گزارشی از تفاوت قرارداد باشگاه‌های ایرانی با لیگ‌های معتبر اروپا / بخش پایانی، ایتالیا
تعصب مهم‌تر از قرارداد برای لاجوردی‌ها / یووه سقوط کرد، اما ستاره ماندند
در حالی که بسیاری از بازیکنان وطنی هیچ‌گونه تعصبی به باشگاه‌های خود ندارند اما برخی از اروپایی‌ها بیش از دو دهه در ترکیب تیم‌هایشان به میدان رفته‌اند.
به گزارش راسخون به نقل از فارس، این روزها در فوتبال کشورمان که با مشکلات عدیده‌ای دست و پنجه نرم می‌کند، نحوه قرارداد و مدت زمان جذب بازیکنان به یکی از معضلات اصلی تبدیل شده است. قراردادهای نیم‌فصلی، یک فصلی و بعضا چند ماهه کاری کرده است که دیگر هواداران یک تیم علاقه عمیقی به بازیکنان تیم‌شان نداشته باشند، چون با این قراردادهای کوتاه‌مدت می‌دانند که وفای یک بازیکن به پیراهن تیم مورد علاقه‌شان بیش از چند ماه طول نخواهد کشید و خیلی زود با ورود واسطه‌ها و دلال‌ها و با اعمال برخی بندها و تبصره بازیکن تازه جذب شده از تیم‌شان جدا خواهد شد.
مدیران سازمان لیگ و مسئولان فدراسیون فوتبال قبل از شروع دوره جدید لیگ برتر باید راهکاری برای این مشکل بیاندیشند. خبرگزاری فارس برای شفاف‌سازی مطلوب‌تر و برای آنکه بتواند شرایط قرارداد بازیکنان فوتبال در لیگ‌های معتبر با لیگ وطنی را مورد ارزیابی قرار داد. مدت زمان قرارداد ستاره‌های 5 کشور بزرگ فوتبالی جهان که لیگ‌های مطرحی دارند بررسی می‌شود تا کاربران و مدیران ورزشی کشورشان خودشان با یک مقایسه سرانگشتی به تفاوت‌ها پی ببرند. لیگ‌های باشگاهی آلمان (بوندس لیگا)، اسپانیا (لالیگا)، فرانسه (لوشامپیونه)، ایتالیا (سری آ) و انگلیس (لیگ برتر) بهترین‌های دنیا در عرصه مسابقات باشگاهی فوتبال در جهان هستند. قراردادها فقط به نام باشگاه هست و هیچ تبصره و ماده‌ای وجود ندارد که اگر مدیرعامل رفت، بازیکن هم رفتنی شود! اگر پیشنهاد خارجی آمد، بازیکن آزاد می‌شود و رفتنی! اگر مربی رفت، بازیکن هم می‌رود! در اروپا اگر بازیکن مصدوم شود یا عملکرد بدی داشته باشد، باشگاه حق فسخ دارد در حالی که در فوتبال ایران هیچ باشگاهی بدون پرداخت کامل پول بازیکن، حق فسخ ندارد.
در این فوتبال وطنی اگر بازیکن به گوش مدیر بزند، اگر اعتصاب کند، اگر تمرین نکند و صدها اگر دیگر، دوباره حق با اوست چون قانون این اجازه نابجا را به او می‌دهد. در لیگ‌های اروپایی قراردادها برای پرداخت مالیات شفاف هستند و مبالغ پنهانی و زیرمیزی وجود ندارد. در دو روز گذشته مدت قراردادها در دو لیگ معتبر اسپانیا (لالیگا) و آلمان (بوندس لیگا)، انگلیس (لیگ برتر) و فرانسه (لوشامپیونه) بررسی شد و امروز به عنوان پنجمین و آخرین لیگ و مقایسه مدت زمان قرارداد بازیکنان خارجی در باشگاه‌هایشان به سراغ لیگ ایتالیا رفتیم و نحوه قرارداد بازیکنان تیم‌های یوونتوس، لاتزیو، آث میلان و اینتر را مورد ارزیابی قرار دادیم که در زیر می‌خوانیم؛
وقتی یوونتوس به خاطر مسائل مربوط به کالچوپولی به سری B سقوط کرد، برخی بازیکنان بزرگ این باشگاه مانند جیانلوییجی بوفون، پاول ندود، مائورو کامورانزی، دیوید ترزگه و الساندرو دل پیرو در کنار این تیم ماندند. آنها حاضر شدند حضور در تیم‌های مطرح و لیگ قهرمانان اروپا را به خاطر علاقه‌‌ای که به یوونتوس داشتند از دست بدهند تا با این تیم در پایان سال بعد به سری A صعود کنند. وفاداری این بازیکنان به باشگاه پس از آن در فرهنگ فوتبال ایتالیا زبانزد شد و بسیاری این کار شایسته را ستودند.
