ویرایش عکس شهریور 99

حضرت آیت‌الله جوادی آملی گفت: بهترین حسنه مودت قربی است، شما اگر مودت را داشتید ما افزون می‌کنیم و پاداش را دو برابر می‌کنیم، وظیفه ما نسبت به این خاندان مودت است، اگر مودت باشد، باید اینان را بشناسیم و بیانات شان را بشناسیم، عمل و منتشر کنیم.
 

به گزارش راسخون به نقل از رسا، حضرت آیت‌الله عبدالله جوادی آملی امروز در درس اخلاق خود که در بنیاد بین‌المللی علوم وحیانی اسراء برگزار شد، گفت: قرآن کریم اجر رسالت را مودت اهل‌بیت(ع) قرار داد، قرآن کریم به پیامبر(ص) گفت من از شما چیزی طلب نمی‌کنم مگر مودت اهل‌بیت(ع)، مودت قرآن را نمی‌توان از مودت اهل‌بیت(ع) جدا کرد، مزد رسالت وجود مبارک پیامبر(ص) مودت قرآن و عترت است، نه تلاوت قرآن، انسان باید قرآن‌دوست باشد، اگر کسی اهل فهم قرآن نبود قرآن‌دوست نیست، اگر کسی اهل عمل به قرآن نبود قرآن‌دوست نیست، قرآن باید دوست صمیمی انسان باشد، چه این‌که باید عترت دوست صمیمی انسان باشد، این اجر رسالت است و این اجر برای ما و به درد ما می‌خورد.
وی افزود: این اجر برای تشویق است، درباره شهدا فرمود خدای سبحان با شما معامله می‌کند، خدای سبحان می‌فروشد، شما خریدار هستید، انسان اگر جان و مال و عرض را به خدا نفروشد که  با او بیعت نکرده است، اگر کسی چیزی را به خداوند نفروشد بیعت نکرده است و وقتی فروخت دیگر مالک نیست، آن وقت است که انسان هر تصرفی در جان و مال و وقت خود بکند که رضای خدا در آن نباشد، غاصبانه می‌شود، اگر کسی با خداوند بیعت نکرد، رها است، اما اگر بیعت کرد و فروخت، آن‌ گاه همه چیزش مال خداوند می‌شود، آن‌گاه اگر آن را در غیر رضای خدا صرف کند، غاصبانه است.

وظیفه ما نسبت به اهل‌بیت مودت است

مفسر برجسته قرآن کریم با اشاره به آیه «قُلْ مَا سَأَلْتُکُم مِّنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَکُمْ ۖ إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَى اللَّـهِ ۖ وَهُوَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ» اظهار داشت: این تعبیر تعبیر تشویقی است، انسان برای خود کار می‌کند، اگر ما جان خود را فروختیم به این معنا نیست که خداوند به جان ما احتیاج دارد، اگر با خدا معامله کرد عوض و معوض را خداوند به او می‌دهد، اما اگر با شیطان معامله کرد، انسان عوض و معوض را هر دو از دست می‌دهد، تعبیر بیع و اجر تشویقی در این جایگاه تشویقی است، ما که اجیر نیسیتم برای او کار کنیم، ما برای خودمان کار می‌کنیم از او مزد می‌گیریم.

وی بیان کرد: ذات مقدس رسول خدا، فرمود «مَا سَأَلْتُکُم مِّنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَکُمْ»، جان انسان عطیه‌ الهی است و فیض هم عطیه الهی است که عطیه روی عطیه است، مودت قربی زمینه بهترین حسنه در دنیا را فراهم می‌کند، در سوره شوری فرمود « قُل لَّا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَىٰ» بلافاصله فرمود « وَمَن یَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَّزِدْ لَهُ فِیهَا حُسْنًا» یعنی بهترین حسنه مودت قربی است، شما اگر مودت را داشتید ما افزون می‌کنیم و پاداش را دو برابر می‌کنیم، وظیفه ما نسبت به این خاندان مودت است، اگر مودت باشد، باید اینان را بشناسیم و بیاناتشان را بشناسیم، عمل کنیم و منتشر کنیم.


