شخصی از سندباد، حکیم بزرگ، درباره «دوستی»‌ پرسید. او چنین پاسخ داد: بدان که هر چه انسان به زینت دانش آراسته باشد، ولی باز هم نیاز به دوستی دل‌سوز دارد؛ زیرا هم‌اندیشی با دوستان در کارهای مختلف آن‌گونه سببب روشنایی می‌شود که روغن، چراغ را می‌افروزد؛ که گفته‌اند: بهترین سود، دوستی کردن با مردم داناست و بدترین زیان، هم‌نشینی با مردم نادان است و نباید شرافت دوستی را بی‌ارزش به شمار آورد؛ زیرا مردِ بی‌دوست چون سَرِ بی‌چشم است.

شخصی از سندباد، حکیم بزرگ، درباره «دوستی»‌ پرسید. او چنین پاسخ داد: بدان که هر چه انسان به زینت دانش آراسته باشد، ولی باز هم نیاز به دوستی دل‌سوز دارد؛ زیرا هم‌اندیشی با دوستان در کارهای مختلف آن‌گونه سببب روشنایی می‌شود که روغن، چراغ را می‌افروزد؛ که گفته‌اند: بهترین سود، دوستی کردن با مردم داناست و بدترین زیان، هم‌نشینی با مردم نادان است و نباید شرافت دوستی را بی‌ارزش به شمار آورد؛ زیرا مردِ بی‌دوست چون سَرِ بی‌چشم است.