از حکیمی پرسیدند: معنای «مراقبه» چیست؟ گفت: مراقبه، پاس‌بانی و نگاه داشتن است و اصل مراقبت آن است که هر انسانی بداند خدای متعال از آنچه انجام می‌دهد و می‌اندیشد، آگاه است مردم تنها ظاهر را می‌بینند، ولی خداوند ظاهر و باطن، هر دو را می‌بیند. هر کس این مطلب را دانست و بر دل او این معرفت چیره گشت، ظاهر و باطن او با ادب می‌شود.