عارفی گفت:‌ خداوندا! اگر از دنیا مرا نصیبی است، به بیگانگان دادم و اگر در آ‌خرت مرا ذخیره‌ای است، به مؤمنان دادم. در دنیا مرا یاد تو و در آخرت مرا دیدار تو بس! دنیا و آخرت دو متاعند بهایی و دیدار تو نقدی است عطایی.