از حکیمی پرسیدند: چگونه می‌توانیم بیماری اخلاقی غیبت را درمان کنیم؟ گفت: علاج آن دو گونه است: یکی آنکه در اخباری که درباره غیبت و عقوبت آن گفته شده، تأمل کند و بداند که اگر غیبت کند اعمال خیر او از دفتر اعمالش به دفتر غیبت شونده منتقل خواهد شد. دوم آنکه، عیب‌های خود را در نظر آورد و بداند که همان‌گونه که خود عیب‌‌هایی دارد ممکن است دیگران هم عیوبی داشته باشند، پس وقتی خود به رفع عیوب خویش نمی‌پردازد، چگونه از عیب دیگران سخن می‌گوید.