ای باغبان‌ای باغبان آمد خزان آمد خزان/ بر شاخ و برگ از درد دل بنگر نشان بنگر نشان‌/ ای باغبان هین گوش کن ناله درختان نوش کن/ نوحه کنان از هر طرف صد بی‌زبان صد بی‌زبان/ هرگز نباشد بی‌سبب گریان دو چشم و خشک لب/ نبود کسی بی‌درد دل رخ زعفران رخ زعفران/ حاصل درآمد زاغ غم در باغ و می‌کوبد قدم/ پرسان به افسوس و ستم کو گلستان کو گلستان(مولانا)