خیزید و خز آرید که هنگام خزانست/ باد خنک از جانب خوارزم وزانست/ آن برگ رزان بین که بر آن شاخ رزانست/ گویی به مثل پیرهن رنگ‌رزانست/ دهقان به تعجب سر انگشت گزانست/ کاندر چمن و باغ، نه گل ماند و نه گلنار