پیامبر صلی الله علیه و آله :مَن حَزَنَهُ أَمرٌ تَعاطاهُ فَقالَ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ و هو مُخلِصٌ لِلّهِبِقَلبِهِ إلَیْهِ لَم یَنفَکَّ مِن إحدَى اثْنَتَینِ إمّا بُلُوغُ حاجَتِهِ فِى الدُّنیا و إمّا یَعدِلُهُ عِندَ رَبِّهِ ویَدَّخِرُ لَدَیهِ و أبقى لِلْمُؤمِنینَ؛ هر کس کارى او را اندوهگین و به خود مشغول کند و او با اخلاص براى خدا بسم اللّه الرحمن الرحیم بگوید و با قلبش به سوى او رو کند، یکى از این دو براى او خواهد بود: یادر دنیا به حاجتش مى رسد و یا حاجتش نزد پروردگار بوده و براى او ذخیره مى شود وآن براى مؤمنان ماندگارتر است. التوحید، ص ۲۳۲