آنچه از نظر علمى براى تولد فرزند قطعیت دارد، وجود نطفه مادر است و گرنه در مورد نطفه نر (اسپرماتوزوئید) عامل دیگرى مى‏‌تواند جانشین شود.
 
به گزارش راسخون به نقل از فارس، از جمله سؤالاتى که درباره حضرت عیسی علیه‌السلام مطرح می‌شود این است که آیا از نظر علمى امکان تولد فرزند بدون پدر وجود دارد؟
 
آیا مساله تولد عیسى علیه‌السلام تنها از مادر، مخالف تحقیقات دانشمندان در این زمینه نیست؟
 
در پاسخ باید گفت: بدون شک، این مسأله از طریق اعجاز صورت گرفته، ولى علم امروز نیز امکان چنین امرى را نفى نکرده، بلکه تصریح به ممکن بودن آن نموده است.
 
مخصوصاً موضوع بکر زائى در میان بسیارى از حیوانات دیده شده، و با توجه به این که: مسأله انعقاد نطفه اختصاصى به انسان‏ها ندارد، امکان این امر را به طور عموم اثبات مى‏کند.
 
دکتر «الکسیس کارل» فیزیولوژیست و زیست‌‏شناس معروف فرانسوى در کتاب «انسان موجود ناشناخته» چنین مى‌‏نویسد: «هنگامى که به میزان سهمى که هر یک از پدر و مادر در تولید مثل دارند فکر مى‏‌کنیم، باید آزمایش‌‏هاى «لوب» و «باتایون» را به خاطر بیاوریم که: از یک تخمک بارور نشده قورباغه، بدون دخالت «اسپرماتوزوئید» به وسیله تکنیک‏‌هاى خاصى قورباغه جدیدى مى‌‏توان به وجود آورد.
 
به این ترتیب، که ممکن است یک عامل شیمیائى یا فیزیکى را جانشین «سلول نر» کرد، ولى در هر حال همیشه وجود یک عامل ماده ضرورى است».
 
بنابراین آنچه از نظر علمى براى تولد فرزند قطعیت دارد وجود نطفه مادر (اوول) است و گرنه در مورد نطفه نر (اسپرماتوزوئید) عامل دیگرى مى‏‌تواند جانشین شود.
 
به همین دلیل، مسأله بکر زائى واقعیتى است که در جهان امروز، مورد قبول پزشکان قرار گرفته، هر چند بسیار نادر اتفاق مى‌‏افتد.
 
از این گذشته، این مسأله در برابر قوانین آفرینش و قدرت خداوند آن گونه است که قرآن مى‌‏گوید: «إِنَّ مَثَلَ عِیسى‏ عِنْدَ اللَّهِ کَمَثَلِ آدَمَ خَلَقَهُ مِنْ تُرابٍ ثُمَّ قالَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ؛ مثل عیسى در نزد خدا همچون آدم است که او را از خاک آفرید، سپس به او فرمان داد موجود شو! او هم موجود (کاملى) شد».
 
یعنى این خارق عادت (تولد عیسی) از آن خارق عادت (یعنی تولد آدم) مهم‌‏‌تر و سختتر نیست. (یکصد و هشتاد پرسش و پاسخ، ص 189)
 
مسأله دیگر این است که حضرت عیسی در گهواره سخن گفت.
 
ناگفته پیدا است طبق روال عادى، هیچ نوزادى در ساعات، یا روزهاى نخستین تولد، سخن نمى‌‏گوید، سخن گفتن، نیاز به نمو کافى مغز و سپس ورزیدگى عضلات زبان و حنجره و هماهنگى دستگاه‌‏هاى مختلف بدن با یکدیگر دارد، و این امور، عادتاً باید ماه‌‏ها بگذرد تا تدریجاً در کودکان فراهم شود.
 
ولى هیچ دلیل علمى هم بر محال بودن این امر نداریم، تنها این یک خارق عادت است و همه معجزات چنین هستند، یعنى همه، خارق عادتند نه محال عقلى.  (تفسیر نمونه، ج ‏13، ص، 72)
/2759/