نمی‌توانیم مقام صدیقه کبری را بفهمیم

حضرت آیت‌الله جوادی آملی اظهار داشت: وجود مبارک صدیقه کبری(س) مقاماتی دارد که مقدور ما نیست که بفهمیم، مرحوم کلینی نقل می‌کند که جبرییل می‌آمد و حوادث را برای فاطمه زهرا(س) می‌گفت و حضرت برای امام علی(ع) می‌گفت و امام علی(ع) آن را می‌نوشت و می‌شد مصحف فاطمه، همان طور که حضرت ابراهیم(ع) و موسی(ع) مصحف داشتند، حضرت فاطمه هم مصحف دارد با این تفاوت که شریعت تازه‌ای نیست بلکه اخبار غیبی است.
وی ابراز داشت: این واقع مقدور ما نیست که بفهمیم، جبرییل می‌آید، این چه وحی‌ای است که بر غیر نبی و غیر امام می‌آید، بر حجت خدا و معصومه کبری می‌آید، اگر پیامبر و امام حجت است به این دلیل که معصوم است، البته نبوت و امامت مقام برتر است، اگر ما روایتی از صدیقه کبری داشته باشیم بدون تردید طبق آن فتوا می‌دهیم چون که معصوم غیر از حق نمی‌کند، قول حضرت صدیقه کبری به دلیل عصمت حجت است، امام علی(ع) در نهج البلاغه به قول حضرت فاطمه(س) استدلال می‌کند، اگر واقعا کسی هیچ راهی برای نفوذ شیطان و سهو و نسیان و خطا باقی نگذاشت، معصوم می‌شود و قول او حجت است.

شرح و توضیح یکی از بیانات حضرت فاطمه زهرا

استاد عالی حوزه علمیه با اشاره به یکی از بیانات فاطمه زهرا(س) ابراز داشت: ایشان فرمود: « من اصعد الی الله خالص عبادته اهبط الله عزوجل الیه افضل مصلحته»، کسی که عبادت های خالصانه خود را به سوی خدا فرستد، پروردگار بزرگ برترین مصلحت را به سویش می‌فرستد، در قرآن داریم که « إِلَیْهِ یَصْعَدُ الْکَلِمُ الطَّیِّبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ یَرْفَعُهُ»، در جای دیگر هم می‌فرماید که تقوا به خداوند نائل می‌شود، این‌ها اوصاف انسان است، مگر می‌شود وصف نائل و صاعد شود و موصوف نیل و صعود نکند، تقوا وصف جدای از انسان نیست، من اصعد الیه خالص عمله اهبطه، خود انسان است که بالا می‌برد، این است که در دین به ما گفتند به وسیله نماز به خداوند نزدیک شوید، به خدا نزدیک شدن یعنی چی؟ قرب معنوی یعنی چی؟ تا جان را نشناسیم و سیر جان را نشناسیم معنای قربة الی الله مشخص نیست.

وی اظهار داشت: باید بدانیم روح ما مجرد است و این روح سیری دارد و این سیر بدون حرکت جوهری مقدر نیست، به کدام جهت ما نزدیک می‌شویم، یعنی سیر افقی یا عمودی است، او نه در افق است و نه در زمین « وَهُوَ الَّذِی فِی السَّمَاءِ إِلَـٰهٌ وَفِی الْأَرْضِ إِلَـٰهٌ» تقرب به ذات اقدس اله به داشتن روح مجردی است که متکامل است به سمتی که نه زمانی است و نه مکانی، فرمود شمایید که عمل خالص را بالا می‌برید، بالا می‌برد، برگشت و رجوعی آن این است که ذات اقدس اله بهترین مصلحت را به دست او می‌دهد و با او هبوط می‌دهد به سمت زمین، این قوس صعود و نزول را با لطف ذات اقدس اله طی می‌کند.

/110/