زمستان فصلی است که زمین پیراهن سفید خود را بر طن میکند و در این فصل سنگ ها از به خود لرزیدن می شکنند و اشک شوق ابر ها مانند گلوله های ابی بر زمین می افتند و رفت و امد را بر مردم سخت می کنند و تمام این ها دلالت بر وجود افریننده ی هستی لا ینتها است