از صاحب‌دلی پرسیدند: حقیقت عملی شکر چیست؟ پاسخ داد: به دل است و به زبان و به تن. شکرِ به دل آن است که برای همه خلق خیر بخواهد و بر نعمت هیچ‌کس حسد نورزد. شکر به زبان آن است که شکر و «الحمدلله» ‌بگوید. شکر به تن آن است که چون همه اعضای بدن، نعمت خداوند است، هر یک از اعضا را به کاری وا داری که برای‌ آن آفریده شده است؛ با دستت به دیگران یاری رسانی، با پایت به راه خیر بروی، با زبان،‌ سخن نیکو بگویی و به همین گونه همه اعضای تن را به کارهای خیر که رضای خدا در آن است، به کار اندازی.

از صاحب‌دلی پرسیدند: حقیقت عملی شکر چیست؟ پاسخ داد: به دل است و به زبان و به تن. شکرِ به دل آن است که برای همه خلق خیر بخواهد و بر نعمت هیچ‌کس حسد نورزد. شکر به زبان آن است که شکر و «الحمدلله» ‌بگوید. شکر به تن آن است که چون همه اعضای بدن، نعمت خداوند است، هر یک از اعضا را به کاری وا داری که برای‌ آن آفریده شده است؛ با دستت به دیگران یاری رسانی، با پایت به راه خیر بروی، با زبان،‌ سخن نیکو بگویی و به همین گونه همه اعضای تن را به کارهای خیر که رضای خدا در آن است، به کار اندازی.