رهبر معظم انقلاب اسلامی به استفتاهایی درباره عقد اخوت در روز عید غدیر، نظر ایشان درباره عید نوروز و اعمال آن، و ترویج خرافه در شب اول ربیع پاسخ داده اند که سؤال ها و پاسخ ها در متن آمده است.
 
به گزارش راسخون به نقل از مهر متن سوالها و پاسخ ها بدین شرح است:
 
 س 1464: آیا انشاى عقد اخوّت در ایّامى غیر از روز عید غدیر خم جایز است؟
 
ج: انحصار آن به روز مبارک عید غدیر خم معلوم نیست هرچند اولى‏ و احوط است.
 
س 1465: آیا واجب است عقد اخوّت به همان صیغه مشهور اجرا شود یا اینکه اجراى آن به هر لغتى صحیح است؟
 
ج: رعایت صیغه خاصى که وارد شده هرچند اولى‏ است ولى تعیّن آن احراز نشده است.
 
س 1466: نظر حضرت‏عالى راجع به عید نوروز چیست؟ آیا همانند عیدهایى که مسلمانان آنها را جدى می گیرند مثل عید فطر و قربان، از نظر شرعى ثابت شده است یا اینکه فقط روز مبارکى محسوب می شود مثل روز جمعه و مناسبتهاى دیگر؟
 
ج: هرچند نصّ معتبرى مبنى بر اینکه عید نوروز از اعیاد دینى یا ایام مبارک شرعى‏ باشد، وارد نشده است، ولى جشن گرفتن و دید و بازدید در آن روز، اشکال ندارد، بلکه از این جهت که صله رحم می باشد مستحسن است.
 
س 1467: آیا آنچه راجع به عید نوروز و فضیلت و اعمال آن وارد شده، صحیح است؟ آیا انجام آن اعمال (اعم از نماز و دعا و غیره) به قصد ورود جایز است؟
 
ج: انجام آن اعمال به قصد ورود، محل تأمل و اشکال است، بله انجام آنها به قصد رجاء و امید مطلوب بودن، اشکال ندارد.
 
س: چند سالى است در شب اول ماه ربیع‌الاول حرکتى در بعضى مساجد باب شده است شائبه بدعت و یا ترویج نوعى خرافه در آن مى‌رود، ماجرا از این قرار است که در شب اول ماه ربیع‌الاول از حدود نیمه شب تا اذان صبح افرادى که غالباً خانم‌ها هستند با در دست داشتن شمع پشت درب مساجد مراجعه و با کوبیدن به درب مساجد و خواندن اذکارى توسل جسته و حاجات خود را طلب مى‌نمایند، البته این عمل را تا هفت مسجد ادامه مى‌دهند و خصوصاً این حال توسل در هنگام اذان صبح به اوج خود مى‌رسد و معتقد هستند بدینوسیله اتمام ماه صفر و آمدن ماه ربیع‌الاول را خبر مى‌دهند نظر حضرتعالى در این باره چیست؟
 
ج: عمل مذکور مستند روایى ندارد و شیوه‌اى قابل تأیید نیست. اگر چه اصل اذکار و ادعیه و طلب حاجات از خداوند متعال عمل پسندیده‌اى است، لکن اشکال در شیوه عمل به نحو یاد شده است، آقایان علماى اعلام (دامت افاضاتهم) و مؤمنین (ایدهم الله تعالى) با پند و اندرز و موعظه و نصیحت از رواج چنین رفتارهایى که چه بسا ممکن است منتهى به وَهْن مذهب گردد، جلوگیرى نمایند.
/2759/