یوونتوس
جیانلوییجی بوفون
قراردادهای بازیکنان فوتبال در ایتالیا با باشگاه‌هایشان طولانی مدت است. بوفون در سال 2001 با 51 میلیون یورو از پارما راهی تورین شد. او اکنون 12 سال است که در یوونتوس بازی می‌کند و قراردادش نیز تا سال 2015 معتبر است. بوفون بارها مورد توجه باشگاه‌های متمولی مانند بارسلونا، رئال مادرید و پاری سن ژرمن قرار گرفته اما تاکید کرده همواره یک تورینی باقی خواهد ماند.
جورجیو کیه‌لینی
مدافع میانی یوونتوس و تیم ملی ایتالیا در سال 2005 و درست یک‌سال پیش از سقوط یوونتوس به دسته پایین‌تر با 4.3 میلیون یورو از فیورنتینا راهی این تیم شد. درست است که در آن سال کیه‌لینی بازیکن پر آوازه‌ای نبود اما در سری B کنار این تیم ماند. قرارداد کنونی او با یوونتوس تا سال 2015 است. در حالی که یک سال و نیم از قرارداد کیه‌لینی باقی مانده است اما سران یوونتوس برای تمدید قرارداد وی اقدام کرده‌اند. این بازیکن نیز برای تمدید این قرارداد ابراز تمایل کرده است.
کلودیو مارکیسیو
حضور این بازیکن در تورین به سال 2006 بازمی‌گردد. او یک فصل در یوونتوس حضور داشت و سپس به شکل قرضی به امپولی رفت. در این تیم نمایش خوبی داشت و مورد توجه باشگاه‌هایی چون رم، اینترمیلان و فیورنتینا قرار گرفت اما ترجیح داد به یوونتوس بازگشته و برای به دست آوردن جایگاه خود در این تیم بجنگد. مارکیسیو در این راه موفق عمل کرد و از ابتدای فصل 10-2009 موفق شد به ترکیب نخست بیانکونری راه پیدا کند. او آنقدر خوب کار کرد که به بازیکن ثابت یوونتوس بدل شد و یکی از ارکان قهرمانی یووه در دو فصل اخیر بوده است. تابستان گذشته منچستریونایتد، آرسنال و میلان برای خرید وی اقدام کردند اما این بازیکن با تمدید قراردادش نشان داد که خواهان ماندن در تورین است.
سباستین جیووینکو
این بازیکن محصول آکادمی جوانان یوونتوس است. به خاطر فیزیک بدنی وی او را از ابتدا جانشین الساندرو دل پیرو در این تیم می‌دانستند. او از سال 1996 کار خود را آغاز کرد و در سال 2007 نیز به تیم نخست پیوست. رقابت با مائورو کامورانزی، پاول ندود، آمائوری، دل پیرو و دیوید ترزگه کار وی را برای راه یافتن به ترکیب نخست سخت کرد اما او دست از تلاش نکشید. جیووینکو در مدت حضورش در یوونتوس به امپولی و پارما قرض داده شد و صحبت‌هایی هم برای فروش وی به ناپولی و اودینزه پیش آمد اما این بازیکن اعلام کرد تا پایان قرارداد به تیمش وفادار خواهد ماند.
