از بزرگی سؤال شد: فرو خوردن خشم در چه صورت خوب و پسندیده است؟ گفت: بدان! هرکس خشم خود را از روی اختیار و دینداری فرو دهد بر او مبارک است. اما اگر از روی عجز و ضرورت، خشم خود را فرو خورد، در باطن او می‌مانَد و تبدیل به کینه می‌شود.