آسان‌تری برای صعود به جام جهانی داریم و باید قدر این موقعیت را بدانیم.

 

 

بله. این نه تنها ویژگی فوتبالیست‌های ایرانی، بلکه ویژگی همه ایرانی‌ها است. همه ما تا وقتی فشاری روی‌مان نباشد کارمان را درست انجام نمی‌دهیم. مثل بچگی‌هایمان که تا وقتی معلم مدرسه چیزی نمی‌گفت درسمان را نمی‌خواندیم، اما به محض این که کمی تحت فشار قرار می گرفتیم درسمان را می خواندیم و نمرات خوبی هم می‌گرفتیم. فوتبالمان هم همین طور بوده است، زمانی که کار به جای سختی می‌رسد، خلاقیت و غیرت به کمک تیم ملی می‌آید. خود من بارها در تیم ملی شاهد این اتحاد بوده‌ام. این بار هم مردم، مطبوعات و بازیکنان این اتحاد را رقم زدند. شاید حرفی که می‌زنم عجیب باشد، اما بعضی مواقع و زمانی که اتحاد در تیم وجود داشته باشد، ممکن است یک توپ حریف تا روی خط دروازه هم برود، اما گل نشود.

 

 

بدون شک ما در کل آسیا استعدادهای بهتری داریم، اما استعداد به تنهایی کافی نیست و نیاز به برنامه‌ریزی، سازماندهی، امکانات و اجرای برنامه‌ها دارد. همه کشورهای آسیا در حال سازماندهی فوتبال خود هستند و ما هم باید کم‌کم خود را به سطح کره و ژاپن برسانیم. تیم‌های جوان ما پتانسیل بالایی دارند و می‌توانند در میادین بین‌المللی هم مقام به دست بیاورند.

 

 

به نظر من بزرگ‌ترین مشکل فوتبال ایران مسایلی است که خود فوتبالی‌ها برای آن به وجود می‌آورند. یعنی همین حاشیه‌های زیادی که اطراف فوتبال وجود دارد. فوتبال‌مان فقط شده حاشیه و مسایل حاشیه‌ای. شهرت طلبی، خروج افراد متخصص و ورود آدم‌های غیر فوتبالی که به فکر شهرت و محبوبیت هستند باعث شده برآیندی که از فوتبال انتظار داریم را نبینیم.

 

 

بله. پرسپولیس تیم من بوده و خیلی از دوستانم در حال حاضر در این تیم بازی می‌کنند. من نتایج پرسپولیس را دنبال می‌کنم. وقتی در لیگ ایران یک تیم اوایل فصل نتیجه‌ نمی گیرد یعنی نمی‌تواند قهرمان شود. در حالی که در لیگ آلمان چند سال پیش ولفسبورگ یک بار در رده هشتم لیگ بود و در پایان قهرمان شد. فصل گذشته هم دورتموند پنجم بود، اما عنوان قهرمانی را به دست آورد. پرسپولیس کار سختی برای قهرمانی دارد اما بازیکنان خوبی دارد و به نظر من با اضافه کردن یکی،‌ دو بازیکن دیگر در پست هافبک دفاعی می‌تواند نتایج خوبی بگیرد.

 

 

من جزئیات دقیق این موضوع را نمی‌دانم و نمی‌توانم نظر قطعی درباره آن بدهم، اما علی کریمی برای این فوتبال زحمت کشیده و باید احترامش حفظ شود. متاسفانه در فوتبال ایران این موضوع وجود دارد که یکسری از افراد بقیه را برای یک کار تحریک می‌کنند، اما تا اتفاقی می‌افتد خودشان را کنار می‌کشند که این اصلا خوب نیست. به نظر من سرپرست و مدیرعامل تیم می‌توانستند با هوشمندی از رخ دادن این اتفاق جلوگیری کنند.

 

 

کلاس‌های مربیگری را رفتم و چند دوره کوتاه دیگر را هم گذرانده‌ام. امکان دارد به زودی تیمی در لیگ پنج آلمان را در دست بگیرم. من چندین سال در فوتبال حرفه‌ای بازی کرده‌ام و با انواع مصدومیت‌ها، رقابت‌ها و دوری از خانه دست و پنجه نرم کرده‌ام. الان چند وقتی است که استراحت فعال کرده‌ام. من به این استراحت بدین خاطر فعال می گویم که کارهای خاصی انجام داده‌ام و مطلقا استراحت نکرده‌ام. کم‌کم می‌خواهم به فوتبال بازگردم. در آلمان قانونی وجود دارد که من می‌توانم طبق آن در یکی از لیگ‌های شش یا پنج این کشور مربیگری کنم. البته مربیگری در لیگ چهار‌ آلمان سخت است، چرا که این لیگ در همه نقاط این کشور برگزار می‌شود، اما لیگ پنج در منطقه شمال و اطراف هامبورگ است و من می‌توانم در هفت، هشت ماه آینده در هامبورگ بمانم و در کنار آن کار مربیگری خود را آغاز کنم.

 

 

نمونه خوب یک جشن بزرگ باشگاهی بود. من در آنجا خیلی از دوستان و همبازیان خود را دیدم. خیلی از این بابت خوشحال شدم، اما متاسفانه در ایران حتی فراموش می‌کنند که یادی از ما کنند. شما حساب کنید من الان 9 ماه است که نصف قرارداد خود را از پرسپولیس نگرفته‌ام و هیچ چیزی هم تا به حال در این باره نگفته بودم. اما کسی توجهی نمی‌کند.

 

 

از این که سعی خود را می‌کنند تشکر می‌کنم!

/2759/