لاتزیو
استفانو مائوری
دوران حضور کاپیتان بیانکوچلستی در المپیکو نزدیک به هشت سال است. درست است که قرارداد وی تا پایان سال جاری با فیروزه‌ای‌ها معتبر است اما مائوری تمایل خود را برای تمدید قراردادش اعلام کرده است. او مدتی را به خاطر مسائل مربوط به تبانی و شرط بندی‌ها از میادین دور بود اما با کاهش محرومیت بار دیگر به تیمش بازگشت و بار دیگر بازوبند کاپیتانی را به بازو بست. مائوری اکنون 34 ساله است و به نظر نمی‌رسد قصدی برای ترک باشگاه داشته باشد. او بارها اعلام کرده دوست دارد دوران فوتبال خود را در لاتزیو به پایان برساند.
کریستین دنیل لدسما
در سال 2006 و با سقوط لچه به دسته پایین‌تر، لاتزیو با لدسما قراردادی به ارزش سالانه 450 هزار یورو بست. او خیلی زود با نمایشی عالی خود را به بازیکن ثابت تیم بدل کرده و در دل هواداران جای گرفت. او در سال 2010 قراردادش را به مدت پنج سال دیگر با لاتزیو تمدید کرد تا دوران حضور خود در این باشگاه را به هشت سال برساند. لدسما اعلام کرده در پایان فصل برای تمدید قرارداد برای چهار سال دیگر با لاتزیو تمایل دارد.
استفن رادو
رادو رومانیایی دوران حضور خود در لاتزیو را در سال 2008 آغاز کرد. قرارداد او در سال 2011 با این تیم به مدت پنج سال دیگر تمدید شد تا دوران حضور وی در ترکیب بیانکوچلستی به 6 سال برسد. قرارداد وی یک سال و نیم دیگر اعتبار دارد اما بدون شک نقش او در ترکیب تیم ادورادو رخا آنقدر ارزشمند است که سران تیم بخواهند با توافق دوباره با وی، همکاری با رادو را ادامه دهند.
میلان
پائولو مالدینی
او تمام دوران فوتبال خود را در میلان گذراند. سال 1978 کار خود را در آکادمی جوانان میلان آغاز کرد و سال 2009 از دنیای فوتبال با پیراهن روسونری از دنیای فوتبال کناره گیری کرد. او اسطوره و سمبل باشگاه میلان است. تمامی افتخارهای فوتبالی را با این تیم کسب کرد و بارها مورد توجه باشگاه‌های مختلف در سطح اروپا قرار گرفت اما هر بار قراردادش را بدون قید و شرط با میلانی‌ها تمدید کرد. مالدینی یکی از وفادارترین بازیکنان در طول تاریخ به یک باشگاه به شمار می‌رود.
آندرا پیرلو
در اینترمیلان مورد لطف سران باشگاه و سرمربیان این تیم قرار نگرفت تا به میلان منتقل شود. سال 2001 نخستین بازی خود را برای میلان انجام داد. پیرلو آنقدر خوب بازی می‌کرد که بارها مورد توجه سایر باشگاه‌ها قرار گرفت اما بدون توجه به آنها همواره قراردادش را با روسونری تمدید کرد. اعلام کرده بود قصد دارد با پیراهن میلان از دنیای فوتبال کناره گیری کند اما سیاست جدید میلان بود که موجب شد قرارداد وی تمدید نشود و طی قراردادی آزاد و پس از 10 سال حضور در سن سیرو راهی یوونتوس شود.
کریستین آبیاتی
دروازه‌بان 36 ساله و کهنه کار میلان، کار خود در این باشگاه را از سال 1996 آغاز کرد. بارها مورد بی‌مهری سران میلان واقع شد اما دست از علاقه خود به این باشگاه برنداشت. آبیاتی سه بار و هر بار به مدت یک سال به باشگاه‌های یوونتوس، تورینو و اتلتیکو مادرید قرض داده شد اما حاضر نشد به شکل قطعی راهی این تیم‌ها شده و در نهایت به میلان بازگشت. او تاکنون نزدیک به 300 بازی برای میلان انجام داده است. درست است که قرارداد وی تا پایان فصل جاری به اتمام می‌رسد اما مدیر برنامه‌های او در حال گفت‌وگو برای تمدید قرارداد وی است تا آبیاتی بتواند دوران حضور خود در سن سیرو را به بیش از 16 سال برساند.
