«بَقِیَّتُ اللَّهِ» در این آیه به معناى درآمد و سودى است که از یک سرمایه‌ى حلال و خداپسندانه براى انسان باقى مى‌ماند و صد در صد حلال است. امّا در روایات به هر وجود مبارکى که به اراده‌ى خداوند براى بشریّت باقى مى‌ماند، «بَقِیَّتُ اللَّهِ» گفته مى‌شود. به امام عصر (عجّل اللَّه تعالى فرجه الشریف) نیز «بَقِیَّتُ اللَّهِ» مى‌گویند، چون آن وجود شریف به خواست خداوند براى هدایت مردم ذخیره و باقى نگهداشته شده است. در روایات مى‌خوانیم که یکى از نام‌ها و اسامى مبارک آن حضرت‌ «بَقِیَّتُ اللَّهِ» است‌ و ما بر او به این نام سلام مى‌کنیم: «السلام علیک یا بقیة اللَّه فى ارضه». وقتى آن حضرت در مکّه ظهور فرمایند، این آیه را تلاوت کرده و مى‌فرمایند: من آن «بقیّة اللَّه» هستم.