اللهم صل على الزهراء الزکیة المبارکة المیمونة

یکى از دعاهاى حضرت فاطمه علیها السلام این بود: اَللّهُمَّ بِعِلْمِکَ الْغَیْبِ وَ قُدْرَتِکَ عَلَى الْخَلْقِ اَحْیِنى ما عَلِمْتَ الْحَیاةَ خَیْرا لى وَ تَوَفَّنى اِذا کانَتِ الْوَفاةُ خَیْرا لى. اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ کَلِمَةَ الاِْخْلاصِ وَ خَشْیَتَکَ فِى الرِّضا وَ الْغَضَبِ وَ الْقَصْدَ فِى الْغِنى وَالْفَقْرِ؛ ی بارالها! به علم غیب و قدرت فراگیرت سوگند، مرا زنده بدار تا روزى که آن، براى من سودمند است و بمیران هنگامى که مرگ، به سود من باشد. خدایا اعتقاد خالص و ترس از خودت را به هنگام خوشنودى و خشم و میانه روى در حال دارایى و تهى دستى را از تو خواستارم. [بحارالانوار ج 94: 225.]