دنیله بونرا
سال 2006 با 3.3 میلیون یورو از پارما به میلان آمد و تاکنون بیش از 200 بار در ترکیب روسونری به میدان رفته است. از قراردادش یک سال و نیم باقی مانده اما به هیچ وجه قصد ترک میلان را ندارد. او مورد توجه باشگاه‌هایی مانند نووارا، اندرلشت و کیه‌وو قرار گرفت. درست است که این تیم‌ها به هیچ وجه در حد و اندازه‌های میلان نیستند اما او می‌توانست با حضور در ترکیب این تیم‌ها فرصت بازی بیشتری بیابد اما در میلان ماند و وفاداری خود را به این تیم نشان داد.
اینترمیلان
خاویر زانتی
زانتی سال 1995 از بانفیلد آرژانتین راهی اینترمیلان شد. زانتی بیش از یک دهه است که بازوبند کاپیتانی نرآتزوری را به بازو می‌بندد. به خاطر خستگی ناپذیری و تعصبش به این باشگاه به نام تراکتور نیز شناخته می‌شود. ال کاپیتانو نزدیک به 19 سال است که در جوزپه مه آتزا به میدان می‌رود اما به نظر می‌رسد قصد دارد به دوران حضور خود در این تیم ادامه دهد. اواخر فصل گذشته و زمانی که دچار پارگی رباط آشیل پا شد، همه از پایان دوران فوتبال وی صحبت می‌کردند اما وی با تعصب کامل اعلام کرد حتی برای یک روز هم که شده بار دیگر پیراهن اینترمیلان را به تن خواهد کرد. پس از هشت ماه بازگشت و در فصل جاری نیز بارها برای تیمش به میدان رفته است. او در آخرین مصاحبه‌اش گفته که اگر شرایط بدنی‌اش به وی اجازه دهد باز هم با پیراهن سیاه و آبی اینترمیلان بازی خواهد کرد.
استبان کامبیاسو
این هافبک آرژانتینی از سال 2004 در اینترمیلان می‌درخشد. او از رئال مادرید راهی مه‌آتزا شد و در صورتی که قراردادش را با اینتر تمدید کند، می‌تواند دوران حضور خود در این تیم را به بیش از 10 سال برساند. مدیر برنامه‌های کامبیاسو در تلاش است بتواند قرارداد این بازیکن را تمدید کند. این اتفاق در حالی رخ می‌دهد که سران اینترمیلان هم برای ادامه همکاری ابراز تمایل کرده‌اند اما کامبیاسو اعلام کرده در حال حاضر می‌خواهد روی فوتبال تمرکز کند و قراردادش را در پایان فصل تمدید می‌کند.
والتر ساموئل
مدافع میانی و آرژانتینی اینترمیلان پس از حضور در ترکیب تیم‌های رم و رئال مادرید با 24 میلیون یورو راهی مه آتزا شد. نخستین حضور خود در ترکیب اینتر را در سال 2005 تجربه کرد و تاکنون بیش از 200 بار برای تیمش به میدان رفته است. زمانی که آندرا استراماچونی جوان هدایت اینترمیلان را به دست گرفت، ساموئل به یک مدافع کهنه کار و نیمکت نشین بدل شد اما او این دوران را تاب آورد تا اکنون با حضور والتر ماتزاری بار دیگر به ترکیب ثابت تیم بازگردد. قرارداد وی تا پایان سال 2014 اعتبار دارد اما گفت‌وگو برای تمدید آن از ژانویه آغاز شده است.
کریستین چیوو
مدافع میانی اهل رومانی از سال 2007 رم را به مقصد اینترمیلان ترک کرد. او طی دوران حضورش در مه آتزا مورد توجه باشگاه‌هایی مانند رئال مادرید و بارسلونا قرار گرفت اما به هیچ وجه تعصبی که به پیراهن این تیم داشت را فراموش نکرد. بایرن مونیخ نیز دیگر تیمی بود که چند بار برای جذب چیوو اقدام کرد اما با پاسخ منفی وی روبه‌رو شد. او چندی پیش از تیم ملی فوتبال رومانی نیز کناره گیری و اعلام کرد قصد دارد روی بازی‌های باشگاهی‌اش تمرکز کند. او چندی پیش اعلام کرد به خاطر آسیب دیدگی‌های بیش از حد و برطرف نشدن آنها از دنیای فوتبال کناره گیری کرده است.
/2759/
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}