از حکیمی پرسیدند: «کبر» چیست؟ گفت: آن است که خویشتن را از دیگران بهتر و برتر بداند و از این رو، در وی بادِ‌ نشاطی پدیدار شود که آن باد را «کبر» گویند؛ چنانکه پیامبر می‌فرماید: «اَعُوذُ بِک مِنْ نَقَخَةِ الکبر؛ خداوندا به تو پناه می‌برم از بادِ کبر».( احمد بن حنبل، مسند احمد، بیروت، دار صادر، بی‌تا، ج 1،‌ص 404)

از حکیمی پرسیدند: «کبر» چیست؟ گفت: آن است که خویشتن را از دیگران بهتر و برتر بداند و از این رو، در وی بادِ‌ نشاطی پدیدار شود که آن باد را «کبر» گویند؛ چنانکه پیامبر می‌فرماید: «اَعُوذُ بِک مِنْ نَقَخَةِ الکبر؛ خداوندا به تو پناه می‌برم از بادِ کبر».( احمد بن حنبل، مسند احمد، بیروت، دار صادر، بی‌تا، ج 1،‌ص 404)