خانه‌نشینی مربیان داخلی به چه بهایی؟

امثال لوکا بوناچیچ درحالی در فوتبال ایران دو باره به سمت سرمربیگری تیم‌های لیگ برتر فوتبال ایران دست می‌یابند که از 26 مربی‌ای که در ایران دارای مدرک حرفه‌ای فوتبال هستند، 18 مربی بدون تیم هستند و البته باید به این جمع فردی مثل حسین عبدی را هم اضافه کرد که با وجود داشتن بالاترین مدرک مربیگری در ایران، بدون تیم است.
 
به گزارش راسخون به نقل از ایسنا، توجه به حضور پرتعداد مربیان ایرانی‌ای که دارای مدرک حرفه‌ای یا A هستند و بدون تیم مانده‌اند شاید برای علاقمندان به فوتبال جالب باشد. درهرحال در فوتبالی که امثال بوناچیچ باید همواره تیم داشته باشند، حتما باید از فقر دانش رنج ببریم که کسی مثل او تیم داشته باشد، اما این واقعیت نیست. در ایران مربیانی وجود دارند که با وجود دانش و مدارک علمی معتبر بدون تیم هستند.
 
مارکار آقاجانیان، محمد توانایی، مجید جلالی، علی تارقلی‌زاده، حمید درخشان، فریدون حردانی، جواد حسن‌زاده، ناصر پورمهدی، محمد احمدزاده، امیرحسین پیروانی، علی اکبر پورمسلمی، نعیم سعداوی، مجید نامجومطلق، علی‌اصغرمدیر روستا، محمدعلی (افشین) پیروانی، حمیدرضا استیلی، حسین خطیبی، غلامرضا باغ‌آبادی، امیرقلعه‌نویی، وحید امیری، عبدالصمد مرفاوی، محمد مایلی‌کهن، هومن افاضلی، ممی نظرزاده، مهدی دینورزاده و رضا عابدیان 26 مربی دارای مدرک حرفه‌ای هستند که از این جمع 18 نفر بدون تیم هستند و البته دو، سه نفر دیگر هم به عنوان دستیار درحال حاضر مشغول به کار هستند. البته به این جمع می‌توان خیل کسانی که دارای مدرک A هم هستند را اضافه کرد و البته از کسی مثل عبدی که دیپلم دوره پرولایسنس مربیگری انگلستان را در اختیار دارد، نباید غافل بود.
 
در فهرست اسامی‌ که فدراسیون فوتبال در خرداد 90 از مربیانی که می‌توانند در لیگ برتر مربیگری کنند منتشر کرده است، جمعی 187 نفره به لحاظ علمی در شرایطی هستند که توانایی سرمربی‌گری در لیگ برتر ایران را دارند. هرچند این جمع ظاهرا 187 نفره نیست و 189 نفر است! بررسی وضعیت فعلی آن مربیان بعد از گذشت دو سال خالی از لطف نیست.
 
این لیست به شکل زیر است :

با توجه به این لیست چند نکته مطرح می‌شود، نخست آنکه چرا غالب افراد یاد شده بیکار هستند و نکته جالب آنجاست که برخی از آنها هیچگاه تجربه سرمربی‌گری نداشته‌اند و تنها دستیار بوده‌اند. آیا می‌توان باور کرد که اکثریت این افراد که درحال حاضر بیکار هستند و یا در لیگ‌های پایین درحال فعالیت هستند که به لحاظ علمی وجهه‌ای ندارد؟ نکته دوم آنجاست که چرا نام کسانی مثل حسین عبدی و خاکپور که در آن زمان هم از مدارک مربیگری لازم برخوردار بودند در این لیست وجود ندارد؟ نکته سومی که می توان از جدول فوق دریافت، بی‌مهری عجیب مدیران فوتبال ایران به لیستی است که از سوی فدراسیون فوتبال جهت جذب مربی به باشگاه‌ها داده شده است، به عبارت بهتر خود مدیران فوتبالی ایران هم ظاهرا علاقه‌ای به لیستی از قبل تهیه شده برای انتخاب مربی از خود نشان نداده‌اند. نکته چهارم که شاید مهم‌ترین بحثی باشد که بتوان از این جدول استخراج کرد، آنجاست که با کمی درنگ در این لیست می‌توان به راحتی دریافت که سیکل سرمربیان ایرانی لیگ برتر، یک چرخه محدود به چند نفر است و چیزی حدود 16 مربی داخلی هستند که به علاوه چند گزینه خارجی همیشه حاضر مثل لوکا بوناچیچ، تیم‌های لیگ برتری را میان خود می چرخانند و در این میان فرصت آزمایش دیگر مربیان جز در مورادی اندک ایجاد نمی شود.
 
به نظر می‌رسد حل مشکل پیش‌روی فوتبال ایران جز با حمایت رسانه‌ها از مربیان جوان و با انگیزه و اراده واقعی فدراسیون فوتبال به نقطه خوشبختی نمی‌رسد. این روزها اهالی فوتبال منتظر موضع‌گیری فدراسیون راجع به مسائل اخیر هستند و امید است که مسئولان فدراسیون با ورود به اتفاقات اخیر، خودشان پایه گذار بها دادن به جوانانی شوند که می‌توانند با افکار نوین، آینده فوتبال ایران را بسازند؛ اتفاقی که چندان برای فدارسیونی‌ها سخت به نظر نمی‌رسد. با این حال تا مدیران باشگاهی نخواهند هیچ انقلابی در فوتبال ایران نمی‌افتد و اگر این وضع ادامه داشته باشد باید منتظر نابودی فوتبال ایران با حضور یک تعداد مربی خاص در لیگ بود.
/2759/