خداوند عزّ و جلّ فرمود: یابن ادم فی کل یوم توتی برزقک و انت تحزن و ینقص من عمرک و انت لا تحزن، تطلب ما یطغیک و عندک ما یکفیک. ای فرزند آدم! در هر روز رزق و روزی می‌رسد و حال آن‌که تو غم روزی می‌خوری و حال آن‌که از عمرت کم می‌شود ولی تو محزون نمی‌شوی. به دنبال چیزی هستی که تو را طاغی و یاغی می‌کند و حال آن‌که در نزد تو چیزی است که کفایت امرت را می‌نماید. بحارالانوار، ج 73، ص 167، روایت 31، باب 128